Niet zichzelf..

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hey Meiden,

Jullie weten wel wat er met Dylano is gebeurd afgelopen weekend... Sinds dat gebeuren is hij echt afwezig (helemaal in zichzelf gekeerd), en drinkt en eet ook harstikke slecht.
Vandaag is hij naar de PSZ geweest, ja ja, hij kan weer redelijk lopen! En die was het ook al opgevallen dat hij niet "Dylano" was.
Ik kwam hem ophalen, en hij zat zooo zielig bij de juffrouw op mij te wachten, dat ik echt ff moest slikken toen ik hem zo zag zitten.
Gelukkig heeft hij het verder wel naar zn zin gehad, maar het viel ze gwn op dus vandaar dat ik het zeg.
Nu weet ik dat slecht eten bij deze leeftijd kan horen, maar het afwezige hoort er toch niet bij??
Zou hij hier echt een trauma aan over hebben gehouden?? Vind het woord "trauma" wel een extreem woord trouwens, maar weet niet hoe ik het anders moet zeggen.

Wat denken jullie?

Liefs Deb.
 
nou het kan natuurlijk wel dat hij alles nog even goed moet verwerken van wat er allemaal gebeurt is!
het slecht eten hoort iddook bij deze leeftijd maar het is natuurlijk wel heel erg toevallig dat het nu net allemaal tegelik is, maar het kan natuurlijk wel......
ik zou hem wel goed in de gaten blijven houden en anders als je het niet vertrouwd de huisarts inschakelen...... maar hij heeft natuurlijk wel even tijd nodig om dit te verwerken want het heeft denk ik wel een hele inpact op zo'n kleintje
hoop voor jullie dat hij snel weer zichzel zal zijn!
beterschap!

liefs ilona
 
Deb, wat rottig dat Dylano niet lekker in zijn vel zit. Is natuurlijk niet zo gek....
Zegt hij wel dingen over wat er gebeurt is? Anders moet je misschien met hem praten wat er aan de hand is?
groetjes Maris
 
Hey Maris, nee Dylano praat niet over wat er gebeurd is.. Hij praat nog geen hele verhalen verstaanbaar, en daarbij is het denk ik geen prater. Wel weten we dat het hem hoog zit, want laatst was Ramon met de HA aant bellen, en toen zei Dylano "Oma bellen, oma bellen" Dus zei papa, nee Dylano, papa is nu ff met de dokter aant bellen voor jou voetjes. Toen raaktte die gelijk helemaal in paniek. Hij praat wel over zn voetjes, en zegt waar ze pijn doen, en dat is ook wel opvallend, want Dylano heel veel meer pijn gehad met het gips erom, en toen klaagde hij niet, dus ik denk nu hij het zelf ziet, en ook voelt, dat hij het daarom zegt.

Liefs Deb.
 
Hi Deb,

Zou hij misschien nog steeds pijn hebben en daarom in zichzelf gekeerd zijn en niet willen eten? Ik wil zelf ook niet graag eten als ik pijn heb (ook al is dat dan niet in mijn buik).

Kan je niet op een andere manier met hem "praten"? Hoewel, als hij in paniek raakt over het bellen met de dokter er daar toch ook een aanwijzing in zit.

Misschien kan iemand die gespecialiseerd is in gedrag van kinderen een naar Dylano kijken als dit te lang duurt? Ik zou dan denken aan een wijkverpleegkundige of evt. psycholoog (hoewel die hem natuurlijk niet in zijn "goede" tjid kent).

Heel veel sterkte, vooral voor Dylano.

Gr. Tamara.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan