Hoi,
even mijn ervaringen. Misschien heb je er wat aan!
Mijn zoontje (11 maanden) heeft van die tijden dat het goed gaat in zijn eigen bedje slapen en tijden dat het niet goed gaat. En aangezien ik het 'snachts niet trek om heel pedagogisch verantwoord bezig te zijn, nemen we hem dus soms in bed.
Eerst viel hij altijd aan de borst en later aan de fles in slaap en legde ik hem in zijn bedje.Als hij dan 's nachts wakker werd, probeerde ik hem eerst met zijn speentje stil te krijgen en een aai over zijn bolletje. Lukte dat echt niet, dan bij ons in bed (nogmaals, moet 's ochtends weer vroeg op en zowel man als ik kunnen hem niet laten huilen.....).
Sinds een tijdje wil hij zijn fles niet meer 's avonds. oei dacht ik, dat wordt lastig dan.
Nu hebben we inderdaad 's avonds een beetje een ritueel: (soms) in bad, tandjes poetsen, pyamaatje aandoen en slaapzakje, dan doet hij de lamellen dicht (hahaha, heel grappig, moet hij aan een koordje trekken, vind hij geweldig), kusje en dan leg ik hem in bed. Tot vorige week ging ik dan naast zijn bedje zitten, legde mijn hand op zijn borstje en gaf hem een stukje klamboe in zijn handje. daar speelde hij dan een beetje mee. En dan lag hij ongeveer binnen 10 minuten te slapen zonder te huilen. Maakte geen oogcontact trouwens.
Vorige week dacht ik in een stoere bui, je kan me wat, ik leg je in bed en ga naar beneden. En ik had me voorgenomen als hij langer dan 5 minuten huilt ga ik weer naar boven. Wat denk je: nog geen minuut. Toen was hij stil.
En zo gaat het nu dus al de hele week! Afkloppen!
Wel is hij twee avonden alweer na een uur wakker en ontroostbaar. Gisteren legde ik hem in mijn bed toen en toen was hij stil. Volgens mij ligt het aan de geur ofzo. Dus na 5 minuten heb ik hem weer in zijn eigen bed gelegd met ons kussen erbij. En hij accepteerde het zowaar en bviel meteen weer in slaap.
Sorrie, lang verhaal
Maar nogmaals, misschien heb je er wat aan.
Succes,
Judith
