Hoi Dames
Een hele tijd terug zat ik nog op het forum zwanger worden, omdat het allemaal niet zo soepeltjes ging dacht ik ik ben er teveel mee bezig dus ik zal maar niet steeds op de sites gaan kijken.
Nu zijn we ongeveer een jaartje bezig en nog steeds niet zwanger. Wij dachten (waarschijnlijk anderen ook) dat doen we even, we zijn nu nog jong (ik toen 23 hij toen 24) dus volgend jaar hebben we een kleintje in ons armen. Nou ja je raadt het wel nog niks dus.
Vandaag dus de stoute schoenen aan getrokken en naar de huisarts gegaan. Vorige maand waren we er ook geweest omdat we overtijd waren. We hebben nu gevraagd of we een vruchtbaarheids onderzoek konden ondergaan. Ik dacht ach een beetje zaad in een potje en klaar. Nee hij pakt het meteen groter aan. Mijn hubbie moet wel zijn zaadjes inleveren maar werd ook meteen onderzocht (achteraf maar goed dat we het niet wisten want hij is niet zo open op dat gebied). Toen was ik aan de beurt ik heb een inwendig onderzoek gehad en hij heeft een uitstrijkje gedaan. Nou echt fijn vond ik dat niet, ik had dat nog nooit mee gemaakt en ik was ook nog eens ongi, hij wou het wel uitstellen maar dan zie ik er helemaal tegenop. Vanmiddag moet ik ook nog bloed gaan prikken bah dat vind ik zo eng maar het is voor een goed doel.
Al met al is het een lang verhaal geworden maar ik moest het echt kwijt. Ik weet dat er mensen zijn die het nu nog zwaarder hebben dan ik het heb (ook omdat ik nog maar 24 ben) maar ik dacht dat de mensen hier me beter zouden begrijpen dan op het gewone forum.
Veel liefs en succes iedereen!!!
Tamara
Een hele tijd terug zat ik nog op het forum zwanger worden, omdat het allemaal niet zo soepeltjes ging dacht ik ik ben er teveel mee bezig dus ik zal maar niet steeds op de sites gaan kijken.
Nu zijn we ongeveer een jaartje bezig en nog steeds niet zwanger. Wij dachten (waarschijnlijk anderen ook) dat doen we even, we zijn nu nog jong (ik toen 23 hij toen 24) dus volgend jaar hebben we een kleintje in ons armen. Nou ja je raadt het wel nog niks dus.
Vandaag dus de stoute schoenen aan getrokken en naar de huisarts gegaan. Vorige maand waren we er ook geweest omdat we overtijd waren. We hebben nu gevraagd of we een vruchtbaarheids onderzoek konden ondergaan. Ik dacht ach een beetje zaad in een potje en klaar. Nee hij pakt het meteen groter aan. Mijn hubbie moet wel zijn zaadjes inleveren maar werd ook meteen onderzocht (achteraf maar goed dat we het niet wisten want hij is niet zo open op dat gebied). Toen was ik aan de beurt ik heb een inwendig onderzoek gehad en hij heeft een uitstrijkje gedaan. Nou echt fijn vond ik dat niet, ik had dat nog nooit mee gemaakt en ik was ook nog eens ongi, hij wou het wel uitstellen maar dan zie ik er helemaal tegenop. Vanmiddag moet ik ook nog bloed gaan prikken bah dat vind ik zo eng maar het is voor een goed doel.
Al met al is het een lang verhaal geworden maar ik moest het echt kwijt. Ik weet dat er mensen zijn die het nu nog zwaarder hebben dan ik het heb (ook omdat ik nog maar 24 ben) maar ik dacht dat de mensen hier me beter zouden begrijpen dan op het gewone forum.
Veel liefs en succes iedereen!!!
Tamara