nekplooimeting?

A

Anoniem

Guest
Hoi meiden,
Ik ben gister bij de VK geweest voor de eerste afspraak. Nu wordt je dus voor de keuze gesteld of je  een nekplooimeting wil laten  doen....
Mijn vriend heeft daar geen behoefte aan, maar ik twijfel nog.
Ik weet het is een kansberekening. Maar toch... ik ben 32 jaar, heb een gezonde zoon maar dat zegt natuurlijk nog niks.... In mijn familie   komt ver ergens een kindje voor met het syndroom van down, en mijn vriend heeft 2 nichtjes die geestelijk gehandicapt zijn (zusjes), maar daar is verder geen onderzoek naar gedaan hoe dit kwam.
Zucht.... wat doen jullie? Laten doen of niet?
Groetjes, Nicole
 
Hoi,
toen ik een afspraak ging maken bij de VK zei ze dat ze een echo gaan maken ook voor de nekplooimeting, ik wordt dus waarschijnlijk niet voor een keuze gezet. Ik ben zelf wel blij dat ze het gaan bekijken, denk dat wanneer het goed is, ik zelf en mijn vriend rustiger zijn en wanneer er twijfels zijn, dan kunnen we verder kijken. Wanneer het kindje  geboren wordt en je weet dan pas dat het kindje het down-syndroom heeft, komt het denk ik harder aan. Je houdt natuurlijk ontzettend veel van het kindje, maar ikzelf zou het denk ik fijn vinden, dat wanneer het van tevoren te zien is, het dan al te weten.
Dit is mijn mening natuurlijk, iedereen kan hier anders over denken, maar kan wel begrijpen dat je het een moeilijke keuze vindt. Luister naar je hart is mijn advies, veel succes.

Liefs Simone
 
Hoi, hoi,

Ik heb wel een nekplooimeting laten doen in combinatie met een bloedonderzoek, ik vond de onderzoeken mentaal gezien best belastend. Bij mij was er iets mis gegaan bij het RIVM waardoor ik veel te lang op de uitslag heb moeten wachten en dus helemaal op was van de stress. Uiteindelijk bleek alles goed te zijn voor zover je van goed kan spreken want het is en blijft een kansberekening, bij de 20 weken echo vond ik het ook best spannend gelukkig zag alles er goed uit. Ik ben nu 28 weken en 3 dagen zwanger en zal pas echt gerust gesteld zijn als ik mijn kleintje gezond en wel in mijn armen kan houden. Ik zou ondanks mijn ervaring bij een tweede zwangerschap weer hetzelfde onderzoek doen mede door mijn leeftijd (34 jr). Succes in het maken van je keuze misschien helpen de reacties op dit forum hier goed bij.

Groetjes,

Puk
 
Hoi,

Misschien kun je eens een keer informeren bij een klinisch geneticus (google even op klinische genetica of erfelijkheid) Bij veel afwijkingen is het zo dat ze erfelijk zijn in de eerste graad. (is ons verteld) Wij zijn namelijk erfelijk belast doordat ik een zusje heb dat geestelijk en lichamelijk gehandicapt is. Daardoor hebben wij van te voren al onderzoek laten doen in hoeverre het erfelijk was. Mijn man heeft een nichtje met een open ruggetje. Daarvan werd gelijk verteld dat het alleen erfelijk zou zijn in de eerste graad. (vader, moeder, broer,zus) En ze gaven toen aan dat dat zo is bij veel afwijkingen. Dus als je goed advies hierover wilt moet je eens contact met ze opnemen. Zulke artsen vind je in de academische ziekenhuizen. En wij kregen het consult (en de verdere onderzoeken) vergoed door de verzekering. Maar dat zou ik even navragen, want het is bij ons al 6 jaar geleden gedaan.

Groetjes, Kat
Mama van Thom (maart 2003) en Danae (mei 2006)
 
Hi,

Gister heb ik een hele tijd met mij vk aan de lijn gehangen over de nekplooimeting.
Mijn man en ik hebben besloten om het niet te doen.

Mijn vk vertelde me, dat het niet zeker is of ze wat zien, en als ze al wat zien/meten dan is het nog niet eens 100% zeker dat het een down kindje word. Ook vertelde mijn vk me, dat je dan niet leuk je zwangerschap door komt, omdat je je dan zorgen gaat maken, en je dan nog niet eens zeker weet of het nou een down kindje is...
Dan zouden ze evt, bij 21 wkn een nieuwe echo kunnen maken waar alles duidelijker op te zien is. Maar dan is het foetusje al zo voelgroeid dat je het niet kan laten weghalen..

Wij zijn blij met ons kindje, zoals het nu is, en zoals het over een aantal maanden mag komen. Ik zelf wil er ook niets van weten, een nekplooimeting. Natuurlijk kijkt iedereen er op zijn eigen manier tegen aan. En dat moet ook :)

Maar of mijn kindje nou down heeft of niet... of het nou een andere afwijking heeft of niet. Natuurlijk, hoop je voor het kindje zelf, dat het door het leven kan gaan als een gezond kindje... maar ik hou van mijn kindje, wat het ook mag worden of hebben.

Liefs
 
hoi meis,

tja, dat is een lastige he, vonden wij ook. maar we hebben besloten het niet te doen.

we zouden op zijn van de stress, en wat dan? stel je hebt een verhoogde kans, verdere onderzoeken, risico op miskraam?

we kwamen er uiteindelijk op uit dat we het dus niet deden, maar voor de zwangerschap riepen we dat we dat NATUURLIJK gingen laten doen, haha! zo zie je maar. maar zodra we zwanger waren wilden we maar 1 ding, dat kindje!

we waren direct zwanger, dus waren ervan overtuigd dat die kleine wel erg stond te trappelen om bij ons te zijn. laat het heelal dan maar de beslissingen maken vonden we.

maar ik snap wel dat je twijfelt, zeker met het feit van de zorgen vanuit je verre familie, je leeftijd vind ik niet echt een test waard (32 toch?).

meid, volg je gevoel, en wat zou je beslissing zijn als het zo blijkt te zijn? zekerheid krijg je niet he meis!
 
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb er gisteravond nog met mijn vriend over gehad. Qua gevoel wordt ik nog steeds heen en weer geslingerd wel doen, niet doen...
Maar ja,  toch heb ik besloten  het wel te  laten doen... voor  mijn vriend  hoeft het niet maar respecteert mijn besluit.
Groetjes Nicole 9w4d

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan