nekplooimeting wel/niet?

hoi hoi,

Even een vraagje. Zijn er meer van jullie die hebben gekozen vooor een neklplooimeting, zo ja wat hebben jullie gedaan met de uitkomst? verder onderzoek of het bij de uitslag gelaten.

Ik heb vandaag de intake gehad bij de VK, nog geen echo of hartje gehoord, zou te vroeg zijn, en ik had een waarneemster in de praktijk die niet bevoegd zou zijn voor echo's. Erg jammer!
Zij vroeg onder andere hoe ik dacht over een nekplooimeting. Omdat er bij mij in de familie een verhoogd risico is op het syndroom van patau, heb ik nu besloten om de nekplooimeting te doen, ik weet dat dit een kansbereking is en dat je dan opnieuw voor een keuze kan komen te staan of je verder onderzoek gaat doen. Dus nu ik zo in stilte op de bank zit en een beetje zit na te denken, ga ik twijfelen of ik wel een juiste keuze hiermee maak. Vandaar mijn vraag? Heeft 1 van jullie hier ervaring mee of sta je voor dezelfde keuze?

liefs angela
 
hoi,ik sta voor dezelfde keuze maar dan alleen maar omdat ik 36 ben. Ik mag volgende week een screening en een nekplooimeting doen. Wij willen graag weten of er een kans bestaat. Het komt niet in de familie voor..syndroom van patau is wel erg als dat in je familie voorkomt en daarom lijkt het mij verstandig dat je dit doet.een nekplooimeting. is niet schadelijk en vergroot of verkleint de kans..je kan altijd nog kiezen wat je daarna doet als je kans bv verkleint. Ook ik vind het erg spannend maar sta er wel achter. ik wens je veel sterkte en vooral succes!!

inge
 
Al die testen. Je weet misschien iets, en dan? onzekerheid, keuzes maken etc. Kind krijgen is soms al medisch genoeg. Mag van mij dus zo natuurlijk mogelijk. Zo weinig mogelijk testen dus. Je hebt soms ook gewoon geluk of pech.Daar doe je niets aan. Moet er wel bijzeggen dat er geen speciale ziektes of "afwijkingen" in de familie voorkomen.
Maar als ik iets heb geleerd in de jaren moederschap, zwangerschap en bevallingen is dat iedereen anders is. Probeer dus vooral je eigen gevoel te volgen.Maar voor mij is het dus duidelijk niks.
groetjes
.
 
Ons gevoel zei dat we het wel moesten doen.. wel willen graag weten hoe het gaat of het gezond is etc. Zowel mijn man als ik zeiden beiden gelijk ja..
Maar dit is natuurlijk heel persoonlijk..

Kussies
 
Wij hebben de nekplooimeting niet laten doen. Het probleem is (vinden wij) dat je alleen maar een kansberekening krijgt en je dan dus nog niet weet of het wel of niet zo is. Bij een verhoogde kans niet dat het wel zo is en bij een normale kans ook niet dat het niet zo is!!!! Je zou dan dus, wil je zekerheid krijgen, een vruchtwaterpunctie of vlokkentest moeten doen, met het risico (1% kans) dat het kindje overlijdt.

Het syndroom van Patau kende ik niet, maar ik heb het even opgezocht. Jeetje, dat is inderdaad wel heftig zeg!! De vraag is alleen wat je doet als je uiteindelijk na een aantal onderzoeken zou weten dat jullie kindje dit syndroom inderdaad heeft. Laat je de natuur dan zijn gang gaan met de kans dat je kindje in je buik al overlijdt, maar misschien ook dat je je kindje toch nog even levend bij je mag hebben of beslis je er zelf over en breek je zijn/haar korte leven dan al af zonder de kans hem/haar toch te leren kennen, het blijft toch jullie kindje!!!!

Ik denk dat het heel belangrijk is bij dit soort beslissingen dat je vantevoren weet wat jullie bij bepaalde 'uitslagen' beslissen.

Ik wens jullie heel veel geluk en wijsheid toe en hopelijk krijgen jullie een gezond kindje!!!

Prulleke3 (okt.-mama)
 
Wij zitten nog te twijfelen. Mijn vriend wilt het graag en voor mij hoef het niet, We zijn allebei nog jong ( 22 en 30 ) en gezond, ook komt het in de familie niet voor. Verder krijg je een kans berekening. Ook de vervolg onderzoeken zijn risicovol. Bij de 20 weken echo zien ze ook bijna alles!
 
bedankt voor de reacties.

Ik heb besloten om het toch te doen. Wat we (als de uitslag bekend is) daarna doen bekijken we op dat moment..

Vrijdag de echo, vandaag bloed laten prikken... Dus dan is het afwachten.

liefs

 
Terug
Bovenaan