Negatieve reacties??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Toch weer even benieuwd naar jullie mening...
Hebben jullie wel een negatieve reacties gehad en hoe ging je daar mee om?
En dan bedoel ik niet alleen vage kennissen maar van bijvoorbeeld familieleden of vrienden? Ik ben daar namelijk wel bang voor omdat ik niet echt in de ideale situatie zit om een kind te krijgen. Ikzelf zie de toekomst heel zonnig in en ik vind dat je alles van de positieve kant moet bekijken. Het gaat me wel lukken en ik moet me niet te veel van die negatievelingen aantrekken. We wonen hier in 1 van de rijkste landen van de wereld dus ik denk niet dat mijn kind iets tekort zal komen...
Maar toch hou je af en toe van die twijfels...
 
Tja, mijn oma vond het toch wel erg jammer dat ik niet gewoon eerst getrouwd ben en of ik wel wist waar ik aan begon. Ga zo maar door.
Ik heb maar vriendelijk geknikt en gezegd dat ik het wel wist.

Ik ben allang blij dat ik toch al niet zoveel contact met haar heb en dat de rest van mijn familie en vrienden wel erg enthousiast zijn.

Ik zorg gewoon dat ik mijn oma nog minder zie dan normaal, hoef ik ook niet naar haar gezeur te luisteren en als het dan echt moet, dan vergeet ik zo snel mogelijk wat ze heeft gezegd.

 

Hoi Hoi

Ik heb op zich weinig negatieve reacties gehad toen ik vertelde dat ik zwanger was.
ik kwam erachter toen ik al bijna 11 weken in verwachting was en ik heb me er toen best druk om gemaakt.
Maar iedereen was eigenlijk superhappy, alleen mijn oma was eerst behoorlijk negatief erover, dan krijg je weer dat gelul van een jeugd van  tegenwoordig bla bla bla. ( ik ben 21 jaar)
Dat heeft me wel pijn gedaan maar inmiddels is ze er best blij mee dat ze voor het eerst overgrootoma word!
Jij zegt dat  je niet echt in een ideale situatie zit maar wat versta je er onder?
Het is hartstikke goed dat je alles zo zonnig ziet en je kunt je kindje in ieder geval veel liefde geven, dat is toch echt belangrijker dan wat anders!!
ik wens je succes en een fijne zwangerschap!

liefs sarah 36w5d zwanger van 1e kindje
 
hoi

bij mij was ook de familie wel blij dat ik zwanger was (mijn 2ling is nu 6 maanden)
maar ze hadden ook vaak k$% opmerkingen en dat ging dan vooral omdat mijn man uit het buitenland komt en moslim is
en het ergste vind ik dat deze reacties van mijn ouders kwaman. over de namen we hebben het eerlijk verdeeld een irakeese/ koerdische naam rawan en een engelse naam alan. ineens moesten de kindjes gedoopt worden nou dat heb ik ze laten weten dat ze dat de kindjes dat zelf maar moeten beslissen welk geloof ze nemen. en met 34 weken zwangerschap een e-mail schrijven zo rasistisch niet normaal ik was zo boos dat bijna mijn vliezen braken. en ik heb op een gegeven moment de hoorn erop gegooit omdat ik het beu was.
toen ik net bevallen was, was het ook raak mijn moeder was al 4 keer in een week geweest en toen ik visite kreeg hoefde ik er haar niet bij (ze is nog al een aandacht trekker) kreeg ik te horen dat ik meer repect moest tonen en heb ik weer de hoorn er op gegooit en gezegt hier heb je mijn repect en nu is onze verhouding nog steedts niet zo goed het is meer een verplichting geworden om daar naar toe te gaan.
voordat we zwanger waren was alles helemaal goed mijn man en mijn ouders waren 2 handen op een buik maar ja als hun het zo willen. ze denken nog staads dat wij morgen onze kofers pakken en naar irak gaan maar dat is niet zo en heb dit al 1.000.000.000.000 keer uitgelegt
sorry een beetje een lang verhaal over mijn negatieve reacties maar het belangrijste is dat ik gelukkig ben met mijn gezin en de rest kan mij weinig schelen

groetjes kristel 2lingmama
 
Hoi Allemaal,

Ik ben 6 weken zwanger van mijn 3e kindje. Ik en mijn vriend zijn er erg blij mee, maar toch heb ik gemengde gevoelens. Ondanks dat het kindje bijzonder gewenst is en ook gepland is, heb ik toch het gevoel dat ik me moet verantwoorden naar de buitenwereld toe. En dat overstemt op dit moment de blijdschap. Ik heb het alleen aan 2 beste vriendinnen verteld, voor alle anderen houd ik nog even mijn mond, totdt we meer zekerheid hebben. (en totdat ik meer lef heb om het te vertellen).
Het verhaal is namelijk zo: Ik ben ruim 1,5 jaar geleden gescheiden van de vader van mijn zoontje van 5 en dochtertje van 3. Ik heb direct een relatie gekregen met mijn huidige vriend. Hij had op dat moment nog een relatie, maar die is vrij snel daarna beeindigd. Ook hij heeft twee kinderen, maar helaas is de omgang er niet of nauwelijks. Sinds de school weer is begonnen, mag hij zijn kinderen slechts 4 uur per week zien. Daarvoor heeft hij ze in 10 maanden tijd maar een paar keer gezien. Hij heeft maanden niet geweten waar de kinderen en de moeder zich bevonden.  Er loopt inmiddels een rechtzaak voor een uitgebreidere omgangsregeling, maar de moeder van zijn kinderen werkt niet echt mee.
Ik en mijn ex-man hebben wel goed contact en hebben ook een goede regeling in het belang van de kinderen. Zij zijn elk weekend bij hun vader, en eens in de 3 weken delen we een weekend.
Ik ben bang voor reacties uit mijn directe  dat ze vinden dat we te hard van stapel lopen. Ik ben bang dat mijn ouders het niet leuk zullen vinden dat ik zwanger ben, omdat ze vinden dat we in genoeg narigheid zitten. Ze hebben trouwens wel goed contact met mijn vriend, al heeft het even geduurd voordat het vertrouwen er was.

Herkend iemand dit gevoel, of heeft iemand er ervaring mee?
Ik denk dat ik pas echt opgelucht kan zijn, als ik hoopvolle reacties krijg en natuurlijk wanneer de zwangerschap echte vormen gaat aannemen. Nu is alles nog zo onewerkelijk, al is het voor mij de 3e keer.

groetjes, nicole
 
negatieve reakties kryg je overal vind ik,
en over echt alles!!meestal wanner je het het minst verwacht!
het komt alleen nog harder aan als het mensen zyn om wie je geeft en eigenlyk(soms véél te véél) rekening me houd!
dat overvalt me het meest,zit ik (heel even) gezellig te kletsen en dan bam,opeens een opmerking over "dat kan hy jouw zoontje nog niet he ,maar ja wat wil je ook?jy doet het zus of zo en ik vind dat het....enz."ik word er zoooo moe van.
en ik vind dat je gelyk hebt,wees lekker positief ingesteld,als er dan eens een moeilyke tyd aanbreekt heb je tenminste het lef om die te kunnen trotseren!!
groetjes
 
Hallo,

Ik heb toen ik net 6 weken zwanger was 1 negatieve reactie gehad en die kwam van mijn tante.
Mijn moeder stond net trots tegen mijn oom (haar broer) te vertellen dat ze babykleertjes gekocht had en natuurlijk voor wie en waarom. Mijn oom reageerde heel leuk en enthousiast.
Even later kwam mijn tante met me neefje naar buiten (die waren in de winkel geweest waar we voor stonden) dus me oom vertelde het me tante zegt me tante tegen haar zoontje " hoor je dat diego, krijg je weer zo'n rot neefje of nichtje erbij"

Nou een lulligere opmerking kon ze niet maken.
Ik heb ze daarna ook niet meer gezien, bram is inmiddels 6 maanden en laatst waren mijn man ik in de stad met bram in de kinderwagen en heb ze express ontweken. Ik had zoiets "na zo'n opmerking hoeven ze mijn zoontje ook niet te zien"

Het is altijd lullig als je zo'n stomme opmerkingen hoort vooral omdat je zelf superblij bent.
Maar probeer er niet teveel van aan te trekken, jij bent ermee gelukkig en wat andere denken moet je op de grond leggen en erover heen lopen.

Heel veel geluk met jullie wondertjes!!

Groetjes Ilona en Bram (14-03-'05)
 
Hallo,

Ik zal me er niet al te veel van aantrekken als ik jou was. Er is altijd wel iemand die negatief reageert, toch?
Zolang het kindje welkom is en je bereid bent het kindje alle liefde van de wereld te geven heb je denk ik al een goede basis. Ik weet namelijk niet wat je verstaat onder 'niet de ideale situatie'.
Ik denk altijd maar zo, doe de dingen zoals jij ze wilt doen, en alle mensen om je heen die het anders zouden doen gaan dan toch wel commentaar geven, maar het is jouw leven en jouw kindje dat in je buik groeit, en jij moet het gaan doen niet de mensen om je heen!

groetjes Kirsten
34w4d
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan