nekplooimeting

A

Anoniem

Guest
hoi,

Graag wil ik weten of iemand van jullie dit onderzoek al eens heeft gehad. Zo zou ik graag willen weten wat jullie ervaring hiermee is.
Zelf heb ik ervoor gekozen om dit in week 11 te laten onderzoeken (ben nu 8,5 week zwanger) maar ik twijfel toch ook wel. Wat als de uitslag niet goed is... dan een vlokkentest uitvoeren (maar hier zitten veel risico's aan) etc.

groetjes,
Jil
 
Beste Jill,

Ik weet niet hoe oud je bent, maar ben je onder de 36 jaar is het risico op een kind met het downsyndroom een stuk minder. Ik zelf was 34 jaar toen ik de doubletest liet doen. Uit de nekplooimeting bleek ook dat we geen verhoogde risico hadden op een kind met het downsyndroom. En ook de bloeduitslag was goed. Ik heb de test laten doen, omdat ik diabetes heb en ik elk risico wou uitsluiten. Mocht er een verhoogd risico zijn dan kan je altijd een vlokkentest laten uitvoeren. Maar ik zou me goed laten voorlichten erover. In ieder geval succes met het maken van een keuze.

Groetjes Jaccie

33+6
 
Ik heb het beide zwangerschappen ook laten doen. Ik denk dat een kindje met Down wel welkom was geweest in ons gezin (maar gelukkig hebben we die ultieme beslissing nooit hoeven nemen). Maar ik vond 't een fijn idee om voorbereid te zijn op zoiets.

Vooral omdat bijna de helft van de kindjes met Down ook een hartafwijking heeft... Dan lijkt het me op z'n minst verstandig om in 't ziekenhuis te bevallen met een gewaarschuwde kinderarts nabij... Je wilt je kindje toch de beste kansen geven; dan helpt het als je weet wat er komen gaat.

Bij zo'n echo kunnen ze ook al heel veel andere problemen opsporen; ze kijken niet alleen naar de nekplooi. Dus als je graag wil weten waar je aan toe bent, zou ik het aanraden.

Suc6!!
 
Denk vooraf goed na over wat je wil bereiken met dit onderzoek, want het kan natuurlijk zijn dat je een niet zo gunstige uitslag krijgt. Wat wil je daar dan mee, verder onderzoeken, en als het dan niet goed blijkt te zijn wat dan? Heb je een duidelijk antwoord op die vragen, dan weet je ook of je de nekploometing wel of niet wil doen.

En als je een positieve uitslag krijgt van de combinatietest dan is er sprake van een schijnzekerheid, omdat het ten eerste om een kansberekening gaat, en ten tweede er maar naar een heel beperkt aantal afwijkingen wordt gekeken en het dus uiteindelijk niets zegt over eventuele andere afwijkingen.

Sterkte met je keuze

Miep
 
Wij hebben er wel voor gekozen het te doen. Vooral ook omdat ik al 36 ben en dus een verhoogde kans. Eerst is er bloed afgenomen en we kregen nog een echo om te kijken hoe ver ik in de zwangerschap  zat  en een week later is de nekplooimeting gedaan. Dit gaat via een echo. Dan wordt de dikte van de nekplooi gemeten. Bij mij was de totale uitslag goed (1:1200) en we hebben dus niet gekozen voor verder onderzoek.
Maar het kan natuurlijk ook zijn dat de uitslag wat minder goed is en er wel gekozen kan worden voor verder onderzoek. Wij zouden dat wel gedaan hebben, gewoon om te weten waar we aan toe zouden zijn dan.
En we hebben er wel 2 extra echo's aan overgehouden.
 
Ik heb gisteren naar de verloskundige gebeld om een eerste afspraak te maken. Zij begon ook over de extra test. Ik was even van mijn a propos, omdat ik niets wist van de nieuwe regelgeving. (Sinds 1 januari heeft iedereen recht op deze test)
Mijn man is arts en we hebben er samen over gepraat gisteren.
Bij vrouwen tussen de 20-34 jaar is het risico op een kindje met Down 1 a 2 op de 1000.
Even ter vergelijking: bij vrouwen van 41 jaar is dit risico al 2 op de 100!
(deze percentages kloppen niet helemaal, er zit ook nog een andere vorm van trisomie bij)

Echter stel dat je na het bloedonderzoek en de nekplooimeting een resultaat krijgt van 1:230
Dat is gezien de ""normale percentages" een behoorlijk risico, maar dus nog steeds de andere 229 niet.
Je hebt in dat geval wel recht op een vlokkentest om de definietieve zekerheid te krijgen. Echter de kans op een miskraam na een vlokkentest is nog altijd 1 a 2%!
Dus je loopt dan een aanzienlijk risico op een miskraam en misschien wel voor niks.

Daarbij is het inderdaad zo dat je bij een positieve uitslag een vals gevoel van zekerheid krijgt. Je kunt dan altijd nog een kindje met Down krijgen en niet te vergeten tal van andere aandoeningen die niet te onderzoeken zijn.
Want een kansberekening van 1:1200 zoals hierboven genoemd door iemand is dus nog steeds geen 0.

Ik denk dat iedereen zijn eigen redenen heeft om het wel of niet te doen. Maar ik denk dat wij het niet doen.
Ik vind ook een beetje dat je door deze nieuwe regelgeving het alleen maar moeilijker maakt voor de mensen.

groeten Elke

 
Hoi Jil,

Moeilijke keus hé?
Ik heb altijd geroepen voor mijn zwangerschap dat ik ook een test wilde doen.
Ik ben opgegroeid met een broer met een zware lichamelijke handicap, ook in mijn werk kwam ik veel kindje met een handicap tegen.
Toch, op het moment dat we de keuze moesten maken hebben we besloten het niet te doen.
Wij zijn nog jong, en wat als er blijkt dat er wel iets mis is met je kindje? Nu ik zelf echt zwanger ben, moet ik er niet aan denken om op eens te moeten zeggen: Ja, haal maar weg!
Ook ben ik me gaan realiseren dat zelfs als blijkt na een tweede test dat je kindje kern gezond is, dit nog niks hoeft te zeggen. Mijn broer zat bij zijn geboorte 20 minuten zonder adem, is nu dus zwaar spastisch! Kindjes op mijn oude werk met hersenvliesontsteking die daar een handicap aan over hielden.
Ik wil natuurlijk niemand bang maken (dat van mijn broer was tenslotte 30 jaar geleden) maar dit is wel de reden geweest het niet te doen.
Ik ga uit van een gezond kindje (al ben ik wel eens bang en heb ik wel eens het idee spijt te hebben van mijn keuze) en als het kindje tocht een handicap heeft, laat het dan maar in mijn armen liggen en dan is het, hoe moeilijk ook, zeer welkom!

Sterkte met je beslissing, doe wel wat jullie hart je in geeft! Het is jullie kindje en jullie keus.

Liefs Fennie
 
Hoi Jil,

Ook wij hebben een combinatietest laten uitvoeren en bij mij was de uitslag niet wat ik ervan had gehoopt. Ondanks dat het nekplooitjes 1,5mm was (3mm is verhoogd) was mijn uitslag 1:330. En dat terwijl ik overal uitslagen van 16.000 en hoger las.
Ik ben er echt een week flink van slag van geweest. Hoewel 330 voor mijn leeftijd (35) normaal is, had ik toch op heel wat hoger gehoopt.
Helaas kon de VK me niet vertellen waarom ik nou zo'n uitslag had. Ze had  het bloedonderzoek niet gekregen van het lab, alleen die uitslag. En pas bij een score van 1:250 krijg je vervolgonderzoek en daar zat ik dus nog niet aan. M'n VK dacht niet dat ik een vruchtwaterpunctie zou krijgen met deze uitslag.

We hebben er toen voor gekozen een pretecho te laten maken. Ik heb die mevrouw ook precies verteld waarom ik het wilde en ze heeft dus echt goed gekeken naar de uiterlijke kenmerken die kindjes met Down eventueel kunnen hebben zoals geen neusbotje en hartafwijkingen. Helaas kan je op een echo nooit zien of het kindje Down heeft of niet, maar ons zoontje (hihi) heeft overduidelijk een neusbotje en is verder zo op het eerste gezicht helemaal gezond. Pas na die echo kon ik weer gaan genieten.

Ik heb er ook voor gekozen niet het bloedonderzoek op te vragen bij het laboratorium. Ben bang dat ik dan weer zo onzeker en bang word.

Ik ben ondanks onze negatieve ervaring helemaal niet tegen de combinatietest. Stel dat het echt goed mis is, dan kan je er maar beter snel bij zijn.

Sterkte met je keuze.

Liefs,

Tessie
(19 weken)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan