Hi,
Voor mij is dit heel herkenbaar. Ik heb dit bij beide zwangerschappen gehad. Ik zeg ook heel eerlijk: zwanger zijn is niet leuk! De eerste keer had ik er heel erg last van en hoopte ik maar dat alles na de geboorte goed zou komen (kwam het ook, die tijd was vele malen leuker) en nu weet ik dat het bij mij hoort. Ik kan niet genieten van het zwanger zijn, hoewel ik dat wel weer kan van het voelen van mijn kleintje (ben nu 32 weken). Het is zo dubbel vaak: je moet blij zijn, en ik kon dat niet. Beide kindje waren/zijn super welkom, zij echt heel bewust gekozen. En dan voel je je schuldig.
Probeer je er niet te veel van aan te trekken dat je niet lekker in je vel zit, maar het wel te accepteren. Er gebeurt gewoon zo ontzettend veel in je lijf. Wellicht dat je er straks met 13 weken (die beroemde grens) er weer overheen bent. Hormonen hebben een rare invloed, dat vergeten we wel eens.
Sterkte er mee.
Enne, als je je echt down voelt, gewoon gaan praten met je ha of vk.
Gr. Tamara.