Nazorg bij een miskraam

A

ANONYMOUS_USERNAME

Zo'n jaar geleden heb ik een miskraam gehad bij 9 weken.Ik was natuurlijk vol van verdriet.
In het ziekenhuis werd ermee omgegaan dat het voor hun een standaard ding was.Het was om 9u komen en om 13u weer naar huis.Daar zaten mijn man en ik dan.Buik leeg en heel veel verdriet.Gelukkig dat we familie en vrienden hebben die ons super hebben gesteund.Maar wat als je dit niet hebt??
Ik wordt er echt boos van.We betalen zoveel ziekte kosten, maar nazorg voor bepaalde dingen dat kun je vergeten.Gelukkig heb ik er wel met mijn verloskundige over kunnen praten.Maar het ziekenhuis was echt waardeloos.Ik had het gevoel dat ik een robot voor me had staan.Lang leven de zorg.

p,s begrijp me niet verkeerd , ik werk zelf ook in de zorg en snap best dat we met minder geld meer moeten doen.Maar wij laten dit wel toe.Eigenlijk diep triest he!

Groetjes Peggy
 
Ik snap heel goed wat je bedoeld. Mijn miskraam hen ik ook als enorm heftig ervaren. Ik was zo teleurgesteld en bang dat ik nooit meer zwanger zou raken. Zo verdreitig om het verlies en ik mistte het zwanger zijn zo erg. Ik heb avonden mezelf in slaap gehuild. Ik vond het verschrikkelijk.
Het klopt inderdaad dat je het na een miskraam maar met zijn tweetjes moet uitknobbelen. zelfs je familie snapt je verdreit neit altijd. Er waren mensen die durfden te zeggen dat ik niet zo moest huilen, ik zou wel weer zwanger worden (o, ja?), of dat het beter was zo, of dat ik er niet zo van in de put moest gaa zitten, of dat het erger is als je langer zwanger bent. Nou, zo verschrikkelijk is het als je verdriet wordt gebagetaliseerd.
Ik liep op dat moment bij een psycholoog om andere redenen dus ik vond het fijn daar mijn verhaa te doen. Maar voor de rest kun je nergens terecht., Er wordt je geen hulp aangeboden. Tuurlijk heeft de één er meer last van dan de ander, sommigen leven gewoon door. Hoe je dat kunt, snap ik niet, ik kon het in ieder geval niet. Het heelde bij mij weer een beetje toen ik 5 maanden later opnieuw zwanger was. Wat een geluk, maar ook weer die spanning. Alles is goed gegaan en wat was die echo een geluksmoment. Ik heb nu een gezonde mooie dochter van 10 maanden.... maar ik denk nog vaak terug aan die miskraam. Het was toch ons eerste kindje. Wij mogen wel geloven dat ons kindje een plekje bij God heeft, ook bij Hem zijn de allerkleinsten welkom. Ik weet niet of je geloofd in God, maar dat heeft ons enorm getroost.

Veel sterkte meid, het is niet gemakkelijk!

xx
 
Kan me voorstellen dat een miskraam pijnlijk is. En ook dat het rot is dat ze er in het ziekenhuis zo mee om gaan. Maar feit is dat een curretage (een miskraam) ook echt een standaard ding is.

Ik zelf heb mijn dochter verloren na 41 weken zwangerschap. En ik kan je vertellen dat ook de nazorg die je dan krijgt niet voldoet. Helaas is het thuis niet anders. Er is (bijna) niemand die weet hoe het is om je kind te verliezen. En dan zeker niet zoals bij ons zonder reden!!!
Het feit dat ze in de hemel is maakt het verdriet niet minder. Wel maakt het dat ik niemand verantwoordelijk houd voor wat er gebeurt is, maar ik begrijp het niet. En dat zal ik ook nooit doen.

Ik wens je heel veel sterkte, en weet je te vertellen dat je dit ooit nog maar zo weinig in je gedachten hebt dat je haast denkt dat je het vergeet. Dat is niet zo, maar de gedachten eraan worden echt minder). Thuis merk ik het ook. Mijn dochter is nog altijd bij me, maar ik denk er echt niet dagelijks aan.

Bovendien zeg ik al vanaf een half jaar na haar geboorte (ik was toen alweer 2 mnd zwanger) dat ik de tijd niet wilde terugdraaien, maar dat het nooit zo had moeten lopen. Als ik de tijd nl terug zou draaien zou ik mijn andere kinderen niet hebben, en die wil ik natuurlijk ook niet meer kwijt.

Succes bij het verwerken van je verdriet.
Liesje
 
Hey Peggy!

Ik hoor en lees meer van de nare ervaringen. Maar ik wilde mijn ervaring even delen, wat namelijk een hele fijne was. Mijn curretage heb ik gehad op 24 aug in het Hagaziekenhuis Leijenburg in Den Haag. De eerste zuster die me opving was echt superlief en heel zorgzaam. Er kwam er later nog 1 bij, die dan wel weer iets TE veel medelijden opwekte, maar goed, het was goed bedoeld. Ik moest op 10u komen, werd voor 12u gecurreteerd en ben pas 17u naar huis gegaan. Ik mocht zolang blijven als ik wilde, kreeg nog lekker wat te eten om aan te sterken, want ik was behoorlijk lichtjes in mn hoofd. En mijn gyneacoloog kwam later en gaf goede en uitgebreide informatie over alles wat erna gebeurd

En op dit was ik niet echt berekend, vond het erg fijn om zo goed verzorgd te worden. Liep eerst bij een verloskundige praktijk, toen ik nog gewoon zwanger was, en die belde me ook nog op, om te praten hoe ik me voelde enz.

Zo zie je maar, er bestaat ook goede zorg. Maar je hebt zeker gelijk, we betalen ervoor, en iedereen die een nare ervaring heeft gehad, adviseer ik ook vraag om een ander ziekenhuis/gyneacoloog of zoiets, want het is al erg genoeg!

liefs fafje
 
hey peggy,

hier ook een dame die het niet eens is hoe ze in(''sommige'') ziekenhuis dan ben met je omspringen ook ik heb een nare ervaring eerst al moest ik voor de aller eerste echo en daar werd geconstateerd dat het ''babytje'' niet meer in leven was toen werden we naar benden gestuurt naar een of andere dok we moesten eerst ong een 15 min wachten voor dat we aan de beurt waren ...
zegt de dok oke vertel me maar waar komen jullie voor.......
pardon horen dokters niet van op de hoogte te zijn wat een patient daar doet?
toen zei die ga maar liggen ga ik ook nog ff chekken krijg je zo'n ''dildo'' met cam en je k*t (*sorry als ik er nu weer aan denk wordt ik zo kwaad) zegt ie ja deze is wel dood (huh pardon kan dat ok wat normaler geformuleerd worden)
ik was zo kwaad op de terug weg . 2dagen later ben ik heen gegaan voor curretage inprincepe waren de susters wel erg lief. maar ook na de curretage niet veel uitleg gehad voor hoe en wat.
wel heeft mijn eigen ''dorps'' verloskundige me gebeld als ik vragen had mocht ik wel langs komen.maar indd waar betalen wij zoveel voor dan?!?!?!?

ps: intussen ben ik bij een ander ziekenhuis gegaan had er zoon zure smaak van gekregen bah!

groetjes
 
Hier hetzelfde.. Lopen we niet toevallig allemaal bij het zelfde ziekenhuis? :-D

Ik heb 3 miskramen op een rij gehad, in 1 jaar tijd. En indd, je krijgt in een inwendige echo, er wordt niks uitgelegd, en er wordt gezegd, ja hoor, je bent niet meer zwanger, ach meid niet zo treuren hoor, hoort er allemaal bij!! Wees blij dat het gebeurd, een kind wat wat mankeerd wil je ook niet toch??

Pardon?

Ik moet ook toegeven dat met de bevalling van mijn dochter in het ziekenhuis net zo beroerd met me omgegaan werd. Ik moest me niet zo aanstellen, zo'n pijn kon het niet doen. En persdrang? Kan niet! Je had een half uur geleden nog maar 5 cm ontsluiting. Na 3 keer schreeuwen dat de kleine eraan kwam ging ze toch nog maar even kijken. oh verhips! Je mag persen hoor!! Toen de kleine er was maakt ze nog even een grapje.. Ik was iets uitgescheurd en moest verdoofd worden voor het hechten maar lag zoooo te shaken! Vraag ik of ze even kan wachten met die naald zegt ze, oh meid ik shake wel met je mee hoor (lekker schudden met die naald) Naaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! De zusters net zo, moest ik plassen, kreeg ik een diepe zucht, je plast maar in bed, dat is toch al een zootje.. Ik mocht naar me kamer, werd daar neer gezet, kon niet bij mijn kindje komen, alleen kijken, kreeg geen drinken, niks te eten en ook geen uitleg van hoe nu verder..

Weet dat je een klacht in kan dienen he bij elk ziekenhuis! Hebben wij ook gedaan namelijk..

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan