Nog een broodjes dilemma...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik las het topic van Rina, en toen moest ik aan het volgende voorval denken.

Ik haal altijd eens per week (op vrijdag) brood bij de bakker, ik neem dan gelijk 5 broden mee. Eline krijgt altijd een stukje brood dan. Nu ging ik in plaats van vrijdag afgelopen zaterdag brood halen, en tot mijn stomme (en vooral tot Eline's) verbazing kreeg ze helemaal niks. Ze vroeg er niet naar, al had ik dat eerlijk gezegd niet erg gevonden, maar ik vond het toch wel vreemd. Natuurlijk moeten onze kinderen leren dat je nergens om moet vragen, maar als je altijd wat krijgt bij de bakker, en opeens niet, dan is dat in de ogen van een 2- jarig meisje natuurlijk heel raar.

Ze vroeg wel aan mij heel zachtjes: Blootje? (hihi), dus heb maar gezegd dat ze op waren.

Hebben jullie dit weleens meegemaakt, wat vind je ervan, en hoe reageerden de kinderen? En vind je het onbeleefd als kinderen er wel naar vragen?
 
Hey!
Nee, ook ik vind het niet erg als ze ergens iets vragen als ze het altijd krijgen, en dan een keer niet,,..Dat hebben ze hen zelf aangeleerd..
Maar ergens anders iets vragen mag van mij niet..Ik zeg nl altijd;'' als je iets krijgt heb je geluk, en anders is het ook goed''

Maar Moonpoontje..was er een andere verkoopster dan ofzo?

Gr Rina
 
In principe vind ik het onbeleefd maar wat jij beschrijft maak ik ook wel eens mee, nieuwe mw bij de bakkerij denken niet altijd aan broodjes :-S
Maar het wordt wel door henzelf in de hand gewerkt, het zijn en blijven gewoonte diertjes.....
Daarnaast hebben ze hier 'kabouterbroodjes' speciaal voor de kinderen. Een klein broodje in de vorm van een heel brood, schattig en blijkbaar erg lekker!
Kyan begint halverwege de straat al met;"Bootje eten", dat gaat in de winkel door dus meestal vergeten ze hem niet...
Is ook niet echt vragen hij constateerd gewoon dat hij een 'bootje' gaat eten hihi!

Ik zeg meestal zelf wat harder; als die mevrouw centjes heeft gekregen van mama dan pas heeft ze tijd om voor jou een broodje te pakken, nog even geduld!' Knappe mw die het dan nog niet in de smiezen heeft hahaha!
Ik doe dit trouwens alleen bij de bakker hoor, de snoepjes bij de supermarkt kom ik vooralsnog aardig onderuit!
Op de markt krijgt hij ook vaak een banaan van de groenteman maar gek genoeg vraagt hij er daar niet om?

Het blijft lastig...
 
Hier ook!
Van de slager krijgt ze altijd een plakje worst, maar zijn zoon vergeet het altijd! Ja dan heeft ze pech, dat moet ze ook leren.
Bij de bakker krijgen ze hier hele chocolaadjes, dat vond ik eerst niet goed, eigenlijk belachelijk.
Dus dan kreeg ze altijd een korstje brood, maar nu mag ze van mij af en toe dan ook een chocolaadje
Ze wordt tenslotte in april al 3 (hmmmm)!

 
Ik vind het ook niet erg als ze ergens wat verwacht, maar doordat ze tegenwoordig overal wel wat krijgen, vindt Benthe het raar als ze ergens niets krijgt. Dan zegt ze:"hebben ze hier geen snoepjes." En ik moet zeggen dat ik haar redenering wel kan begrijpen!!

Groetjes
 
Dat is precies wat ik bedoel met mijn antwoord in het vorige verhaal.

Ik heb het ook bij de vleeswarenafdeling. De ene keer krijgt hij een plakje worst en de andere keer krijgt hij niets en dat terwijl dezelfde dame er staat. Ik vind dat heel vervelend want ik kan mijn kind nog niet uitleggen dat hij nu niets krijgt. Hij is dan ook verdrietig. Ik vind dat ze consequent moeten zijn.

 
Ik heb net in het andere topic ook gereageerd maar mijn antwoord past hier eigenlijk beter :)

Ik heb zelf jaren in een winkel gestaan en wij gaven bij de kassa altijd een snoepje. MAAR, grote maar, wij vroegen het altijd eerst op zachte toon aan de moeder of dit mocht. Ik deed dit al voor ik zelf kinderen had en nu ben ik blij dat we dit altijd gedaan hebben. Want geen hond vraagt het aan de moeder moet ik zeggen.

En inderdaad, kinderen snappen er niks van als ze 'ineens' niks krijgen. Bij de Albert Heijn krijgt mijn dochter altijd een koekje bij de kassa. Zo'n droog biscuitje, thuis kijkt ze er niet naar om maar in de winkel is het ineens een traktatie. Ze is hier altijd erg blij mee. Maar als we achter in de rij aansluiten begint ze al met oefenen. "Mag ik alsjeblieft een koekje?" fluistert ze dan. Dan wacht ze even en als ze het niet aangeboden krijgt dan vraagt ze erom. Als ze het zó vraagt heb ik daar geen problemen mee. Ik snap dat zij het niet snapt, zogezegd.

En overigens, geen 'dank je wel' is géén koekje. Nooit. Ik pak het af en ze krijgt het niet meer. Heb ik maar één keer hoeven doen haha.
 
ja lastig vind ik het ook hoor als ze de ene keer wel wat krijgt bij de bakker en de volgende keer niet. Van mij mag ze er niet om vragen, maar ik begrijp haar teleurstelling wel.
Bij de AH roept ze wel luid en duidelijk om de worst haha maar dan roept ze dus als we in de buurt van de vleeswaar komen al of er een worstje voor haar is...dat is net geen vragen haha...
En inderdaad moet ze altijd dank je wel zeggen...streng ben ik hè.

groetjes Tamar
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan