Niet mezelf (klagen)

<p>Dag dames,</p><p>Ik wil even heel erg klagen. Ik ben nu 19 weken zwanger van ons tweede kindje. Bij onze eerste voelde ik me prima qua hormonen. Ik was gewoon mijn rustige ik en was eigenlijk niet chagrijnig of geprikkeld. Dat is nu wel anders, ik heb 0.0 geduld meer, wordt om alles boos, kan m'n man niet uitstaan en schiet om het minste of geringste onwijs uit mijn slof. Zo ben ik helemaal niet en ik schrik gewoon van mezelf af en toe. Ook richting onze zoon heb ik 0.0 geduld en ik voel me schuldig als ik weer eens boos wordt om niks.. Krijg ik mijn geduld wel terug? En stel dat dat niet zo is, hoe kan ik het dan in vredesnaam volhouden met 2 kindjes onder de 2. Ik zei altijd dat ik een groot gezin wilde met zeker 4 kindjes, maar als ik zo'n rothumeur moet hebben bij de volgende zwangerschappen, weet ik niet of ik hierna ooit nog zwanger wil worden! </p><p>Bedankt voor het lezen van mijn klaagbericht, dit moest er even uit!</p><p>Liefs</p>
 
Helaas ervaarde ik hetzelfde..
Alleen komt het bij mij denk ik doordat ik al vanaf week 18 van mn zwangerschap thuiszit ivm geen contract verlening. Ben ook een paar weken depressief geweest masr heb me hier over kunnen zetten. Een paar weken ging het heel goed. Maar nu 38.1 zwanger en merk dat ik weer minder geduld heb en idd sneller boos wordt. Maar misschien ook omdat ik nu op het einde loop. En er erg tegenop zie om in december weer een baan moet zoeken en in januari weer moet gaan werken. Ben nu al zolang thuis en moet straks die tijd samen weer inleveren.. Maarja. Ik herken het dus zeker. Bij mij werd het dus beter. Wanneer durf ik je niet meer te zeggen.. Hopelijk ervaar jij dit ook!
 
Eventjes klagen helpt hopelijk al een klein beetje? Het komt mij ook wel bekend voor. Ik heb me ook een aantal weken totaal niet mezelf gevoeld. Ik was in het tweede trimester niet zo zeer prikkelbaar maar meer heel veel down en zat niet zo lekker in mijn vel. Ik had veel huilbuien en nergens zin in. Inmiddels zit ik op 39 weken en ik voel me al een hele tijd een stuk beter. Geen idee waar het door komt. Het voelt een beetje als een soort berusting denk ik. Dus kan heel goed dat met schommeling van hormonen ook jij je straks gewoon weer wat normaler gaat voelen! Al dan niet nog tijdens de zwangerschap. Tot die tijd; sterkte, en wees lief voor jezelf.
 
Bedankt voor jullie reacties! Even van me afschrijven helpt inderdaad al! Ik vind het ook gewoon zo sneu voor m'n gezin. Gisteravond nog een heel gesprek hierover gehad met mijn man, hij zegt ook: "agh ik laat het gewoon van me afglijden dus maak je niet druk" en dat doet hij ook wel, maar ik voel me er wel rot door.. hopen dat het net als bij jullie straks weer wat beter gaat ? 
Succes met de laatste loodjes beiden! 
 
Terug
Bovenaan