We hebben vandaag goed nieuws gekregen, Niek mag naar het streekziekenhuis bij ons in de stad. Na ruim 2 weken zullen we woensdagavond weer heerlijk met ons 4-en in ons eigen huisje slapen.
De artsen en verpleegkundigen zien het zitten om Niek te verplegen. Het heeft nijmegen volgens mij wel veel moeite gekost, maar het is gelukt. woensdag om 10.00uur staat de ambulance klaar om ons over te brengen!! Eindelijk, maar wel heel erg spannend, want kunnen ze net zulke goede zorg als nijmegen bieden? Hoe gaan we verder, welke onderzoeken zijn waar.... Maar daar hebben we morgen een gesprek over. Het ontslaggesprek. Gelukkig hebben ze morgen eerst een overleg met alle artsen in nijmegen om alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen, hopelijk hebben ze een behandelplan opgesteld die helmond dan kan overnemen. Zoveel vragen die opkomen, omdat alles een dubbel gevoel heeft, maar het gevoel van straks eindelijk meer rust overheerst... Heerlijk...
Zoveel hetzelfde geschreven maar ik ben dan ook zielsgelukkig dat hij dichterbij komt te liggen. Voor ons, de kids, gewoon ons gezinnetje....
Kunnen we Niek eindelijk veel meer aanmoedigen om net zo sterk te blijven, zoals dat hij tot nu toe steeds heeft laten zien. We zijn trots op hem!! Het slikken van zijn eigen slijm gaat in hele kleine stapjes ietsjes beter. Leve de beste papa, die het engelengeduld heeft om zoveel mogelijk voedingsmomenten te oefenen met zuigen... (Ik ben te voorzichtig, wil hem zoveel mogelijk rust gunnen en hij wil het liefste zoveel mogelijk oefenen)
De artsen en verpleegkundigen zien het zitten om Niek te verplegen. Het heeft nijmegen volgens mij wel veel moeite gekost, maar het is gelukt. woensdag om 10.00uur staat de ambulance klaar om ons over te brengen!! Eindelijk, maar wel heel erg spannend, want kunnen ze net zulke goede zorg als nijmegen bieden? Hoe gaan we verder, welke onderzoeken zijn waar.... Maar daar hebben we morgen een gesprek over. Het ontslaggesprek. Gelukkig hebben ze morgen eerst een overleg met alle artsen in nijmegen om alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen, hopelijk hebben ze een behandelplan opgesteld die helmond dan kan overnemen. Zoveel vragen die opkomen, omdat alles een dubbel gevoel heeft, maar het gevoel van straks eindelijk meer rust overheerst... Heerlijk...
Zoveel hetzelfde geschreven maar ik ben dan ook zielsgelukkig dat hij dichterbij komt te liggen. Voor ons, de kids, gewoon ons gezinnetje....
Kunnen we Niek eindelijk veel meer aanmoedigen om net zo sterk te blijven, zoals dat hij tot nu toe steeds heeft laten zien. We zijn trots op hem!! Het slikken van zijn eigen slijm gaat in hele kleine stapjes ietsjes beter. Leve de beste papa, die het engelengeduld heeft om zoveel mogelijk voedingsmomenten te oefenen met zuigen... (Ik ben te voorzichtig, wil hem zoveel mogelijk rust gunnen en hij wil het liefste zoveel mogelijk oefenen)