Noa naar de tandarts

Noa van 5 was in april gevallen (niet vreemd voor haar hoor) bovenop haar mond. Resultaat 3 losse tanden, 2 daarvan zijn weer vast gaan zitten maar haar boventand bleef los zitten en ging wat verkleuren. Nou was i laats bij de tandarts met de kids en bleek er op het tandvlees boven die losse tand een ontstekingsbol te zitten. De tand had zo'n klap gehad dat de wortel was gaan ontsteken. de tand moest er dus uit en Noa moest maar vooral gaan wiebelen met de tand. Nou wiebelen deed ze maar de tand bleef echt zitten en die bal werd steeds groter. Dinsdag had mijn zus (die is tandartsassistent bij onze tandarts) dus maar een afspraak voor Noa gemaakt. Tja en nu hadden we dus 50% kand dat de nieuwe grote mensen tand beschadigd zou worden als we de tand lieten zitten. Ja dat vond ik dus echt super zonde dus de tand moest worden getrokken. Maar omdat die nog vrij vast zat moest er ook worden verdoofd. Ik uitgelegd aan Noa wat er ging gebeuren en dat ze een prikje ging krijgen wat best even gemeen was en dat daarna de zieke tand er uit moets. Dat begreep ze gelukkig goed en ze deed keurig haar mondje open maar die prikken zijn zooooo gemeen en dat werd dus drama. Ze was compleet overstuur en nu moest er nog een prik aan de achterkant van die tand maar dat werd natuurlijk niets meer. Ze is toen op mijn schoot komen liggen en ik heb haar hoofdje vast gehouden en iemand anders haar armen en toen hebben ze die tand er maar zo uitgerukt!!
Ikkan overal vrij goed tegen maar ik was nu ook echt overstuur en ging bijna met Noa mee janken. Die was echt 10 minuten compleet in shock geloof ik maar dat zijn dan echt weer kinderen want op de achtebank vand e auto naar huis was ze heel hard aan het zingen: de prik deed pijn maar ik ben nou zo blij want mijn tand is eruit (echt gek hoor dat kind). De volgende dag op school natuurlijk trots haartand laten zien in een supergaaf tandendoosje (van het rietje.nl).

Wat een lang verhaal he maar ik zat er geloof ik langer mee dan Noa. gelukkig is maijn zus tandartsassistent en gaan we een paar keer buurten zodat ze gewoon weer relaxed ind e stoel kan liggen zonderdat er wat gebeurt.

groetjes chimene
 
Wat een kippenvelverhaal!
Ik hoop dat ze er niets aan overhoud van de houdgreep en het drama eromheen...
Mijn buurjongetje hebben ze eens zonder verdoving gehecht en die heeft daar nog wel een hele tijd last van gehad; kapper, schoenen meten, cb etc, etc..
Geef haar maar een dikke knuffel en nu maar hopen dat de grote mensen tand niet aangetast is!
Kan me goed voorstellen dat jij er langer mee zat, dat breekt toch een moederhart?
Fijn dat je nog af en toe even kan buurten met Noa!

Groetjes Sas
 
He gadsie, dat klinkt echt heel naar en mijn moederharen staan ook recht overeind..maar gelukkig kon ik ook weer lachen toen je dochter aan het zingen was!! haha gekke meid hoor!!!!

Nou gelukkig is het goed gekomen...

gr. Ilone
 
Hoi Chimene,

Zo ben ik een keer met Eva bij de tandarts geweest. Ze had al een paar dagen last van haar kiesje, dus toch maar even naar laten kijken.

Bleek er een stukje vanaf te zijn gebroken. Dit moest gemaakt worden en de kies moest toen ook opgevuld worden.
We hebben het eerst geprobeerd zonder verdoving, maar dat ging helemaal niet, dus toen moest er een verdoving in.
Ik ben zelf als de dood voor die verdovingsspuiten en wil ze zelf nooit zien, maar tja, ik moest Eva natuurlijk gerust stellen. Dus ik heb naast haar gezeten en er haar doorheen gepraat. Ach, arm grietje, de tranen rolde over haar wangen. Daarna was het gelukkig zo gepiept.

Ik heb haar toen naar school gebracht, ben naar een vriendin gereden en heb daar op de bank een potje zitten janken! Haha, held op sokken.

Een maand later moesten we allemaal voor controle. Ik was bang dat Eva er nog last van zou hebben, maar nee hoor. Die huppelde naar binnen, vertelde honderuit en klom gewoon op de stoel. Heerlijk, 4 zijn!

Nog even over dat vasthouden. Wat zijn ze dan sterk hè?!?!
Bij Bas is een paar weken geleden zijn neusamandel verwijderd. We hebben het mannetje met 4 mensen vast moeten houden. Ik zijn romp en armen, één iemand zijn heupjes, één iemand zijn beentjes en de anesthesioloog (haha jij weet natuurlijk precies of ik dat goed geschreven heb) zijn hoofd en hield daarbij het kapje vast. Oh, wat was dat kereltje boos. Gelukkig kwam hij juist heel rustig uit de narcose (bij Eva was het destijds precies andersom).

Tjonge, nu is mijn verhaal volgens mij nog langer geworden dan dat van jou. Ik moet eigenlijk gaan strijken, maar ik heb geen zin!

Groetjes, Karin
 
hoi hoi,
jee wat een verhaal en kan me voorstellen dat je er zelf ook van slag door bent. Wel knap dat ze zelf dan daarna meteen weer verder gaat alsof er niets gebeurd is! Heerlijk om zo lekker onbezonnen klein te zijn!
En Noa is gewoon onwijs STOER!

groetjes Tamar
 
Terug
Bovenaan