Negatief zijn bij zwangerschap die uitblijft..

Is het herkenbaar voor sommigen om je enorm negatief te voelen in de periode na je ovulatie? Ik merk aan mezelf dat nu de periode nadert dat we bijna een jaar alweer bezig zijn en ik de 35 net ben gepasseerd dat ik na ovulatie pessimistisch in ben gesteld omdat het optimistische wat ik eerder had steeds tot teleurstelling heeft geleid..
Stukje zelfbescherming denk ik..

De vorige zwangerschap was ook na been jaar pas behaald maar uiteindelijk na 3 maal een eisprong hebben kunnen te vinden en de diagnose PCOS lukte het vrij snel toen de eisprong eenmaal gevonden en plaatsvond.. nu was ik toen we vorig jaar starten voor een tweede optimistisch omdat ik vanaf dat we begonnen altijd mijn eisprong heb kunnen vinden.. en stiekem hoopte dat het mss nu wel sneller zou gaan, dat blijkt alleen niet de realiteit

Ik merk dat in mijn omgeving iedereen de kinderen al ouder heeft en niet meer in deze fase zitten het gesprek toch lastiger is..
 
Heyyy  heel herkenbaar. 
Wij zijn in november 1 jaar bezig voor ons 3e kindje.  Waar ik bij de andere heel snel zwanger was  ronde 4 en ronde 2.  Duurt het nu al heel lang .
Ik was na 7 maanden zwanger alleen dit is helaas in een miskraam bij 8 weken geëindigd. 
Nu in ronde 3 naar mijn miskraam. En merk ook dat ik na mijn ei sprong erg onzeker en negatief word. 
Je hebt ergens een doel en plaatje voor ogen en dat wijkt dan af en dat is erg teleurstellend en doet zeer  
 
Hey, 
Wat vervelend als het allemaal niet zo vanzelf gaat hè! Ik herken de teleurstelling zeker, de periode voor testen voelt steeds heel onzeker! Ben nu zonder ovulatietesten bezig op advies van de huisarts om er zo 'minder' mee bezig te zijn. Maar ja hoe doe je dat, er minder mee bezig zijn, je moet het toch op het juiste moment gezellig maken en de wens is er elke dag! Veel succes allemaal! Wanneer is jullie volgende ronde? Mijn menstruatie is vandaag gestart. 
 
Hee, hier al in ronde 16 bezig. Merk zelf heel erg dat ik swing van hoop naar pessimistisch. Na ovulatie inderdaad vaak wel de gedacht, gaat dit keer toch weer niet zo zijn. Ik heb ook vooral het idee dat het komt omdat ik mezelf wil beschermen. Soms als ik naar huis fiets droom ik een beetje weg, van als het nu zou lukken kunnen we het zo vertellen met kerst aan familie en dan en dan aan de to be grootouders enz. En dan merk ik ook dat ik mezelf eruit haal en denk van eerst maar eens zien en zal toch wel weer niet zo zijn en dan wordt je weer half depressief. Helaas is het enige wat ik kan doen afleiding zoeken, serie kijken, bezig zijn, etc. Maar het blijft echt lastig.  Voor ons is het de eerste en zijn dus ook al met onderzoeken bezig voor mogelijk traject,  dus dat helpt natuurlijk ook niet mee met het er niet mee bezig zijn. Ik probeer zelf toch een klein sprankje hoop te houden dat het snel mag lukken, maar vaak verdwijnt die hoop snel...
 
Terug
Bovenaan