Niet willen slapen

Hallo,

Onze zoon van 3 jaar werd gisteravond rond 22:30 wakker en wilde niet meer gaan slapen, hij vond zijn kamer eng, wilde uiteraard bij ons slapen, was expres 3 keer zijn luier aan het volpoepen om maar bij ons te zijn.

Wij hebben geprobeerd om telkens als hij uit zijn bed klom en de gang op kwam hem neer te leggen in zijn bed, dit heeft hij volgehouden tot 03:00! Hij heeft letterlijk uren gestaan voor zijn deurpost kijkend naar de gang, en dus niets hielp.
Zodra wij hem terug hadden gelegd stond die letterlijk alweer naast z'n bed.

Uiteindelijk hebben we voor de 20e keer gezegd dat die nu echt moet gaan slapen, en dat gebeurde toen tot 06:30 vanmorgen. Wij kunnen hem ook niet laten schreeuwen omdat zijn grote zus 2 kamers verderop slaapt.

Hij heeft een klein blauw nachtlampje, en een pinguin die om 07:00 gaat branden, maar ook daar heeft die lak aan gekregen.

Hoe kunnen wij hier het beste mee omgaan? Wij trekken dit soort nachten niet een week lang, en hem bij ons neer leggen willen wij zeker niet, anders hebben we nooit geen privacy meer (bij wijze van).
 
Onze 3 jarige heeft dit ook af en toe, maar zeker niet elke avond. Misschien even afwachten of het over gaat? Volgens mij zijn het gewoon fases en grenzen opzoeken. Hier slaapt ze soms een dagje bij ons als het na uren niet stopt, maar we zijn wel duidelijk dat het niet elke dag gaat gebeuren en gelukkig slaapt ze dan meestal de volgende dagen weer door
 
Mijn zoontje van 2 is een drama met slapen, sinds geboorte al. Ook nu al weken dat hij uren krijst, van 1u tot 4u. Niets helpt dan.  Ondanks dat we ook waarde hechten aan ONS bed, mag hij regelmatig tussen ons in. Al is t maar om hem gerust te stellen. Of hij komt op schoot op schommelstoel, liggen we bij hem op een matras etc etc. Iedereen bepaald daarin zijn eigen grens, maar wij vinden het het makkelijkst als we het gewoon accepteren en hem geruststellen. Ja we zijn moe, hebben ook een 3 maanden baby maar het is nu eenmaal zo. Het gaat ook wel weer over.  Nabijheid bieden? Meestal werkt het voor ons het beste als we bij hem blijven, geen leuk geklets maar stilzwijgend in de ruimte zijn. Heel af en toe een: ga maar liggen, mama is hier, ga maar lekker slapen. 
 
Ik zou ook even aankijken wat er gebeurt. Onze dochter van 3,5 jaar slaapt over het algemeen best goed, maar heeft ook fases waarin ze veel wakker wordt, bang is etc. Dus ja, wij liggen ook wel eens op een matrasje bij haar op de kamer of maken 's nachts een beker melk. Allemaal dingen die ik eigenlijk niet wil, maar slaap is ons ook veel waard (met nog een baby in huis..). En bij ons gaat het ook zo ineens weer over en gaat het weer een hele tijd goed. Daarom vind ik het ook niet zo erg om er aan toe te geven, tot nu toe ging het altijd weer vrij snel over. Hopelijk bij jullie ook! 
 
Terug
Bovenaan