Naast de waarheid.....

A

ANONYMOUS_USERNAME


Dag allemaal,

Wat een rust hier..... Tijd voor een nieuwe topic! Ik ben benieuwd of jullie dit herkennen:

Sophie heeft een bijzonder levendige fantasie en kan helemaal opgaan in haar wereldje waar ze mama/prinses/ballerina/piraat/ridder of wat dan ook is waar ze op dat moment in verdiept is. Ook andere kinderen neemt ze makkelijk mee in haar spel, echt heel er leuk om te zien.

Echter, ik merk steeds vaker dat ze datgene wat ze speelt, later vertelt aan mij (of mijn man, of oma, of de leidster op het kdv) alsof het echt is gebeurd. En dat gebeurt ook met andere (kleine) dingen: ik heb opgeruimd (echt niet), ik heb geen boterham met pasta gegeten (echt wel, de pasta kleeft nog aan haar kin), ik heb die baterijen er niet uitgehaald (toch wel, ik zag het zelf..). Ze vertelt het écht alsof het waar is, met een goudeerlijke uitdrukking op haar gezichtje terwijl ik dus wéét dat ze jokt.

Ik vind het zo af en toe dus best pittig om mijn 3jarige wijsneus het verschil uit te leggen tussen haar fantasiewereld (die ik haar zó gun) en het niet vertellen van de waarheid over alledaagse dingetjes. Ik kan dus echt niet tegen jokken merk ik...... En daar kom ik bij dit dametje achter, Gijs deed en doet dat eigenlijk nooit en als ie het doet, zie ik het meteen aan zijn gezicht hahaha. Ik blijf maar uitleggen hoe het werkt, dat jokken niet mag en ook waarom niet (als er namelijk écht een keer iets gebeurt, dan moet ik haar toch kunnen geloven?)

Maar goed, herkenbaar? Hoe gaan jullie hier mee om en hoe reageert je kind erop?

Groetjes
Susan
 
Hoi Susan,
Hier heb ik dit (nog) niet meegemaakt, maar wat niet is kan nog komen uiteraard ;)
Maar vanuit mijn studie staat me iets bij over dit jokken. Jonge kinderen weten nog niet dat als ze de waarheid verdraaien dit in onze ogen jokken is... zij zien dit zo nog helemaal niet.
Om dit te kunnen zien moet je het verschil kunnen zien tussen de waarheid en niet de waarheid vertellen, maar dat kunnen ze nog niet.
Het voorbeeld van die boterham. Ze zegt dat ze geen boterham met pasta op heeft, terwijl dit wel zo is. Misschien wil ze op die manier voor elkaar krijgen dat ze nog een boterham krijgt of wil ze jou doen laten geloven dat ze er geen op heeft omdat ze weet dat het misschien eigenlijk niet mocht. In haar ogen is het dan dus ook niet gebeurd en ontloopt ze op die manier bijvoorbeeld een straf of krijgt ze juist iets wat ze graag wil.... en dát is waar het haar om gaat, niet om het vertellen van (in onze ogen) de waarheid.
Maak je vooral niet druk, dit is volkomen normaal en komt vaak voor, zeker bij wijze kinderen met een levendige fantasie.
Liefs, Noor
 
Hoi Susan,

Dit herken ik niet zo... van het jokken althans. Het "opgaan in een wigen wereld" herken ik maar al te goed! Isis is een dromertje en leeft enorm in haar eigen wereldje, zo erg zelfs dat ik haar soms met moeite terug krijg naar de realiteit. Ook best lastig! Ben benieuwd hoe dat straks op de basisschool gaat...

Maar over het jokken kan ik je dus geen advies geven... (maar zoals Noor zegt: wat niet is kan nog komen... ). Ik denk dat je niet veel meer kunt doen dan je nu al doet. Ik denk dat het ook met de leeftijd te maken heeft en dat het over een tijdje wel beter zal gaan.

Groetjes,
Myrna mv Isis en Nika
 
Pas vanaf een jaar of 6 kennen kinderen het verschil tussen de werkelijkheid en wat voor hun werkelijkheid is. Dan gaan ze ook echt liegen, nu zien zij dat idd niet zo. Nog even geduld ;-)
 
nou ik herken dit maar al te goed, mijn dametje kan er namelijk ook wat van.

rare liedjes zingen en dan met een stalen gezicht zeggen dat Juf haar die geleerd heeft.

Het opgaan in een eigen wereld (vooral moedertje spelen) is ook helemaal in, de poppen hebben elke dag een andere naam.

Groetjes sandra
 
Klopt wat junimama schreef.
Pas vanaf een jaar of 6 gaan kinderen fantasie en werkelijkheid meer los van elkaar zien.
En dan nog niet altijd...dus het kan nog wel even duren. Rond een jaar of 7/8/9 leven kinderen grotendeels in de realiteit.
Voor hun 6e lopen fantasie en werkelijkheid door elkaar heen. Heel normaal bij een kindje dat zich normaal ontwikkeld. Het is een fase...maar die fase kan wel een aantal jaren duren.

Rebecca zit nog niet helemaal in die fase, zoals jij het omschrijft. Wel zit ze soms in een fantasie rol. Zodra ze haar ballerina jurk aan heeft, mag ik haar niet aanspreken met Rebecca, maar moet ik haar Angelina Ballerina noemen. Heeft ze een prinsessenjurk aan dan is ze een prinses. Mooi dat ze ook niet luisterd als ik Rebecca roep.
Tja...soms is het lastig.

Ik denk dat het wel goed is om proberen uit te leggen om open en eerlijk te zijn.
En belangrijk, zeer belangrijk is om als ouders een goed voorbeeld te zijn. Onze kids leren van voorbeelden om hun heen. Goed voorbeeld doet goed volgen.

Succes!
Marianne
 
Kay verteld ook wel eens iets waarbij ik aan de waarheid twijfel.. Ik hem dus meer dan eens uitgelegd dat liegen niet netjes is en mensen daar heel verdrietig van kunnen worden.

Dus als hij nu soms iets verteld en ik twijfel, dan zeg ik wel eens:" Niet liegen he kay?". 8 van de 10 keer krijgt hij dan een grijns op zijn gezicht en zegt dan "wel!". Als ik dan vraag waarom hij liegt zegt hij "omdat ik dat leuk vind mama!". Dan leg ik hem nogmaals uit dat dat niet netjes is en ik daar verdrietig van wordt... Maar soms zegt hij ook" IK LIEG NIET!!!!" en ja,.. dan spreekt hij gewoon de waarheid.. Dus zo testen we het dan maar..

Hun fantasie is heilig, maar wel in de juiste contes. Ik zit regelmatig met hem thee met koek te drinken etc. Dan verzinnen we er alles bij wat mogelijk is, heerlijk! Ook als ik hem zelf zie spelen kan ik genieten van zijn fantasieverhalen,.. zucht.. Maar zodra we "uitgespeelt" zijn is het wel verstandig om weer in het nu te zijn.. teminste, als de situatie er om vraagt en dan is het ook helemaal niet erg om je kindje even daar uit te halen! Sluit het op een leuke manier af en we zijn weer back to reality.

Succes!

Esme mv Kay en Gwen
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan