A
Anoniem
Guest
Er is tegenwoordig in België heel wat te doen rond de opslag van navelstrengbloed. Eerst was er de heisa rond de opslag in privé-bloedbanken voor ‘eigen’ gebruik. Nu wordt het belang van de publieke bloedbanken opnieuw onderstreept (De Standaard 06/03/07 - Navelstreng redt leukemiepatiënten). Er blijkt een wereldwijd tekort te zijn aan navelstrengbloed, en dus een grote vraag naar donoren.
In mei verwachten mijn man en ik ons 2e kindje. We besloten al vroeg om het navelstrengbloed te doneren aan de Leuvense navelstrengbloedbank. Volstond de hoeveelheid niet om in te vriezen voor een transplantatie, dan kon het normaal gezien nog altijd worden gebruikt voor onderzoek. Aangezien de navelstreng na de geboorte voor ons geen enkele waarde meer heeft, leek het ons zinloos het niet te laten gebruiken om potentieel mensen mee te redden. Onze gynaecologe gaf ons alle info en contactgegevens, en vol goede moed vroeg ik het toestemmingsformulier aan bij de bloedbank. Tijdens dat contact bleek echter dat ik het navelstrengbloed niet kán doneren. Sinds kort moeten de materniteiten waarmee de bloedbank samenwerkt namelijk een accreditatie hebben die enkel door een buitenlands bedrijf kan worden gegeven. Die accreditatie kost veel geld en wordt door de bloedbank betaald. Om binnen hun budgetten te blijven, kunnen ze dus maar enkele materniteiten laten accrediteren en die van mij zit daar jammer genoeg niet bij. Ondanks de schitterende reputatie van de materniteit (AZ St. Jan – Brugge) in de regio en de bereidwilligheid van ons en de gynaecologe zal er dus een staal minder in de navelstrengbloedbank terecht komen.
Het is toch erg dat er een tekort is aan iets dat zo overvloedig aanwezig is. Waarom spreekt niet elke gynaecoloog hier over met alle toekomstige ouders? En hoe kan het dat budgetten en dure accreditaties welwillende ouders er van weerhouden om dit wonderbaarlijke navelstrengbloed met veel liefde te doneren.
In mei verwachten mijn man en ik ons 2e kindje. We besloten al vroeg om het navelstrengbloed te doneren aan de Leuvense navelstrengbloedbank. Volstond de hoeveelheid niet om in te vriezen voor een transplantatie, dan kon het normaal gezien nog altijd worden gebruikt voor onderzoek. Aangezien de navelstreng na de geboorte voor ons geen enkele waarde meer heeft, leek het ons zinloos het niet te laten gebruiken om potentieel mensen mee te redden. Onze gynaecologe gaf ons alle info en contactgegevens, en vol goede moed vroeg ik het toestemmingsformulier aan bij de bloedbank. Tijdens dat contact bleek echter dat ik het navelstrengbloed niet kán doneren. Sinds kort moeten de materniteiten waarmee de bloedbank samenwerkt namelijk een accreditatie hebben die enkel door een buitenlands bedrijf kan worden gegeven. Die accreditatie kost veel geld en wordt door de bloedbank betaald. Om binnen hun budgetten te blijven, kunnen ze dus maar enkele materniteiten laten accrediteren en die van mij zit daar jammer genoeg niet bij. Ondanks de schitterende reputatie van de materniteit (AZ St. Jan – Brugge) in de regio en de bereidwilligheid van ons en de gynaecologe zal er dus een staal minder in de navelstrengbloedbank terecht komen.
Het is toch erg dat er een tekort is aan iets dat zo overvloedig aanwezig is. Waarom spreekt niet elke gynaecoloog hier over met alle toekomstige ouders? En hoe kan het dat budgetten en dure accreditaties welwillende ouders er van weerhouden om dit wonderbaarlijke navelstrengbloed met veel liefde te doneren.