Hoi meiden,
Voor vandaag had ik eigenlijk een echo staan, maar helaas ging het gisteren weer helemaal mis met het bloedverlies. Op m'n werk heb ik zomaar ineens een ontzettend heftige bloeding gehad. Ik stond gewoon achter m'n bureau en ik voelde ineens veel vocht vloeien, dus ik voelde gelijk aan m'n broek en m'n hele hand was rood, het bloed liep gewoon door m'n broek heen. M'n directe collega heeft een andere collega erbij gehaald met wie ik het heel goed kan vinden en die heeft gelijk de verloskundige gebeld. Die zei dat ik moest gaan liggen en ze is gelijk gekomen. M'n vriend werd ook gelijk gebeld, omdat iedereen er natuurlijk vanuit ging dat het mis zou zijn. Ik heb nog nooit zoveel bloed verloren, ook niet met een heftige menstruatie ofzo. De verloskundige heeft me geweldig opgevangen, ik was erg overstuur, alles zat onder, echt vreselijk. Ze heeft gelijk gebeld met het ziekenhuis en ik kon eigenlijk meteen terecht. De vk wilde wel eerst met me naar de praktijk voor een inwendig onderzoek, om te kijken of er iets in de baarmoedermond zat die de boel open hield. Dat was niet het geval en we zijn doorgereden naar het ziekenhuis. Daar werd ik eigenlijk gelijk aan het infuus gelegd, bloed afgenomen, erg confronterend allemaal, leek weer zo erg op die curretage in mei. Uiteindelijk kwam de gyn en die heeft me onderzocht. Ik moest ontzettend nodig naar het toilet, maar ik durfde echt niet!!! Zo bang dat er iets mee zou komen. Toen heeft ze me toch maar alvast onderzocht, eerst de eendebek, toen toucheren en toen een echo. En we zagen een intacte zwangerschap! Er stonden 5 verbaasde mensen om me heen te kijken! Ik had in de auto al tegen de vk gezegd, misschien hou ik mezelf wel voor de gek, maar ik heb niet het gevoel dat het fout zat, terwijl ik de vorige keer echt gelijk wist dat het niet in orde was. En m'n gevoel heeft me niet in de steek gelaten. De gyn vond echter wel dat ik een indrukwekkende hoeveelheid bloed had verloren en wilde me een nacht ter observatie houden. Vriendje mocht gelukkig ook blijven. Tja en dan.... ik blijf nu in ieder geval tot de eerste 3 maanden voorbij zijn bij de gyn en ik heb dinsdag weer een echo. Misschien dat ze dan iets zien, maar het kan ook goed zijn dat er niks wordt gevonden. Enge vind ik wel dat de bloeding waarschijnlijk wel uit de baarmoeder zelf komt en niet van de baarmoedermond omdat die niet ging bloeden bij het spectrumonderzoek. En misschien vinden ze wel helemaal niks. En da's best vervelend en vermoeiend zo. Op zich is het bloedverlies zelf niet schadelijk voor het kindje en is het heel positief dat ik inmiddels twee goede echo's heb gehad, maar het bloedverlies is wel een onzekere factor, die toch nog tot een miskraam zou kunnen leiden... best een onzekere boel zo dus. Ik ga nu lekker slapen, heb wel een prachtfoto meegekregen (een kindje van 2,2 cm en een blaas die 6 keer zo groot is ;-), dus die leg ik lekker onder m'n kussen....!
Weltruste!
Voor vandaag had ik eigenlijk een echo staan, maar helaas ging het gisteren weer helemaal mis met het bloedverlies. Op m'n werk heb ik zomaar ineens een ontzettend heftige bloeding gehad. Ik stond gewoon achter m'n bureau en ik voelde ineens veel vocht vloeien, dus ik voelde gelijk aan m'n broek en m'n hele hand was rood, het bloed liep gewoon door m'n broek heen. M'n directe collega heeft een andere collega erbij gehaald met wie ik het heel goed kan vinden en die heeft gelijk de verloskundige gebeld. Die zei dat ik moest gaan liggen en ze is gelijk gekomen. M'n vriend werd ook gelijk gebeld, omdat iedereen er natuurlijk vanuit ging dat het mis zou zijn. Ik heb nog nooit zoveel bloed verloren, ook niet met een heftige menstruatie ofzo. De verloskundige heeft me geweldig opgevangen, ik was erg overstuur, alles zat onder, echt vreselijk. Ze heeft gelijk gebeld met het ziekenhuis en ik kon eigenlijk meteen terecht. De vk wilde wel eerst met me naar de praktijk voor een inwendig onderzoek, om te kijken of er iets in de baarmoedermond zat die de boel open hield. Dat was niet het geval en we zijn doorgereden naar het ziekenhuis. Daar werd ik eigenlijk gelijk aan het infuus gelegd, bloed afgenomen, erg confronterend allemaal, leek weer zo erg op die curretage in mei. Uiteindelijk kwam de gyn en die heeft me onderzocht. Ik moest ontzettend nodig naar het toilet, maar ik durfde echt niet!!! Zo bang dat er iets mee zou komen. Toen heeft ze me toch maar alvast onderzocht, eerst de eendebek, toen toucheren en toen een echo. En we zagen een intacte zwangerschap! Er stonden 5 verbaasde mensen om me heen te kijken! Ik had in de auto al tegen de vk gezegd, misschien hou ik mezelf wel voor de gek, maar ik heb niet het gevoel dat het fout zat, terwijl ik de vorige keer echt gelijk wist dat het niet in orde was. En m'n gevoel heeft me niet in de steek gelaten. De gyn vond echter wel dat ik een indrukwekkende hoeveelheid bloed had verloren en wilde me een nacht ter observatie houden. Vriendje mocht gelukkig ook blijven. Tja en dan.... ik blijf nu in ieder geval tot de eerste 3 maanden voorbij zijn bij de gyn en ik heb dinsdag weer een echo. Misschien dat ze dan iets zien, maar het kan ook goed zijn dat er niks wordt gevonden. Enge vind ik wel dat de bloeding waarschijnlijk wel uit de baarmoeder zelf komt en niet van de baarmoedermond omdat die niet ging bloeden bij het spectrumonderzoek. En misschien vinden ze wel helemaal niks. En da's best vervelend en vermoeiend zo. Op zich is het bloedverlies zelf niet schadelijk voor het kindje en is het heel positief dat ik inmiddels twee goede echo's heb gehad, maar het bloedverlies is wel een onzekere factor, die toch nog tot een miskraam zou kunnen leiden... best een onzekere boel zo dus. Ik ga nu lekker slapen, heb wel een prachtfoto meegekregen (een kindje van 2,2 cm en een blaas die 6 keer zo groot is ;-), dus die leg ik lekker onder m'n kussen....!
Weltruste!