A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
Ben even niet aanwezig geweest, maar dat komt omdat ik zondag 7 oktober ben bevallen van onze dochter Myrthe Julia!!! Ik was precies 38 weken zwanger (was 21 oktober uitgerekend).
De bevalling was kort (5 uur), maar heftig (lekker hoor zo'n knip)!
Ik was zaterdagavond nog lekker op bezoek geweest bij mijn ouders en er waren nog helemaal geen voortekenen dat de bevalling zou beginnen. Kwart voor drie 's nachts werd ik wakker van een wee, maar wilde nog even afwachten of het zou doorzetten. Ik wilde gaan plassen en voelde ik dat er een hele flots vruchtwater met bloed verloor. Ik heb mijn vriend direct wakker gemaakt en die belde het ziekenhuis dat we eraan kwamen. We waren daar om een half vier en toen bleek ik al 6 cm ontsluiting te hebben. Rond de 8 cm kreeg ik al persweeen, maar ik mocht nog niet persen. Dat was echt heel zwaar en pijnlijk. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit zou schreeuwen bij mijn bevalling, maar dat heb ik nu toch wel gedaan hoor. Ik was in staat om te roepen om een keizersnee.
Toen ik eindelijk mocht persen, zagen ze dat ze verkeerd lag met haar hoofdje (sterrekijkertje). Ze dachten eerst dat ze in stuit lag, maar we hadden met de laatste echo gezien (34 weken) dat ze was gedraaid en al was ingedaald. Zelf begon ik een beetje de kracht te verliezen, want de weeen waren zo pijnlijk en omdat het zo snel ging had mijn lichaam geen tijd om dat pijnstillend hormoon aan te maken.
Gelukkig was daar ineens mijn redding. De gynaecoloog die de nabegeleiding van Sven* en het begin van deze zwangerschap heeft begeleid kwam binnen. Op een één of andere manier gaf mij dit extra kracht.
Uiteindelijk bleek door de verkeerde ligging van het hoofdje dat ik haar er echt niet uit kon krijgen. Ik heb een flinke knip gekregen, maar toen werd ze ook direct geboren, dit was om 7.42 uur. Wat was ik blij dat ze eruit was.
Ze woog 2590 gram en is 47 cm.
Verder ben ik begonnen met borstvoeding, maar vanaf dag 1 liep dit al mis. Bij het aanleggen had ik zo'n pijn dat ook echt niet wegging. Wat bleek ik had spruw aan mijn borst, hiermee heb ik Myrthe ook besmet . Achteraf heb ik hier tijdens de zwangerschap al mee rondgelopen (schilfers op de tepel, jeukende borst). Ik dacht dat ik gewoon een schrale tepel had.
Aan mijn andere borst heb ik een borstverkleining gehad en aan de die tepel wilde ze niet goed happen (ze moest 'em niet). Omdat ik het toch graag wilde proberen ben ik gaan kolven (zo'n proffesioneel ding met twee aansluitingen). Voelde mij wel een beetje Campina, maar ach. Myrthe kreeg bijvoeding en wat ik afkolfde. Helaas bleef de borstvoeding hagen om 20 cc totaal van beide borsten. Lang niet genoeg. Gisteren zat ik er helemaal doorheen, was alleen maar bezig met de voeding en ik moest er niet aan denken om Myrthe aan mijn tepels te leggen, omdat deze zo gevoellig zijn (oa door de spruw). Toen hebben we besloten om te stoppen. Ook de verloskundige en de kraamzorg raadde mij dit aan. We geven sinds gisteren flesvoeding en wij zijn allemaal weer helemaal opgevrolijkt. Pffff wat dat al niet met een mens kan doen zeg.
Ik wil iedereen die bevallen is feliciteren en voor de meiden die nog moeten heel veel succes!!!
Een heeeeeeeel gelukkige/trotse Ivanka (Sept16)
Ben even niet aanwezig geweest, maar dat komt omdat ik zondag 7 oktober ben bevallen van onze dochter Myrthe Julia!!! Ik was precies 38 weken zwanger (was 21 oktober uitgerekend).
De bevalling was kort (5 uur), maar heftig (lekker hoor zo'n knip)!
Ik was zaterdagavond nog lekker op bezoek geweest bij mijn ouders en er waren nog helemaal geen voortekenen dat de bevalling zou beginnen. Kwart voor drie 's nachts werd ik wakker van een wee, maar wilde nog even afwachten of het zou doorzetten. Ik wilde gaan plassen en voelde ik dat er een hele flots vruchtwater met bloed verloor. Ik heb mijn vriend direct wakker gemaakt en die belde het ziekenhuis dat we eraan kwamen. We waren daar om een half vier en toen bleek ik al 6 cm ontsluiting te hebben. Rond de 8 cm kreeg ik al persweeen, maar ik mocht nog niet persen. Dat was echt heel zwaar en pijnlijk. Ik heb altijd gezegd dat ik nooit zou schreeuwen bij mijn bevalling, maar dat heb ik nu toch wel gedaan hoor. Ik was in staat om te roepen om een keizersnee.
Toen ik eindelijk mocht persen, zagen ze dat ze verkeerd lag met haar hoofdje (sterrekijkertje). Ze dachten eerst dat ze in stuit lag, maar we hadden met de laatste echo gezien (34 weken) dat ze was gedraaid en al was ingedaald. Zelf begon ik een beetje de kracht te verliezen, want de weeen waren zo pijnlijk en omdat het zo snel ging had mijn lichaam geen tijd om dat pijnstillend hormoon aan te maken.
Gelukkig was daar ineens mijn redding. De gynaecoloog die de nabegeleiding van Sven* en het begin van deze zwangerschap heeft begeleid kwam binnen. Op een één of andere manier gaf mij dit extra kracht.
Uiteindelijk bleek door de verkeerde ligging van het hoofdje dat ik haar er echt niet uit kon krijgen. Ik heb een flinke knip gekregen, maar toen werd ze ook direct geboren, dit was om 7.42 uur. Wat was ik blij dat ze eruit was.
Ze woog 2590 gram en is 47 cm.
Verder ben ik begonnen met borstvoeding, maar vanaf dag 1 liep dit al mis. Bij het aanleggen had ik zo'n pijn dat ook echt niet wegging. Wat bleek ik had spruw aan mijn borst, hiermee heb ik Myrthe ook besmet . Achteraf heb ik hier tijdens de zwangerschap al mee rondgelopen (schilfers op de tepel, jeukende borst). Ik dacht dat ik gewoon een schrale tepel had.
Aan mijn andere borst heb ik een borstverkleining gehad en aan de die tepel wilde ze niet goed happen (ze moest 'em niet). Omdat ik het toch graag wilde proberen ben ik gaan kolven (zo'n proffesioneel ding met twee aansluitingen). Voelde mij wel een beetje Campina, maar ach. Myrthe kreeg bijvoeding en wat ik afkolfde. Helaas bleef de borstvoeding hagen om 20 cc totaal van beide borsten. Lang niet genoeg. Gisteren zat ik er helemaal doorheen, was alleen maar bezig met de voeding en ik moest er niet aan denken om Myrthe aan mijn tepels te leggen, omdat deze zo gevoellig zijn (oa door de spruw). Toen hebben we besloten om te stoppen. Ook de verloskundige en de kraamzorg raadde mij dit aan. We geven sinds gisteren flesvoeding en wij zijn allemaal weer helemaal opgevrolijkt. Pffff wat dat al niet met een mens kan doen zeg.
Ik wil iedereen die bevallen is feliciteren en voor de meiden die nog moeten heel veel succes!!!
Een heeeeeeeel gelukkige/trotse Ivanka (Sept16)