A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
ook wij proberen al ruim een jaar zwanger te worden. In maart 2005 ben ik gestopt met de pil en in de eerste maanden vond ik het vooral spannend. Was het gelukt of niet en zo niet, dan zou het de volgende maand misschien wel lukken. Na een half jaar vond ik het toch steeds moeilijker worden. Ik maakte me ook zorgen omdat ik al een week voordat ik ongesteld wordt lichte bloedingen heb. Volgens de huisarts is het niks om me zorgen over te maken. Ik weet ook wel dat de kans heel groot is dat hij gelijk heeft, maar toch voelt het niet altijd zo.
In maart zijn we doorverwezen naar de gynaecoloog en sindsdien zitten we in de molen. Ik vind het best confronterend om onder ogen te zien dat zwanger langer op zich laat wachten en misschien niet vanzelf zal gaan. Het gevoel is ook wel weer dubbel, eindelijk gebeurt er na een jaar iets en dat voelt goed. Een gedeelte van de onderzoeken hebben we al gehad. We weten inmiddels dat het zaad van mijn partner niet helemaal goed is. Het wordt nog een keer onderzocht en het is waarschijnlijk wel goed genoeg voor IUI of misschien zelfs wel zo goed dat we het eerst zelf nog maar eens moeten proberen. Het hangt er ook vanaf wat er uit de HSG gaat komen die in juli bij mij wordt gemaakt. Dat is frusterend om daar een afspraak voor te maken, zowel in mei als juni hadden ze geen plek. Na aardig doorzeuren heb ik nu wel een datum vaststaan voor juli. Ik merk dat ik me er nu al een beetje druk om aan het maken ben of ik wel in de juiste periode ongesteld word. Die onzekerheid en steeds maar wachten geeft me behoorlijk veel stress. Hoop dat dat een beetje weggaat als de onderzoeken voorbij zijn.
Waarschijnlijk beginnen de lichte bloedingen eind deze week weer. Heb wel een klein beetje hoop voor deze maand. Ik vind het heel moeilijk om daar een balans in te vinden. Als ik hoop heb, merk ik dat ik gelijk beter in mijn vel zit maar de klap is des te groter als ik weer ongesteld word. Toch probeer ik positief te denken (best moeilijk en lukt lang niet altijd). Een vriendin zei laatst tegen mij: het is niet de vraag of je zwanger wordt maar wanneer je zwanger wordt. Die hou ik erin en als het even tegenzit probeer ik hieraan te denken.
De afgelopen weken heb ik vaker op dit forum meegelezen en had er nu behoefte aan mijn verhaal er ook bij te zetten.
Groetjes, K
ook wij proberen al ruim een jaar zwanger te worden. In maart 2005 ben ik gestopt met de pil en in de eerste maanden vond ik het vooral spannend. Was het gelukt of niet en zo niet, dan zou het de volgende maand misschien wel lukken. Na een half jaar vond ik het toch steeds moeilijker worden. Ik maakte me ook zorgen omdat ik al een week voordat ik ongesteld wordt lichte bloedingen heb. Volgens de huisarts is het niks om me zorgen over te maken. Ik weet ook wel dat de kans heel groot is dat hij gelijk heeft, maar toch voelt het niet altijd zo.
In maart zijn we doorverwezen naar de gynaecoloog en sindsdien zitten we in de molen. Ik vind het best confronterend om onder ogen te zien dat zwanger langer op zich laat wachten en misschien niet vanzelf zal gaan. Het gevoel is ook wel weer dubbel, eindelijk gebeurt er na een jaar iets en dat voelt goed. Een gedeelte van de onderzoeken hebben we al gehad. We weten inmiddels dat het zaad van mijn partner niet helemaal goed is. Het wordt nog een keer onderzocht en het is waarschijnlijk wel goed genoeg voor IUI of misschien zelfs wel zo goed dat we het eerst zelf nog maar eens moeten proberen. Het hangt er ook vanaf wat er uit de HSG gaat komen die in juli bij mij wordt gemaakt. Dat is frusterend om daar een afspraak voor te maken, zowel in mei als juni hadden ze geen plek. Na aardig doorzeuren heb ik nu wel een datum vaststaan voor juli. Ik merk dat ik me er nu al een beetje druk om aan het maken ben of ik wel in de juiste periode ongesteld word. Die onzekerheid en steeds maar wachten geeft me behoorlijk veel stress. Hoop dat dat een beetje weggaat als de onderzoeken voorbij zijn.
Waarschijnlijk beginnen de lichte bloedingen eind deze week weer. Heb wel een klein beetje hoop voor deze maand. Ik vind het heel moeilijk om daar een balans in te vinden. Als ik hoop heb, merk ik dat ik gelijk beter in mijn vel zit maar de klap is des te groter als ik weer ongesteld word. Toch probeer ik positief te denken (best moeilijk en lukt lang niet altijd). Een vriendin zei laatst tegen mij: het is niet de vraag of je zwanger wordt maar wanneer je zwanger wordt. Die hou ik erin en als het even tegenzit probeer ik hieraan te denken.
De afgelopen weken heb ik vaker op dit forum meegelezen en had er nu behoefte aan mijn verhaal er ook bij te zetten.
Groetjes, K