Niet genieten van de zwangerschap

Hi,

Ik val maar gelijk met de deur in huis. IK KAN NIET GENIETEN VAN ME ZWANGERSCHAP:(

Dit is mijn tweede zwangerschap en ik zit alles behalve op een roze wolk. Ik ben 22 weken zwanger en tot op heden kots ik nog gemiddeld tussen de 5 en 10 keer per dag. Daarnaast doen mijn bekken zoveel pijn en ben ik moe en suf de hele dag door. Hierdoor kan ik ook bijna niets ondernemen met mijn zoontje van 2. Als ik iets onderneem dan heb ik weer 2 dagen nodig om een beeeetje energie te krijgen.

Wie heeft dit ook? Ik kan toch niet de enige zijn die niet genieten van de zwangerschap.
 
Ik vond zwanger zijn de eerste keer al stom, de tweede keer nog stommer.. maarja super blij met m'n kids en dankbaar dat ik zwanger mocht zijn, maar nee hoor heb er echt niet van genoten. Ook misselijk en bekkenpijn, maagzuur en ook wel wat spanning rondom corona.. maar miste ook gewoon een wijntje pakken of idd met genoeg energie met m'n oudste op pad gaan. Niks geks, ik probeerde er niet teveel over te klagen (behalve lekker thuis tegen m'n man haha) en keek uit naar de kleine! Succes en gun het jezelf dat je geen druk voelt dat je moet genieten!
 
Hier hetzelfde maar dan zonder de zwangerschaps kwaaltjes. Ik vondt er ook helemaal niks aan beide zwangerschappen. Maar onwijs dankbaar dat ik zelf me kindjes kan en mag krijgen. Nu 2 mooie mannen verder en zou zo nog een 3e willen ook al vindt ik zwanger zijn helemaal niks aan.
 
Oh ik herken het ook hoor. M'n eerste zwangerschap voelde ik me super op af en toe spugen in de ochtend na maar dan was t ook weg. Dus ik ging m'n tweede zwangerschap in met het idee jammer dit word de laatste keer dat ik zwanger ben extra genieten!? (Vind 2 genoeg?)
Nou nu sta ik er zo in gelukkig hoef ik niet meer zwanger te worden ? Ook geen energie en tot week 28 overgegeven zelfs daardoor in t ziekenhuis opgenomen geweest en onwijze maagzuur voelde me kortom gewoon heel beroerd! En schuldig naar de eerste omdat ik ook niet veel met haar kon doen. Gelukkig de laatste 3-4 weekjes voelde ik me stukken beter dus hopelijk heb jij dit ook!
 
Alsof ik dit zelf heb geschreven. Mijn eerste zwangerschap vond ik ook niet fijn. Ik vind zwanger zijn ook echt niet leuk. Ik zeg ook altijd tegen mijn man ik zou wel 10 kinderen willen maar dan wel met een draagmoeder.

Ik ben enorm dankbaar dat ik nu voor een tweede keer zwanger mag zijn. Dat het is gelukt. Ik had stiekem gehoopt dat ik me beter zou voelen (want elke zwangerschap is anders). Uhm niet dus. Last van bekken en misselijkheid nu week 19. Zoontje van 2 jaar heeft nu niks aan me, dus dat schuldgevoel komt er ook nog eens bij.

Het is een enorm taboe om zwanger zijn niet leuk vinden. Maar ik vind het onzin. Ik voel me verschrikkelijk en niet mezelf tijdens mijn zwangerschap en kan ook echt jaloers zijn op die vrouwen die echt zo'n glow krijgen en zichzelf de 2.0 versie voelen. Lijkt me zo fantastisch.

Voor nu hou ik het vol door te denken dat ik straks een geweldig kindje in mijn armen mag houden. Want nogmaals zwanger zijn vind ik niks, maar het cadeautje wat je ervoor terug krijgt is me alles waard. Al had ik het cadeautje even mooi gevonden uit een draagmoeder.
 
Mijn 1e zwangerschap was super! Deed alles, lang doorgewerkt, voelde me top!
2e een groot drama, pijnen, harde buiken.. Vroegtijdig gestopt met werken. Het ging niet!! 
Zooo blij dat ik met 38 weken beviel! Wat voelde ik me schuldig tegenover onze zoon die alsmaar zichzelf moest vermaken of weer bij opa en oma werd gebracht...
 
Ik heb ook geen moment genoten van de zwangerschap. En totaal niet omdat ik lichamelijke klachten had. Maar ik ben gewoon niet op de wereld gezet om zwanger te zijn. Ik vond het 9 heeeele lange maanden. Oprecht niks aan dat zwanger zijn..
 
Heel herkenbaar. Zit af te tellen bijna tot ik mag bevallen. Ik voel me de hele zwangerschap (nu 22 weken) niet fit en niet mezelf. Durf er ook bijna niet over te klagen want dat vinden mensen beetje raar. Ben blij dat ik niet de enige ben.
 
Terug
Bovenaan