<p>Hoi allemaal,</p><p>Ik wil graag mijn verhaal even kwijt , omdat dat misschien wel even goed is voor me.</p><p>We hebben een zoontje van 31 dagen nu, zijn naam is Jaxx. Vanaf het begin van mijn zwangerschap tot de bevalling heb ik eigenlijk moeite om mezelf te binden met hetgeen wat er in mijn buik groeide. Mijn vriend maakte zich daar zorgen over en vroeg zich dan ook af of het na de bevalling wel zou gaan klikken en lukken met mij als moeder.</p><p>Nu hij er is ben ik heel blij geweest. Die roze wolk waar ze het over hadden. Leuk, kraamvisite, een geweldige kraamhulp gehad en een boel kaartjes en kadootjes van familie. Hij blijft herhalen dat ik een goede moeder ben maar het voelt gewoon niet zo.</p><p>Ik voel me dagelijks niet vrolijk. </p><p>Mijn bevalling was redelijk zwaar. Jaxx is gehaald met de vacuumpomp en ben geknipt dus mijn lichaam heeft klachten daarvan en ben nog herstellende. </p><p>Jaxx huilt heel veel per dag en is veel wakker. Het doet me dan ook veel verdriet. Ik heb alles bekeken en gevraagd. Krampjes zijn het sowieso. En hij heeft veel honger en meldt zich bijna elke 2 uur.Maar dat maakt mij niet minder verdrietig. Het is gewoon een gevoel van onmacht. Alsof ik iets verkeerds doe. Verder doet hij het goed en mankeert niks.</p><p>Mijn vriend en ik hebben eigenlijk vanaf het begin van onze relatie veel ruzie. We hebben erg snel een kindje gekregen. Niet als oplossing voor onze problemen ofzo, het kwam gewoon. Een week hebben we geen ruzie gehad, dat was de week dat de kraamhulp er was. We zijn nu anderhalf jaar samen.</p><p>Normaal gezien ben ik een positief mens. Maar deze periode haalt me erg naar beneden en herken mezelf niet meer. Ik ben super neerslachtig en dat is ook niet leuk voor mijn vriend. Sinds de kerst hebben we geen seks meer gehad.</p><p>Mijn moeder woont twee uur verderop en kan alleen bellen als er iets is, terwijl ik haar het liefste even wil zien. Maar word het wel beu om alleen te bellen voor steun als ik me rot voel. </p><p>Vriendinnen heb ik niet, en de vrienden die ik had lijken me te hebben laten vallen sinds de bevalling. Het is super tegenstrijdig maar ik voel me alleen, maar heb ook geen behoefte aan sociaal contact. Ik kan dan wél weer niet wachten tot ik weer mag werken. (Nogmaals, super tegenstrijdig)</p><p>Als jaxx bij me ligt te slapen, of als ik alleen de deur uit kan om een autoritje te maken voel ik me wel gelukkig. </p><p> Als ik mijn verhaal teruglees zie ik alleen maar negatieve woorden. Ik weet niet of ik nou moet gaan praten met mijn huisarts of een andere hulp. Ik ben niet zo'n hulpzoeker.. Maar mijn gevoel baart me zorgen en wil me helemaal niet zo voelen. Ik wil juist gelukkig zijn met wat ik heb, en wat ik heb is een klein wondertje in een rompertje.</p><p> </p><p>Groetjes, Suus</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Niet blij
- Onderwerp starter Gebruiker10130513
- Startdatum
Ik zou met de verloskundige of huisarts gaan praten voordat het erger wordt
Hoi Suus,
Op een aantal punten zat ik hetzelfde na de geboorte van mijn zoontje (inmidds 3 jaar) k heb toen hulp gezocht via de huisarts en daar kwam uit dat ik een postnatale depressie bleek te hebben. Wil niet zeggen dat jij het ook hebt hoor! Maar een 1e kindje kan best overweldigend zijn. Misschien een idee om contact te zoeken met de huisarts?
Sterkte! Leuke naam trouwens, Jaxx!
Op een aantal punten zat ik hetzelfde na de geboorte van mijn zoontje (inmidds 3 jaar) k heb toen hulp gezocht via de huisarts en daar kwam uit dat ik een postnatale depressie bleek te hebben. Wil niet zeggen dat jij het ook hebt hoor! Maar een 1e kindje kan best overweldigend zijn. Misschien een idee om contact te zoeken met de huisarts?
Sterkte! Leuke naam trouwens, Jaxx!
Hoi Suus,
Op een aantal punten zat ik hetzelfde na de geboorte van mijn zoontje (inmidds 3 jaar) k heb toen hulp gezocht via de huisarts en daar kwam uit dat ik een postnatale depressie bleek te hebben. Wil niet zeggen dat jij het ook hebt hoor! Maar een 1e kindje kan best overweldigend zijn. Misschien een idee om contact te zoeken met de huisarts?
Sterkte! Leuke naam trouwens, Jaxx!
Op een aantal punten zat ik hetzelfde na de geboorte van mijn zoontje (inmidds 3 jaar) k heb toen hulp gezocht via de huisarts en daar kwam uit dat ik een postnatale depressie bleek te hebben. Wil niet zeggen dat jij het ook hebt hoor! Maar een 1e kindje kan best overweldigend zijn. Misschien een idee om contact te zoeken met de huisarts?
Sterkte! Leuke naam trouwens, Jaxx!
Wat moet jij het pittig hebben meid! Ik denk dat het zeker goed is als je hier met iemand over kan praten. Ik ben zelf psycholoog en de gevoelens waar jij mee worstelt zijn zeker iets waarbij je hulp mag vragen. Een kind op de wereld zetten is niet niks en hormonen doen ook ontzettend veel. Ik merk zelf bijvoorbeeld ook dat ik tijdens mijn zwangerschappen (eerst een miskraam, toen een kindje en nu zwanger van de tweede) veel sneller negatief denk. Daar kun je echt hulp bij krijgen! Ik hoor ook in je verhaal dat je juist veel van je kindje houdt. Gun het jezelf en je gezin om weer lekker in je vel te komen. Neem er de tijd voor maar neem ook zeker hulp er bij aan. Heb je nog een eindgesprek met je verloskundige? Dan zou je het aan kunnen kaarten of gewoon via je huisarts.