@Nathalie86

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Nathalie,

Was even benieuwd hoe het met jullie en met Seth in het bijzonder gaat? Zie je al vooruitgang? Ik hoop het wel, heb vaak aan je gedacht de afgelopen dagen, terwijl we elkaar niet eens kennen, maar het hebben van een tweeling verbindt toch, op een of andere manier! Kan me zo goed voorstellen hoe rot het is dat de één het prima doet, terwijl de ander extra zorg nodig heeft.. Je moet je al in tweeën delen en dan nog eens extra, stel ik me zo voor..

Liefs
Myrte

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Wat lief!!

Het gaat redelijk goed met Seth. Hij reageert goed op therapie, zijn hoofdje kan nu vrij goed de andere kant op buigen (hij doet het nog niet uit zichzelf) maar hij begint nu wel meer te huilen. Als hij zo'n bui heeft stopt hij pas als we hem oppakken en een tijd troosten. Het is dan ook echt huilen om 'niks'. Hij heeft een schone luier, gedronken enz enz en toch hard huilen. Als hij vervolgens bij ons in slaap valt en we leggen hem terug in bed begint hij weer. Ik denk dat hij toch een beetje last heeft van zijn nekje.

We moeten binnenkort weer naar therapie en dan vraag ik wel even of het kan dat hij nu ineens wel meer begint te huilen. Het is ook zo zielig, dat huilen. Hij snikt en hijgt helemaal na van vermoeidheid en inspanning. Mijn lieve ventje...

Hoe is het met jou? Vindt je het erg druk? Ik heb het meestal goed onder controle en krijg steeds meer handigheid in de dingen. Ze drinken bij ons nog steeds om de 3 uur en slapen ook nog niet door, nog even geduld dus! Dat komt vast wel!!

Ik ga stoppen want 3x raden wie er weer begint te huilen?!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hai,

Las bij het juli-forum dat het KISS syndroom bij volwassen gewoon een nekhernia wordt genoemd. Dat is dus niet niks, jemig... Wel fijn dat jullie al verbetering zien en dat Seth zijn hoofdje meer kan buigen!
Die handigheid heb ik ook, je moet wel, want doordeweeks ben ik gewoon alleen thuis. Krijg/vraag nog wel af en toe hulp, maar ik vind het ook heerlijk om het op mijn gemak alleen te doen.. En ja, af en toe huilt er eentje, ik heb geen 3 handen namelijk! En er zit hier nog steeds zon 4 a 5 uur tussen de voedingen, dus heb ook wel rust.
We zijn maandag weer op het CB geweest en Maes weegt nu 4680 en Isa 4590. Je ziet ze ook steeds groter worden, zo leuk! Als Maes lacht, straalt zijn hele gezichtje. Gister leek het wel bijna al een schaterlach. Ook 'praat' hij af en toe terug. Isa kijkt vooral heel verwonderd naar je, haha! Zo van: Jee, heb ik die uitgezocht??

Ik vind het nu wel wat zwaarder worden, hoor, een tweeling. Je moet steeds alles dubbel doen. Dat weet je van tevoren natuurlijk wel, maar soms denk ik wel eens: eentje was ook goed geweest.. Of is dat heel erg..? Ik vind het namelijk wel superleuk, zeker op de dagen dat de oudste naar de opvang is of bij opa/oma, geniet ik enorm van die twee kleintjes.. Maar met alledrie tegelijk...