<p>Hallo iedereen,</p><p>Mijn dochter van 14 maanden is altijd een goede slaper geweest. Op 9 maanden overgebracht naar haar eigen kamertje en nooit een probleem geweest. De laatste paar weken is dat plots veranderd. Eerst staken we dat op de tandjes die doorkwamen, dan had ze een buikgriepje...</p><p>Maar het is echt extreem hoe ze wakken wordt snachts. Het gaan slapen, lukt steeds heel goed. Om 19u mooi in haar bedje en slaapt ze meteen in. Maar enkele uren later wordt ze schoppend en krijsend wakker. Ze is dan echt zichzelf niet. Schoppen, schreeuwen, kloppen, handjes in de mond steken, overstrekken met haar hoofdje volledig naar achter. We namen haar steeds uit bed en probeerden haar te kalmeren. Dit duurde uren. We gaven ook pijnstilling in de gedachte dat ze pijn had van de tandjes of buikgriep. Pas na uren met haar rondlopen en wiegen viel ze eindelijk weer in slaap. Maar wij zijn de wanhoop nabij.</p><p>Gisteren las ik dan op verschillende forums over nachtangsten. Dit kwam zeer herkenbaar over en omschrijft exact wat er met haar gebeurt. Maar normaal is dit op latere leeftijd. Heel zeldzaam op zo jonge leeftijd. Deze nacht heb ik dan eens geprobeerd haar niet wakker te maken en gewoon te laten doen. Wel opgepakt zodat ze zich niet pijn kan doen, maar niet wakker gemaakt. Na 10 minuten viel ze effectief weer in slaap.</p><p>Zijn er nog mensen die dit al op zo vroege leeftijd hebben meegemaakt? Wat zijn jullie ervaringen? Hoe lang heeft dit geduurd? Zijn er nog tips om dit tegen te gaan?</p><p>Alvast bedankt voor jullie antwoorden.</p>
Nachtangsten op 14 maanden?
- Onderwerp starter Gebruiker10363159
- Startdatum
Mijn oudste dochter heeft dit ook een periode gehad, ook toen ze rond die leeftijd was geloof ik. Hier was het niet elke nacht gelukkig en deze periode duurde ongeveer 2 maanden. Daarna heeft ze het nooit meer gehad, en ze is nu 4 jaar. Het is erg lastig om erachter te komen of het écht nachtangsten zijn, want ze kunnen op deze leeftijd s ochtends niks navertellen en je weet niet of ze zich er iets van herinneren. Maar als ik googlede, kwam het wel echt overeen dus ik ging er maar vanuit dat het nachtangsten waren.
Hier hielp het beste om naast haar bedje te gaan zitten, haar er niet uithalen en almaar over d'r hoofdje aaien en zeggen dat we bij haar waren. Als we haar probeerden vast te houden was de paniek nog 100x groter. Een slokje melk of water hielp ook nog wel eens om wat te kalmeren. Maar niet voor elk kind zal hetzelfde werken, dus als jouw methode van afgelopen nacht werkt, top! 10 minuten is natuurlijk al een hele overwinning vergeleken met de uren die je anders bezig was
Hier hielp het beste om naast haar bedje te gaan zitten, haar er niet uithalen en almaar over d'r hoofdje aaien en zeggen dat we bij haar waren. Als we haar probeerden vast te houden was de paniek nog 100x groter. Een slokje melk of water hielp ook nog wel eens om wat te kalmeren. Maar niet voor elk kind zal hetzelfde werken, dus als jouw methode van afgelopen nacht werkt, top! 10 minuten is natuurlijk al een hele overwinning vergeleken met de uren die je anders bezig was
Ook hier herkenbaar. Ik vond het altijd erg zielig. Op een gegeven moment deed ik er een filmpje op en volgens mij herkende ze dan het deuntje en werd ze wakker.
Was een periode van enkele maanden en ook niet elke nacht. Ze is nu 2 en heeft nog wel eens droompjes maar niet zo erg als destijds. Nu slaalt ze zelf weer heel snel in.
Was een periode van enkele maanden en ook niet elke nacht. Ze is nu 2 en heeft nog wel eens droompjes maar niet zo erg als destijds. Nu slaalt ze zelf weer heel snel in.
Mijn dochter heeft sinds ze zo’n 11 maanden is (af en toe) last van nachtangsten. Het verergert als ze overdag weinig slaapt of (te) veel heeft gedaan en is vaak ook erger tijdens een grote ontwikkeling. Ik had het als kind ook en heb nog steeds last van nachtmerries (schreeuwen in slaap) bij veel stress…
Hoe zielig het ook lijkt, het is wel volkomen normaal en heeft te maken met de rijping van de hersenen: het beste kun je (als je zeker weet dat ze een nachtangst heeft) haar even laten liggen, ze zou dan zo verder moet slapen als het over is... Mijn moederhart kan dit vaak maar een paar minuten aan en ik pak haar vaak toch bij me ook al lukt het contact maken niet. Als ze dan wakker wordt duurt het even tot ze rustig is en ik haar weer weg kan leggen. Hebben het tijdje wel echt 3-4 keer per week gehad… Als het nu gebeurt is het vaak maar zo’n 30 seconden en slaapt ze zo weer verder. Ze is nu bijna 15 maanden
Wij kregen deze trouwens handige link van een kinderarts over nachtangsten: https://www.kinderneurologie.eu/ziektebeelden/slaap/pavornocturnus.php
Hier kan je lezen wat het is en hoe je er het beste mee om kan gaan
Sterkte!!
Hoe zielig het ook lijkt, het is wel volkomen normaal en heeft te maken met de rijping van de hersenen: het beste kun je (als je zeker weet dat ze een nachtangst heeft) haar even laten liggen, ze zou dan zo verder moet slapen als het over is... Mijn moederhart kan dit vaak maar een paar minuten aan en ik pak haar vaak toch bij me ook al lukt het contact maken niet. Als ze dan wakker wordt duurt het even tot ze rustig is en ik haar weer weg kan leggen. Hebben het tijdje wel echt 3-4 keer per week gehad… Als het nu gebeurt is het vaak maar zo’n 30 seconden en slaapt ze zo weer verder. Ze is nu bijna 15 maanden
Wij kregen deze trouwens handige link van een kinderarts over nachtangsten: https://www.kinderneurologie.eu/ziektebeelden/slaap/pavornocturnus.php
Hier kan je lezen wat het is en hoe je er het beste mee om kan gaan
Sterkte!!
Bedankt voor jullie reacties. Het stelt me toch al wat gerust dat ze niet alleen is. Het is inderdaad minder erg voor haar dan het lijkt, maar wel lastig voor het moederhart inderdaad.
Hopelijk duurt het niet te lang en krijgen we snel weer wat normale nachten.
Hopelijk duurt het niet te lang en krijgen we snel weer wat normale nachten.
Ik heb zelf heel erg nacht angsten gehad. Voor m'n moeder was het vreselijk, maar ik wist er de volgende ochtend niks meer van. M'n moeder zegt dat ik mama gilde en in een rare taal ging praten, maar dat het erger werd als ze er veel aandacht aan bestede. Dus ik zat op schoot tot ik weer in slaap viel. Bij mij was het een gevolg van hoe druk ik die dag was geweest. Soort prikkelverwerking ofzo.
Het is eigenlijk gewoon een vorm van slaapwandelen, dus beter niet wakker maken. Wat je nu doet is goed. Op schoot uit laten razen tot het over is en weer in bedje.
M'n neefje heeft het ook een tijdje gehad rond de 1.5 jaar en na een tijdje bleef het weg. Ik heb het zelf tot m'n 14e gedaan...
Het is eigenlijk gewoon een vorm van slaapwandelen, dus beter niet wakker maken. Wat je nu doet is goed. Op schoot uit laten razen tot het over is en weer in bedje.
M'n neefje heeft het ook een tijdje gehad rond de 1.5 jaar en na een tijdje bleef het weg. Ik heb het zelf tot m'n 14e gedaan...