niet aan denken

A

ANONYMOUS_USERNAME

ik hou   het me zelf al sinds gisteren voor. Niet aan denken dat het mis kan zijn. gewoon hoop houden. Gewoon er vanuit gaan dat alles goed komt. Volgende week maandag (dan ruim 12 weken)  weer naar de gynaecoloog. Hij maakt altijd een echo en brrrrr ik word al zenuwachtig. Ik heb er op dit moment geen reden voor om me zorgen te maken, maar ja je weet maar nooit. En dan het berichtje van Mama van  A op april 2007 forum. De paniek slaat me om de oren.

Dus nu maar luisteren naar al hetgeen ik tegen anderen zeg, het gaat vaker goed dan fout. Nog 6 weken en dan ben ik mijn kritieke punt voorbij.

Ok Miep is er weer. Sorry meiden moest dit even kwijt. het komt allemaal goed.

Miep
 
Kom op Miep!
Tuurlijk is het eng, maar we blijven gewoon vertrouwen hebben! Ik weet ook best dat je dat normaal gesproken hebt, dus je vindt het vast gauw weer terug.
ik was gisteren ook niet zo stoer hoor, toen ik de nacose in ging, maar we moeten gewoon blijven vertrouwen.
ergens in maart/ april houden wij onze nieuwe kanjertjes in onze armen!
 
Hoi Miep,

Ik leef met je mee deze zwangerschap! Tuurlijk komt het goed!! Ik zou hetzelfde hebben als jij, zeker na wat je hebt mee gemaakt maar dit kindje wil er komen. Zo snel na Jacco zwanger, dat moet goed zijn!! Meis, probeer te genieten ( ik vertel je niets nieuws) het gaat zooooo snel!!

Liefs Odette
 
Lieve Miep,

Ik begrijp je angst. Maar het gaat deze keer ook vast weer goed. Er groeit weer een mooi mini-miepje in je. Maar die zenuwen blijven toch voorlopig.
Probeer positief te denken! Dat hield je mij iedere keer als ik twijfelde voor, dat doe ik dan nu maar bij jou. Het heeft mij goed geholpen.

Ik denk aan je, en ook ik volg jouw zwangerschap.

Groetjes, Kat (Ok, ik heet eigenlijk Cathy)
 
Lieve Miep,


ik kan me heel goed voorstellen dat jij je ongerust maakt (heb al wat meer berichtjes van je gelezen op   versch. forums) maar geloof me dat wat wij hebben megemaakt afgel. woensdag dat  gebeurd niet vaak. Tenminste niet zonder dat je er ook maar iets van merkt dat je een MK hebt. Heb het zelf bij de gyneacoloog nagevraagd en ook hij bevestigde dat normaal gesproken 90% zeker merkt dat het niet goed is dmv bloeverlies e.d.

hoe dan ook, ik wil je van ons uit heeeeel veel sterkte wensen voor de echo een ik hoop dat je ons laat weten hoe het afgelopen is. Ik duim in ieder geval voor je dat het alleemaal goed gaat.

veel liefs,

een nog steeds heel verdrietige MamavanA.

Nicole
 
Nicole,

mijn eerste miskraam werd ontdekt tijdens een echo. Ik was 13 weken, terwijl dat het vruchtje ca.9 a 10 weken was. Je hort hier wel meer van missed abortions, dus wat jouw gyneaecoloog zegt lijkt me niet geheel waar. Mijn tweede miskraam was met ca 8 weken, ik ben er niet voor bij een arts geweest. Mijn derde miskraam werd na ruim 17 weken zwnagerschap gemerkt tijdens een standaard onderzoek. Ik ben met een kleine 18 weken bevallen van een kindje dat tussen de 15 en 16 weken oud was. Als ik destijds niet voor een routine onderzoek naar de verloskundige in het ziekenhuis had gemoeten had het zo gekund dat het kindje nog zelfs langer was blijven zitten. Ook weer een miskraam die dus niet ontdekt werd door bloedverlies.

Ik denk ook wel dat alles goed zit, mijn dat dacht ik bij de miskraam met 13 en 18 weken ook. Ik zal blij zijn als het morgenmiddag is, want ook al ben ik niet constant bezig met dat het mis kan zijn (eigenlijk vind ik me zelf over het algemeen er virj nuchter onder), toch heb ik wel weer evend ie geruststelling nodig.

Miep
 
Ha die Miep,
Wil toch iets tegen je zeggen, hoewel het zo moeilijk is om iets "zinnigs" te roepen hierover, he. Jij reageerde volgens mij een tijdje terug op  mij (bij 3e kind topic), toen ik liep te emmeren dat ik zo weinig merkte van de zwangerschap. Ik  heb bij mezelf geconstateerd,  dat ik de ervaring van 2 miskramen "gebruik", onbewust, om mezelf te beschermen tegen weer zo'n klap. Als  ik er in  mijn achterhoofd steeds een beetje rekening mee houd, dan valt het misschien wat mee als het (weer) echt zo is. Maar dat zo niet werkt weet ik ook... kortom het is de gierende onzekerheid die hand in gaat met het moederschap, althans bij  mij dan.  Die onzekerheid begint als de test positief is. Heb jij dat niet, dat je van mijlpaal naar mijlpaal gaat, maar dat het niet de rust brengt die je er van te voren bij had bedacht? Eerst die 12 weken halen, dan de baby gaan voelen, dan de 20 weken screening. Vervolgens naar de grens van levensvatbaarheid... en telkens weer dacht ik "nu kan ik er op vertrouwen". Dus niet, ik ben gewoon een wat zorgelijk type en inmiddels probeer ik daar dan maar mee te leven. En weet je wat, dat geeft wel een heeeeel klein beetje rust. Ik wil je geen tips geven, meer mijn verhaal vertellen en misschien heb je daar wat aan. Heel veel sterkte en ik wens je een prachtig mooi gezond kind toe. Groeten! Liseau.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan