ANONYMOUS_USERNAME
New member
Anderhalf jaar geleden heb ik de diagnose PCOS gekregen, ondanks dat mijn waarde van de hormonen in orde was en ook een tumor in de hypofyse kon worden uitgesloten. Het enige wat te zien valt, is dat te veel eiblaasjes in mijn eierstokken aanwezig zijn.
Verder heb ik geen overgewicht, geen insulineresistentie, geen overbeharing en sport ik 3-4 keer in de week.
Desondanks lukt het mijn lichaam niet om eitjes te laten rijpen. En de gynaecologen weten maar niet wat de reden daarvoor zou kunnen zijn.
Wij waren nu met Clomid 150mg bezig, maar gisteren tijdens de echo was geen groei te zien. Zondag moeten wij nog een keer ter controle naar het ziekenhuis, maar het lijkt erop dat ik straks moet beginnen met het spuiten van hormonen.
Ik ben er zo verdrietig om. Clomid zorgt bij 80% van de vrouwen wel voor een eisprong. Waarom bij mij dan niet? Waarom weigert mijn lichaam om eitjes te laten groeien, hoewel hij gezond is? Waarom behoor ik tot de weinige vrouwen bij wie Clomid niet aan wil slaan?
Ik vraag mij nu af of mijn lichaam mij of ons toekomstig kind voor iets wil beschermen, zoals zwangerschapscomplicaties of een genetisch defect. En ik ben nu onzeker erover of het wel verstandig is om verder te gaan met de behandelingen. Er moet toch een reden zijn waarom mijn lichaam zo reageert?! Het wil maar niet uit mijn hoofd dat er misschien iets mis is met mij of dat ik er voor iets gestraft wordt.
Ik raak er zo gefrustreerd van, vooral als ik dan van die onverzorgde vrouwen of stelletjes zie, die wel twee of drie kinderen hebben. Dan vraag ik mij af waarom zij en wij niet, ondanks dat mijn partner en ik alles voor elkaar hebben. Ik weet dat het niet aardig is om slecht over andere te denken, maar het is wel eerlijk.
Bedankt aan diegenen die de tijd hebben genomen om mijn verhaal te lezen en bedankt dat ik mijn onvrede van mij af mocht schrijven.
Excuses voor mijn Nederlands. Het is niet mijn moedertaal.
Verder heb ik geen overgewicht, geen insulineresistentie, geen overbeharing en sport ik 3-4 keer in de week.
Desondanks lukt het mijn lichaam niet om eitjes te laten rijpen. En de gynaecologen weten maar niet wat de reden daarvoor zou kunnen zijn.
Wij waren nu met Clomid 150mg bezig, maar gisteren tijdens de echo was geen groei te zien. Zondag moeten wij nog een keer ter controle naar het ziekenhuis, maar het lijkt erop dat ik straks moet beginnen met het spuiten van hormonen.
Ik ben er zo verdrietig om. Clomid zorgt bij 80% van de vrouwen wel voor een eisprong. Waarom bij mij dan niet? Waarom weigert mijn lichaam om eitjes te laten groeien, hoewel hij gezond is? Waarom behoor ik tot de weinige vrouwen bij wie Clomid niet aan wil slaan?
Ik vraag mij nu af of mijn lichaam mij of ons toekomstig kind voor iets wil beschermen, zoals zwangerschapscomplicaties of een genetisch defect. En ik ben nu onzeker erover of het wel verstandig is om verder te gaan met de behandelingen. Er moet toch een reden zijn waarom mijn lichaam zo reageert?! Het wil maar niet uit mijn hoofd dat er misschien iets mis is met mij of dat ik er voor iets gestraft wordt.
Ik raak er zo gefrustreerd van, vooral als ik dan van die onverzorgde vrouwen of stelletjes zie, die wel twee of drie kinderen hebben. Dan vraag ik mij af waarom zij en wij niet, ondanks dat mijn partner en ik alles voor elkaar hebben. Ik weet dat het niet aardig is om slecht over andere te denken, maar het is wel eerlijk.
Bedankt aan diegenen die de tijd hebben genomen om mijn verhaal te lezen en bedankt dat ik mijn onvrede van mij af mocht schrijven.
Excuses voor mijn Nederlands. Het is niet mijn moedertaal.
