hallo
ik heb een tijdje niet geschreven er is vanalles gbeurt...
ik ben toen ik 26 weken zwanger van de tweeling was opgenomen in nijmegen, omdat onze kleine meid het moeilijk had, en de jongen het eigenlijk super deed.
ik heb longrijpers gekregen en een infuus met vocht.
kreeg elke ochten een ctg waarop te zien was dat de kleine meid het moeilijk had.
toen kregen we een gesprek met de artsen van wat nou het beste is.... als we de kleine meid eruit zouden halen, moest de gezonde jongen mee... en dat was dan ook een groot risico, dus besloten we ze allebei in mijn buik te laten zitten, terwijl de kans was dat ons meissie binnen 2 dagen kwam te overlijden....
maar ineens begon ze echt te vechten..... dat was duidelijk te zien op de ctg's.
dus we kregen weer hoop!!!
nu afgelopen zaterdag nacht is onze kleine meid na al haar vechten alsnog overleden en kwamen we er zondag ochten achter met de ctg...
haar broertje doet het uitstekend in mijn buik, ik ben inmiddels ook weer thuis sinds gisteren, wat wel heel vreemd is.
ik ben blij dat onze jongen het super doet, maar tegelijkertijd ben ik intens verdrietig dat onze meid de strijd verloren heeft.
en het vreemde idee is dat ik een gezonde jongen in mijn buik heb, maar ook zijn overleden zusje, ze was 28 weken en 4 dagen.
ik speelde met hun beiden elke avond in mijn buik, wat het ook zo moeilijk maakt...
nu ben ik 29 weken 2 dagen zwanger, we wachten nu nog 6 a 7 weken af en dan gaan ze de kleine baby's halen... en moeten we direct afscheid nemen van onze kleine meid, maar dolgelukkig zijn met haar gezond broertjuh....
we laten haar wel cremeren, zodat ze straks gewoon mee naar huis kan en bij ons kan zijn...
we gaan nu een klote tijd tegenmoed, maar we slepen ons er wel doorheen
groetjes nicole
ik heb een tijdje niet geschreven er is vanalles gbeurt...
ik ben toen ik 26 weken zwanger van de tweeling was opgenomen in nijmegen, omdat onze kleine meid het moeilijk had, en de jongen het eigenlijk super deed.
ik heb longrijpers gekregen en een infuus met vocht.
kreeg elke ochten een ctg waarop te zien was dat de kleine meid het moeilijk had.
toen kregen we een gesprek met de artsen van wat nou het beste is.... als we de kleine meid eruit zouden halen, moest de gezonde jongen mee... en dat was dan ook een groot risico, dus besloten we ze allebei in mijn buik te laten zitten, terwijl de kans was dat ons meissie binnen 2 dagen kwam te overlijden....
maar ineens begon ze echt te vechten..... dat was duidelijk te zien op de ctg's.
dus we kregen weer hoop!!!
nu afgelopen zaterdag nacht is onze kleine meid na al haar vechten alsnog overleden en kwamen we er zondag ochten achter met de ctg...
haar broertje doet het uitstekend in mijn buik, ik ben inmiddels ook weer thuis sinds gisteren, wat wel heel vreemd is.
ik ben blij dat onze jongen het super doet, maar tegelijkertijd ben ik intens verdrietig dat onze meid de strijd verloren heeft.
en het vreemde idee is dat ik een gezonde jongen in mijn buik heb, maar ook zijn overleden zusje, ze was 28 weken en 4 dagen.
ik speelde met hun beiden elke avond in mijn buik, wat het ook zo moeilijk maakt...
nu ben ik 29 weken 2 dagen zwanger, we wachten nu nog 6 a 7 weken af en dan gaan ze de kleine baby's halen... en moeten we direct afscheid nemen van onze kleine meid, maar dolgelukkig zijn met haar gezond broertjuh....
we laten haar wel cremeren, zodat ze straks gewoon mee naar huis kan en bij ons kan zijn...
we gaan nu een klote tijd tegenmoed, maar we slepen ons er wel doorheen
groetjes nicole