Afgelopen vrijdag in het zh geweest. Alle onderzoeken positief. ( bloedonderzoek, HSG, zaadonderzoek ) Al 2 jaar verder en nu dus alsnog in de wacht gezet. Erger nog: gewoon naar huis gestuurd! Gyn. zei nog dat ik wel moest bellen als ik zwanger ben!! Ik ben nog nooit zwanger geweest! Het enige wat ik nu nog heb is een pil die probeert mijn vruchtbare dagen in het weekend te plannen. ( omdat mijn man heel de week van huis is! ) Ik baal hier ontzettend van. We zijn toch niet voor niks in het ziekenhuis terecht gekomen. Hoe moet ik nu verder? Ik ben nu 30 jaar, mijn man bijna 40! Moet ik me erbij neerleggen? Ben altijd nuchter geweest maar nu ben ik erg verdrietig. Wie heeft hetzelfde probleem???????
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
niks meer aan te doen,help
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
He muis,
Ik heb het zelf niet zo meegemaakt, maar wil je sterkte wensen. En je zeggen dat ik het kan voorstellen dat je je er niet bij neer kan leggen! Het zou misschien beter zijn omhet een tijdje rust te geven, dat wordt ook vaak tegen ons gezegd, maar dat is altijd makkelijk praten.... Het is je grootste wens en dat kan je niet even naast je neer leggen... Iedereen om je heen is/lijkt zwanger en overal zie je kinderwagens...
Vervelend ook dat je zo naar huis gestuurd bent!
Heel veel sterkte gewenst,
Britt
Ik heb het zelf niet zo meegemaakt, maar wil je sterkte wensen. En je zeggen dat ik het kan voorstellen dat je je er niet bij neer kan leggen! Het zou misschien beter zijn omhet een tijdje rust te geven, dat wordt ook vaak tegen ons gezegd, maar dat is altijd makkelijk praten.... Het is je grootste wens en dat kan je niet even naast je neer leggen... Iedereen om je heen is/lijkt zwanger en overal zie je kinderwagens...
Vervelend ook dat je zo naar huis gestuurd bent!
Heel veel sterkte gewenst,
Britt
Hoi lieve Muis,
Nou, wij hebben het zelfde probleem hoor. Als ze in het LUMC geen oorzaken kunnen vinden, beginnen ze de eerste 3 jaar niet met IUI. Nu zitten wij bijna op de 3 jaar, dus misschien mogen wij binnenkort beginnen. Alleen mijn vriend ziet het niet zitten: als er geen reden is, moet het ook zonder hulp kunnen. Heeft hij aan de ene kant wel gelijk, maar aan de andere kant begin ik er, net als jij, behoorlijk wat problemen mee te krijgen. Het enige minpuntje bij ons is dat het zaad van mijn vriend iets langzamer is dan zou moeten. Daarentegen heeft hij er wel ontzettend veel!!! Ik vind dat hij moet stoppen met roken om er voor te zorgen dat ze wat sneller worden, maar dat krijg ik nog niet aan zijn verstand gepeuterd. Hij moet het natuurlijk wel zelf willen, anders lukt het hem toch niet!!! Misschien is het een geruststelling voor je dat alles oke is en laat je niet gek maken (het moeilijkste van alles, denk ik).
groetjes Kippie.
Nou, wij hebben het zelfde probleem hoor. Als ze in het LUMC geen oorzaken kunnen vinden, beginnen ze de eerste 3 jaar niet met IUI. Nu zitten wij bijna op de 3 jaar, dus misschien mogen wij binnenkort beginnen. Alleen mijn vriend ziet het niet zitten: als er geen reden is, moet het ook zonder hulp kunnen. Heeft hij aan de ene kant wel gelijk, maar aan de andere kant begin ik er, net als jij, behoorlijk wat problemen mee te krijgen. Het enige minpuntje bij ons is dat het zaad van mijn vriend iets langzamer is dan zou moeten. Daarentegen heeft hij er wel ontzettend veel!!! Ik vind dat hij moet stoppen met roken om er voor te zorgen dat ze wat sneller worden, maar dat krijg ik nog niet aan zijn verstand gepeuterd. Hij moet het natuurlijk wel zelf willen, anders lukt het hem toch niet!!! Misschien is het een geruststelling voor je dat alles oke is en laat je niet gek maken (het moeilijkste van alles, denk ik).
groetjes Kippie.
Jeetje, ik ben blij dat ze dat bij mij niet hebben besloten. Wij zijn ook ruim 2 jaar bezig en met alle onderzoeken is er geen oorzaak naar voren gekomen waarom het niet lukt. Toch zijn wij aansluitend op de onderzoeken gestart met IUI en nu na 4 mislukte pogingen gaan we nu starten met IVF. Misschien komt dat omdat ik iets ouder ben dan jij (35 jaar) en dus niet zo veel tijd heb om te wachten, maar ik kan me voorstellen dat niets doen en maar wachten tot het spontaan goed gaat, je erg zwaar valt. Misschien is het het overwegen waard om in een ander ziekenhuis na te vragen of ze daar ook zo mee om gaan?
Veel succes!
Veel succes!
Ik heb ook niet de antwoorden. Ik weet wel dat ik na 19 maanden eindelijk zwanger ben. In die maanden is er van alles gebeurd: hyperventilatie (vd angsten dat het nooit zou lukken), ziek, depressies, huilbuien e.d.
Met behulp van een haptonoom en een chakra therepeut voel ik mij weer gelukkig. Dat ik werkloos ben geworden heeft ook enorm geholpen, geen stress meer. Tijd voor mezelf en andere dingen. Ik kon mijn gedachten verzetten. Een nieuw doel heeft volgens mij ook geholpen het maken van een website. Dat heeft mij zo bezig gehouden dat ik niet zo bezig meer was met zwanger raken. De wintersport met heerlijke zon en ontspanning deed de rest. Volgens mij speelde ook mee dat mijn vriend ook een intensieve baan heeft met stress. Praten onderling over de teleurstellingen, dromen, wensen, angsten e.d. heeft ertoe bijgedragen dat zwanger worden nog steeds door mijn hoofd spookte maar veel hanteerbaarder werd.
Ik hoop dat je je weg kunt vinden en dat je samen je verdriet en vreugde met je vriend kunt delen.
Ik wens je veel succes toe.
Met behulp van een haptonoom en een chakra therepeut voel ik mij weer gelukkig. Dat ik werkloos ben geworden heeft ook enorm geholpen, geen stress meer. Tijd voor mezelf en andere dingen. Ik kon mijn gedachten verzetten. Een nieuw doel heeft volgens mij ook geholpen het maken van een website. Dat heeft mij zo bezig gehouden dat ik niet zo bezig meer was met zwanger raken. De wintersport met heerlijke zon en ontspanning deed de rest. Volgens mij speelde ook mee dat mijn vriend ook een intensieve baan heeft met stress. Praten onderling over de teleurstellingen, dromen, wensen, angsten e.d. heeft ertoe bijgedragen dat zwanger worden nog steeds door mijn hoofd spookte maar veel hanteerbaarder werd.
Ik hoop dat je je weg kunt vinden en dat je samen je verdriet en vreugde met je vriend kunt delen.
Ik wens je veel succes toe.
Hoi Muis,
Ik kan me voorstellen dat je flink baalt. Er is natuurlijk wel wat voor die wachttijd te zeggen. Ik ben zelf na 2 jaar een keer spontaan zwanger geweest (en nu gaan we voor IVF). Ik kan me alleen wel voorstellen dat jij op dit moment het vertrouwen niet meer hebt.
Wat je zou kunnen doen is weer een afspraak maken en zeggen dat je het wachten mentaal niet meer aan kan. (dit wil nog wel eens helpen)
Wat een andere optie is is overstappen naar een ander ziekenhuis waar ze een ander beleid hanteren.
succes!
gr..inge
Ik kan me voorstellen dat je flink baalt. Er is natuurlijk wel wat voor die wachttijd te zeggen. Ik ben zelf na 2 jaar een keer spontaan zwanger geweest (en nu gaan we voor IVF). Ik kan me alleen wel voorstellen dat jij op dit moment het vertrouwen niet meer hebt.
Wat je zou kunnen doen is weer een afspraak maken en zeggen dat je het wachten mentaal niet meer aan kan. (dit wil nog wel eens helpen)
Wat een andere optie is is overstappen naar een ander ziekenhuis waar ze een ander beleid hanteren.
succes!
gr..inge
Hoi Muis,
Wat een ziekenhuis! of wat een gynaecoloog. Je hebt toch niet voor Jan Joker de stap genomen om naar het ziekenhuis te gaan voor onderzoeken. Zeker niet als je al 2 jaar bezig bent. Wat voor ziekenhuis is dat en waar? Ik ben zelf 35 jaar en we zijn ruim 2 jaar bezig. Sinds januari 2005 zitten we in de medische molen (ziekenhuis Gelderse Vallei uit Ede) en daaruit is ook gekomen dat alles goed is. In april van dat jaar had ik eigenlijk een baarmoederfoto moeten hebben. Konden ze misschien wat op zien. Daar zag ik als een berg tegenop en de gynaecoloog (is een hele goeie) had gezegd dat als op de foto niets te zien was, de volgende stap een kijkoperatie zou zijn. Ik had zoiets van: Geef mij die operatie maar, want dan kunnen ze veel meer zien en uiteindelijk zou dat toch wel gebeuren. Je bent ook onder volledige narcose, dus je merkt er niets van. Dat hebben ze dus in april 2005 gedaan en hebben ook de eilleiders doorgespoten en alles was dus goed. Toen heeft de gynaecoloog wel gezegd dat we het een half jaartje zelf moesten proberen om zwanger te worden, aangezien je na een operatie vruchtbaarder ben. Na een half jaar (oktober) zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan, want helaas niet zwanger geworden. In november ben ik gestart met 1e IUI behandeling (d.m.v. buikinjecties) en ben geinsemineerd. Begin december ben ik helaas ongesteld geworden. Door kerstdrukte in ziekenhuis moesten we de hormoonbehandeling een maandje overslaan. We hadden zoiets van: Volgende maand weer beter. Het ongelofelijke is gebeurd: Ik was toch op de natuurlijke manier zwanger geworden. Wat een feest! Het kon dus toch. Helaas heb ik vorig weekend een miskraam gehad na 6,3 weken. Dat was heel moeilijk en zwaar, maar we gaan er weer tegenaan en hopen dat het weer snel gaat lukken. Bij de volgende menstruatie gaan we weer met hormonen beginnen (tenzij het spontaan nog een keer lukt). Ik zou dus tegen je zeggen: Laat je niet afschepen en laat ze er werk van maken, want je bent niet voor niets al 2 jaar bezig. Ga anders eens informeren bij een ander ziekenhuis, want dit is echt niet normaal.
Heel veel sterkte en hopelijk tot horens.
Groetjes Jeanette
Wat een ziekenhuis! of wat een gynaecoloog. Je hebt toch niet voor Jan Joker de stap genomen om naar het ziekenhuis te gaan voor onderzoeken. Zeker niet als je al 2 jaar bezig bent. Wat voor ziekenhuis is dat en waar? Ik ben zelf 35 jaar en we zijn ruim 2 jaar bezig. Sinds januari 2005 zitten we in de medische molen (ziekenhuis Gelderse Vallei uit Ede) en daaruit is ook gekomen dat alles goed is. In april van dat jaar had ik eigenlijk een baarmoederfoto moeten hebben. Konden ze misschien wat op zien. Daar zag ik als een berg tegenop en de gynaecoloog (is een hele goeie) had gezegd dat als op de foto niets te zien was, de volgende stap een kijkoperatie zou zijn. Ik had zoiets van: Geef mij die operatie maar, want dan kunnen ze veel meer zien en uiteindelijk zou dat toch wel gebeuren. Je bent ook onder volledige narcose, dus je merkt er niets van. Dat hebben ze dus in april 2005 gedaan en hebben ook de eilleiders doorgespoten en alles was dus goed. Toen heeft de gynaecoloog wel gezegd dat we het een half jaartje zelf moesten proberen om zwanger te worden, aangezien je na een operatie vruchtbaarder ben. Na een half jaar (oktober) zijn we weer naar het ziekenhuis gegaan, want helaas niet zwanger geworden. In november ben ik gestart met 1e IUI behandeling (d.m.v. buikinjecties) en ben geinsemineerd. Begin december ben ik helaas ongesteld geworden. Door kerstdrukte in ziekenhuis moesten we de hormoonbehandeling een maandje overslaan. We hadden zoiets van: Volgende maand weer beter. Het ongelofelijke is gebeurd: Ik was toch op de natuurlijke manier zwanger geworden. Wat een feest! Het kon dus toch. Helaas heb ik vorig weekend een miskraam gehad na 6,3 weken. Dat was heel moeilijk en zwaar, maar we gaan er weer tegenaan en hopen dat het weer snel gaat lukken. Bij de volgende menstruatie gaan we weer met hormonen beginnen (tenzij het spontaan nog een keer lukt). Ik zou dus tegen je zeggen: Laat je niet afschepen en laat ze er werk van maken, want je bent niet voor niets al 2 jaar bezig. Ga anders eens informeren bij een ander ziekenhuis, want dit is echt niet normaal.
Heel veel sterkte en hopelijk tot horens.
Groetjes Jeanette
Bedankt, lieve meiden! Ik weet nog niet of ik naar een ander ziekenhuis wil. Misschien heeft de gyna. wel gelijk. Mijn man is alleen in het weekend "beschikbaar" om te klussen en dat is wel erg weinig. Maar hierdoor hebben wij altijd spontaan geklusd. Heb nu nog wel medicijnen om mijn vruchtbare dgn in het weekend te krijgen. Hopelijk lukt dit. Het is de laatste mogelijkheid die het z.h. heeft gegeven. Muis.