Afgelopen week is Jari voor het eerst naar de peuterspeelzaal geweest. Ik had eigenlijk verwacht dat hij het heel leuk zou vinden, toen zijn oudere broer ging wilde hij ook steeds blijven. Zijn broer gaat nu naar de basisschool en toen Jari begreep dat hij woesdagmorgen ook naar school mocht was hij helemaal enthousiast. Bleek dat hij dacht bij zijn broer op school te gaan. Dat was natuurlijk brullen. Eenmaal bij de peuterspeelzaal leek het hem geloof ik wel leuk. Toen ik wegging huilde hij niet. Toen ik hem weer ophaalde bleek dat hij toch wel had gehuild toen hij begreep dat ik echt weg was gegaan. Later had hij wel geplakt en een kleurplaat gemaakt. Hij was apetrots op zijn kleurplaat en toen ik hem ophaalde was hij dolblij. Vrijdagmiddag mocht hij weer maar toen had hij er weinig zin in. Toen ik hem kwam halen waren ze buiten aan het spelen maar Jari hing bij de stagiare op de arm en holde meteen naar me toe. Hij wilde gelijk zijn tasje halen en naar huis. Hij moet echt wennen en hopelijk vind hij straks wel leuk. Zijn oudere broer vond het vanaf dag 1 geweldig op de peuterspeelzaal dus dit is voor mij nieuw. Ik heb natuurlijk wel kindjes gezien toen die er eerst ook moeite mee hadden maar nu het mijn eigen kind is dat zo moet wennen. Dus moet mama ook wennen. Het is wel vreemd om dan 's morgens thuis te komen in een leeg huis zonder de beide jongens. Maar die paar uurtjes zijn wel zo weer ingevuld.