Hallo dames,
Op dit moment ben ik bijna 12 weken zwanger van mijn tweede kind en helaas niet zo blij als dat ik had gehoopt. Zowel lichamelijk als mentaal is het een stuk zwaarder dan bij de eerste zwangerschap. Ik loop vooral tegen het feit aan dat enorm last heb van de hormonen (ik ben daar blijkbaar niet voor gemaakt). Het was een bewuste keus om voor een tweede kindje te gaan en ben oprecht blij dat het is gelukt op korte termijn. Ook ben ik blij als ik het kindje op de echo zie of de hartslag hoor. Maar ik zit niet op een rosé wolk. Het lukt niet om te genieten. Ik vind ook weinig dingen leuk. Ik trek me dingen veel meer aan. Ik krijg het gevoel dat alles wat ik zeg verkeerd wordt opgevat en dat het aan mij ligt. Ik ben bekend met depressie (van voor de zwangerschap) en merk dat daar wel wat van terug komt.
Ik heb gevoel dat ik geen kant op kan (in mijn hoofd). Ik heb zodanige zelfkennis dat ik dingen snel herken en heb daar al hulp voor ingeschakeld (huisarts, homeopatische ondersteuning). Ik kies er voor bewust om geen medicatie te slikken, dat heb ik tijdens mijn depressie ook niet gedaan. Omdat ik met een prima gevoel op mijn eerste bevalling terugkijk en het goed heb verwerkt weet ik dat het daar niet te maken heeft. Het idee dat ik straks een keizersnede ga krijgen geeft mij nu al rust.
Zijn er dames die ook last hebben gehad van de hormonen? Wat heeft jullie geholpen om de zwangerschap door te komen? Ik ben nog niet zo heel ver in de zwangerschap, maar des te meer reden om er nu al iets aan te doen zodat ik er wel van kan gaan genieten.
Alvast bedankt voor jullie tips!
Op dit moment ben ik bijna 12 weken zwanger van mijn tweede kind en helaas niet zo blij als dat ik had gehoopt. Zowel lichamelijk als mentaal is het een stuk zwaarder dan bij de eerste zwangerschap. Ik loop vooral tegen het feit aan dat enorm last heb van de hormonen (ik ben daar blijkbaar niet voor gemaakt). Het was een bewuste keus om voor een tweede kindje te gaan en ben oprecht blij dat het is gelukt op korte termijn. Ook ben ik blij als ik het kindje op de echo zie of de hartslag hoor. Maar ik zit niet op een rosé wolk. Het lukt niet om te genieten. Ik vind ook weinig dingen leuk. Ik trek me dingen veel meer aan. Ik krijg het gevoel dat alles wat ik zeg verkeerd wordt opgevat en dat het aan mij ligt. Ik ben bekend met depressie (van voor de zwangerschap) en merk dat daar wel wat van terug komt.
Ik heb gevoel dat ik geen kant op kan (in mijn hoofd). Ik heb zodanige zelfkennis dat ik dingen snel herken en heb daar al hulp voor ingeschakeld (huisarts, homeopatische ondersteuning). Ik kies er voor bewust om geen medicatie te slikken, dat heb ik tijdens mijn depressie ook niet gedaan. Omdat ik met een prima gevoel op mijn eerste bevalling terugkijk en het goed heb verwerkt weet ik dat het daar niet te maken heeft. Het idee dat ik straks een keizersnede ga krijgen geeft mij nu al rust.
Zijn er dames die ook last hebben gehad van de hormonen? Wat heeft jullie geholpen om de zwangerschap door te komen? Ik ben nog niet zo heel ver in de zwangerschap, maar des te meer reden om er nu al iets aan te doen zodat ik er wel van kan gaan genieten.
Alvast bedankt voor jullie tips!