niet loslaten van de moederkoek

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Allemaal,

Ik ben bij ons dochtertje in het ziekenhuis bevallen omdat dat gebruikelijk is in Zweden, waar ik woon.

Bij mij ging de ontsluiting ontzettend snel, maar daarna viel alles stil. Dus kreeg ik weeënopwekkers, kon zitten, hangen, op een bal, mocht in bad, douche what ever, maar de kleine wilde er niet uit. Na  5 uur van constante weeën pijn en persdrang besloot  uiteindelijk een hoofd-verloskundige dat ze moesten ingrijpen. Ik kreeg een spuit en vervolgens werd ik ingeknipt en toen was onze dochter binnen  10 minuten geboren. Toen dacht ik gelukkig nu heb ik het gehad. Maar toen pas begon het. De moederkoek wilde niet loslaten. Ze hebben getrokken, geduwd etc. maar niks wilde lukken. Ik verloor 1,7 liter bloed. Uiteindelijk ben ik met spoed naar de operatiekamer gebracht waar ze de moederkoek onder narcose handmatig hebben weggehaald. Ook daar ben ik nog eens 1 liter bloed kwijt geraakt. Dus het duurde heel lang voordat ik de kleine eindelijk kon zien en dat ik hersteld was.

Ik dacht dit nooit meer, dan maar geen tweede kindje. Volgens de verloskundige heb ik bij een tweede een groot risico dat de moederkoek weer niet zal loslaten.

Ik sta dus nu toch weer voor een bevallingskeuze. Via de "natuurlijk-weg" met het risico dat het weer zo'n tegenvaller wordt of een geplande keizersnee.

Wie heeft iets dergelijks meegemaakt en heeft geen problemen gehad bij de 2e bevalling?    
 
Een vastzittende moederkoek is een hele akelige, onvoorspelbare complicatie. Maar het risico erop is niet zo heel groot. In  onze praktijk met 350 bevallingen per jaar zie we het gemiddeld minder dan 1 keer per jaar. Als het je een keer is overkomen heb je altijd een licht herhalingsrisico, maar de kans dat er deze keer niets aan de hand is, is veruit het grootste. En als je met een keizersnede bevalt en daarna nog een keer zwanger zou raken heb je juist door het litteken in de baarmoeder een  vergrote kans dat de placenta daarop vast komt te zitten.
 
Hallo Det,

Mwah, hierboven staat wel een erg rooskleurig verhaal hoor.

Ik heb een goede twee jaar hetzelfde meegemaakt bij de geboorte van mijn tweede: het heeft me 5 liter bloed gekost, en zoals je zelf als aangeeft, het is geen feest  Bij nummer 1 kwam de placenta wel, zij het dat ik toen aan een maximaal ingesteld oxytocine infuus lag, maar dat is een ander verhaal. Oorzaken zijn nooit gevonden.

Ik ben nu 34 weken zwanger van de derde en volgens  de gyn is er zo'n 20% kans op herhaling. Ik mag dus niet meer thuis bevallen (daar was ik toen wel), maar moet naar het ZH, maar dat ga jij in Zweden sowieso al. Zodra ik weeen krijg moet ik naar het   ZH en als ik er ben ben, wordt de gyn meteen  opgeroepen voor als het misgaat. Verder beval ik met een infuus in mijn arm, dat meteen aangesloten kan worden als het weer misgaat: het bloed dat ik dan van onderen verlies wordt dan direct vervangen.
Van een geplande keizersnede is (vooralsnog) geen sprake, ook niet, omdat de gyn een goed en overtuigend verhaal had over hoe ze het doen gaan. Ik zou zeggen: laat je eens goed voorlichten en vertellen wat ze voor extra's voor je kunnen betekenen. Zo heb ik volgende week weer  een afspraak, omdat ik mochten ze weer in grijpen meteen gesteriliseerd wil worden: ik heb dan drie kinderen, leef  nog,  en wil absoluut nooit meer mijn leven in gevaar brengen voor een vierde. Bij een keizersnede schijnt dat wel redelijk gemakkelijk te kunnen: misschien ook een optie voor je, maar dat is wel iets wat je heel zeker moet weten.

Succes,
Michelle.
 
Hallo Michb,

Bedankt voor je reactie. Ik heb inmiddels een gesprek gehad met een arts en die zei dat ik 33% kans had op herhaling. Klinkt misschien weinig maar voor mij niet na alles wat er gebeurd is.  De arts  noemde alleen maar nadelen op van een keizersnee, terwijl iedereen in mijn omgeving die een geplande danwel akute keizersnee hebben gehad, alleen maar positief waren. Maar ja, een keizersnee kost het ziekenhuis meer geld dan een "normale" verlossing. Een "normale" verlossing is ook niet zonder risico, maar daar willen ze het niet over hebben.

Ze zei dat ze nu bij een "normale" verlossing  sneller ingrijpen maar ik wil het risico gewoon niet meer nemen heb ik gemerkt na dat gesprek. Voor mij is het nu over. Ik wil een geplande keizersnee. Ik heb geen vertrouwen in het personeel. Tijdens het gesprek merkte ik ook dat het allemaal nog erg vers is. Als je hoort tijdens je bevalling dat het niet goed gaat met moeder en kind en dat er wat moet gebeuren, als je 2,7 liter bloed verliest en  als er op je geduwd wordt en dat ze de navelstreng kapot trekken, en dat je dan zoveel pijn hebt ondanks het lachgas dat je alle slangen uit je handen trekt om hen maar weg te kunnen duwen,  dan moet je wel met een heel overtuigend verhaal komen wil je mij weer tot een "normale" bevalling krijgen.

Ze willen dat ik nog een gesprek aan ga met een ervaren verloskundige, maar ik wil genieten van mijn laatste weekjes en niet meer bang hoeven zijn voor een "normale" bevalling. En een derde kindje wil ik niet.
Det
 
Mooie naam hoor;-)
Ik zou zeggen: het is een kwestie van vertrouwen, en dat lijk jij niet te hebben in dat ziekenhuis. Is er geen ander in de buurt? Wat dat aangaat is mijn woonplaats Amsterdam heel gunstig: ziekenhuizen genoeg om uit te kiezen.
Hoe je het ook wendt of keert: als een vliegtuig 33% kans heeft om neer te storten, dan stap je ook niet in. Waarom men dan wel vindt dat je best kunt kiezen voor een risicovolle bevalling is mij een raadsel. Omdat het de natuur is dat vrouwen nog wel eens overlijden tijden het baren? Omwille van de kosten? Nou, mijn vorige bevalling was als keizersnede stukken goedkoper geweest hoor (ambulance, verloskamer in ZH, operatiekamer, Intensive Care, 10 dagen ZH).
Wanneer ben je uitgerekend? Ik 21 mei; als jij nu later bent, kan ik je schrijven hoe het afgelopen is.
Groetjes,
Michelle.
 
Hallo Michelle,

Ik ben 10 juni uitgerekend.   Ben erg benieuwd hoe het voor jou zal gaan. Ik kwam een buurvrouwtje tegen die haar derde kind binnen 4 uur op de wereld heeft gezet, ongeveer 12 dagen geleden. Zij had dus positieve ervaringen maar dat komt omdat er geen complicaties waren. Zo zou ik het ook wel willen. Zij was al weer in de tuin aan het werk. Maar dat vertrouwen heb ik inderdaad niet dat ik het zo zal krijgen. Ook zij hadden familie die slechte ervaringen hadden in het zelfde ziekenhuis met een moeilijke bevalling.
Probleem bij ons is dat je in  het district  waar je woont moet bevallen en daar is maar een ziekenhuis, een akademisch ziekenhuis. Had ik nu in Stockholm gewoond waren er meerder opties, maar dat is nu niet het geval. Ik geef me nu maar over aan het idee van keizersnee en dan zien we wel hoe het verloopt. Ben zo moe van het piekeren over het bevallen. Kind moet er toch uit, niet waar?

Jij succes.
Det
 
Hallo allemaal,
Bij mijn eerste bleef de placenta ook zitten, ik had hele vlakke weeen, die eigenlijk geen pijn deden en met een halve minuut weer weg waren, maar ze deden wel zo'n werk, ik had al 7 cm voor ik er erg in had, met de ambulace naar het ziekenhuis gebracht omdat de verloskundige dacht dat het anders in de auto geboren zou worden. (Niemand in onze omgeving mocht thuis bevallen omdat de gyn.afd. in het plaatselijke ziekenhuis tijderlijk dicht was en het dicht bij zijn de ziekenhuis nu op 30 minuten rijden lag.)
Aangekomen in het ziekenhuis bleek als snel dat het persen op deze weeen niet zou lukken, dus een infuus met weeen opwekkers. Uiteindelijk is onze dochter ruim anderhalf uur later geboren met een vacuum. (totale bevallingsduur  4,5 uur!)
Helaas kwam de placenta niet en door het vele bloedverlies snel onder ok geweest voor manuele verwijdering. Na afloop had ik een hb van 3,3 en een bloedtransfusie gehad later op de dag van 4 zakken bloed. Niet echt zoals je je voorstel natuurlijk.

Bij onze tweede werden de  vliezen in het ziekenhuis gebroken (de baby  had een groeiachterstand en de harttonen waren iets aan de lage kant, aangezien de uitgerekende datum verstreken was, wilde ze niet langer wachten).
Na het breken van de vliezen had ik  binnen 5 minuten echt hele heftige weeen en na een half uur al het idee dat ik moest  persen, het duurde even voordat de verpleegkundige actie ondernam, want zo snel...dat zou  toch niet kunnen. 5 kwartier na het breken van de vliezen werd onze zoon geboren. Ik denk dat dit wel een stortbevalling was! De gynocoloog kon onze zoon nog net opvangen. Ze hebben mij gelijk twee injectie's gegeven  gezien mijn ervaring met de placenta bij mijn eerste. En na 5 minuten kwam de placenta dan ook mooi in zijn geheel naar buiten.
Het kan dus wel bij een tweede goed gaan. Ik ben nu zwanger van de derde en ben heel  benieuwd hoe het gaat. Er is  overgens nooit gesproken over een keizersnee i.v.m. de placenta complicatie's de vorige keer.
Ook mijn moeder heeft bij de eerste een fluxus gehad en bij de volgende twee niet.
Groetjes Lenje  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan