Nachtterreur

<p>Hallo allemaal,</p><p>Sinds een paar weken heeft onze peuter van net 3, last van nacht of slaapterreur. Enorm heftig met krijsen, schreeuwend huilen en om zich heen trappen. Het begon met een paar minuten, maar afgelopen nacht heeft hij er 1,5uur in gezeten, daarna wat geslapen en vervolgens nog een paar keer, maar dan veel minder. </p><p>Ondertussen weet ik dat het een fysieke oorzaak (overactief centraal zenuwstelsel) én dat er niets aan te doen is, maar ben toch benieuwd of er ouders zijn die dit ook meemaken/meegemaakt hebben en er wellicht tips in hebben? Ik hoor het graag!</p>
 
Hoi Wilma, 
onze dreumes van nu 1,5 heeft dit vaak gehad. Sinds dat hij baby was eigenlijk, dat we er een patroon in hebben ontdekt. We weten alleen niet wat het precies triggert of veroorzaakt. 
Dit zijn mijn bevindingen: Hij heeft het vaak als hij een drukke vermoeiende dag heeft gehad met ons of bij de oppas is geweest (mijn moeder) ze gaan dan de hele dag leuke dingen doen en veel buiten spelen. Als hij dan oververmoeid naar bed gaat thuis, dan wordt hij nadat hij naar bed is gegaan ongeveer 3 uur later ‘wakker’ met een nightterror. Hij lijkt wakker maar is het niet, helemaal overstuur, veel huilen en heel bang, ook voor ons omdat hij ons niet herkent. Ik heb geleerd om dan heel rustig tegen hem te praten, duidelijk te zeggen ‘mama is hier, word wakker’ en dan herhalen totdat hij wakker word. Onze zoon slaapt namelijk niet uit zichzelf door. We hebben inmiddels van alles geprobeerd, hem uit bed halen, proberen te troosten maar dat werkte alleen maar averechts.. nu halen we hem pas uit bed als hij dat toelaat. We bekijken dit per keer, lamp aan of uit.. gaan pas naar hem toe als hij ons herkent, rustig is en duidelijk laat merken dat hij mij of papa wil. Vaak blijf ik of zijn vader in de kamer, anders wordt het te druk. Bij ons duurt de nightterror vaak zo’n 15 tot 30 minuten, soms helpt het bij ons om wat drinken aan te bieden. 
Voor mij was dit extra zwaar omdat ik net bevallen was en mijn man de zorg voor hem had overgenomen. Ook voor mijn bevalling deed mijn man zoveel mogelijk de zorg. Ik denk dat hij het missen van mij niet goed kon verwerken ofzo en dit misschien resulteerde in de nightterrors, want we hebben ze nu weer een hele poos niet gehad.
In de afgelopen periode ben ik geleidelijk weer meer zorgtaken gaan overnemen, gaat hij veel minder naar de oppas en spelen wij ook weer veel samen, net als vanouds. We hebben verder een goede slaap- en eetschema, eten altijd gezellig aan tafel en hij is verder heel vrolijk. 
Ik moet je eerlijk bekennen dat ik het gewoon nooit meer wil meemaken, zo naar vind ik het. We letten er daarom op om rust en regelmaat toe te passen en hem op tijd naar bed te doen en overdag niet te druk te zijn. Wij zijn overigens een groot gezin met 3 kids).
Ik ben geen expert op dit gebied, dit is  mijn eigen theorie. 
 
 
Terug
Bovenaan