nog steeds kaopt van miskraam.

A

ANONYMOUS_USERNAME

dag meiden.

zoals de meeste weten heb ik een vroegtijdige miskraam gehad.

Het bloeden is inmiddels een stuk minder,,de krampen en me buik ook.
maar ik ben nog zo erg verdrietig,ben gewoon erg depri,,ik was anderhalfjaar geleden gestopt met de pil,,,en nu inmidels een jaar bezig.en was het eindelijk gelukt en mocht ik maar een dag genieten ervan..ik weet wel dat er ook aan positieve kant aaan zit,,ik weet nu dat het me lukt,,maar alles zit me tegen op het moment,,over een aantal dagen geloof het weekend kan ik er weer tegen aan..maar ik denk steeds,,nu had ik lekker zwanger geweest,,en had ik 5 juli een echo gehad,,ik heb de afspraak wel laten staan omdat ik denk dat ik er wel goed aan doe..maar ik zit steeds met de vraag,,hoelang zal het nu weer duren?ik had niet gedacht dat ik er zo kapot van kon zijn,ook al was het cruchtje haast nog niks...ik heb er al veel over gepraat maar niks helpt,,,ik weet gewoon even niet wat ik met mezelf aan moet..ik wou even me hart luchten..gr maantje
 
Hoi maantje,

Ik snap heel goed dat het allemaal zo verdrietig is en dat zal ook nog wel zo even blijven.
Het was toch een droom die uit was gekomen en die zo ineens weer voorbij was.
Maar je kunt er gelukkig over praten en dat moet je ook blijven doen. Is het thuis of op je werk en anders hier op 't forum. Dit helpt je bij de verwerking.
En wat je vooral moet doen is aan je zelf denken en luisteren naar je lichaam.
Neem gerust de tijd om te herstellen.
Ik kreeg van mijn baas gelukkig alle tijd die ik nodig had en ben zelfs 6wkn thuis geweest.
Was ontzettend moe de eerste 3 wkn en toen begon alles pas goed door te dringen en kon ik het een plekje geven.
Heb een gedicht geschreven en een plantje gepoot met het vruchtje eronder dit gaf voor mij een tevreden gevoel. En nu zijn we weer druk aan 't klussen en we gaan er gewoon weer voor.
Er komt een moment dat jij ook hier weer aan toe bent dat is voor iedereen heel verschillend maar dat merk je van zelf wel.
Goed ga ff een tukkie doen kom net van mijn werk en moet morgen weer een dubbele dienst dus welterusten en hou je haaks.

Groetjes astrid
 
lieve maantje,

Meid, doe het maar rustig aan joh. De een heeft er meer tijd voor nodig
dan de ander hoor. En het is ook niet niks meid, een miskraam. Het
haalt je leventje even helemaal doorelkaar en voor je de stukjes weer
terug op zijn plek hebt ben je weer een poos verder. Daar hoef je je
niet voor te   schamen en gek is het al helemaal niet. Het kindje
was zo gewenst en je hebt tijd nodig om dit verlies te verwerken. Het
is een vorm van rouwproces waar je doormoet, maar zie de andere dingen
niet over het hoofd meid. Begraaf jezelf er niet mee, er zijn nog
zoveel mooie dingen al zie je dat nu nog niet. Probeer het een plekje
te geven en kijk vooruit en niet achteruit.

Er is iemand op dit forum die zegt dat je naar de positieve dingen moet
blijven kijken en weet je??? Ze heeft helemaal gelijk. Bedankt Miep
hiervoor. Het is niet makkelijk, maar het helpt wel.

Maantje, ook voor jou gaat de zon weer schijnen, maar geef de zon de tijd om op te komen.

liefs Hester  

 
Lieve Maantje,

Natuurlijk voel je je depri en heb je het gevoel alsof dat nooit meer anders wordt. We weten allemaal hoe dat voelt! Het maakt ook niet uit hoelang je al zwanger was of hoelang je het al wist. Feit blijft dat je zwanger was en in je hoofd al ideeen had over het kindje dat zou gaan komen...
Maar de pijn zal echt een plekje krijgen hoor! En dan gaan jullie weer proberen om opnieuw zwanger te worden!
Ik wens jullie heel veel sterkte en heb vertrouwen in de toekomst! Neem de tijd!

Veel liefs Ineke
 
Ik denk dat het niet zozeer de miskraam is die er nu inhakt, maar
gewoon dat je er   al zo lang mee bezig was, en de angst dat het nu
weer zo lang gaat duren. Een miskraam is heel verdrietig, en je hebt
het liefst dat je gewoon eens lekker kan schreeuwen. Heb je een bos in
de buurt? Ga daar dan heen en schreeuw het uit.



Kijk uit voor die depressie, depressief zijn is heel vervelend voor
jezelf, maar ook voor je man, samen moeten jullie hier door heen. Laat
hem je steunen, steun elkaar.



Zat je al in de medische molen, omdat het zo lang duurde?. Ga er anders
eens met je huisarts over praten, misschien kan je naar een
gynaecoloog, zodat je niet weer een jaar hoeft te proberen.



Ik hoop dat je snel weer een zonnestraaltje ziet, want voor jou zijn er ook nog genoeg over.



Heel veel liefs en sterkte

Miep







 
hoi hoi..

nee ik zit nog nie tin de medische molen,omdat ik en me vriend allebij een aantal keer geopereerd waren,in de tijd dat ik bezig was,,en me hebben heel erg veel spaningen gehad,,dus de ha wou me nog niet doorsturen,ik loop nu wel bij de gyn en heb 5 juli een afspraak,[was om te kijken hoever ik was] en daar ga ik wel heen.

gr maaantje
 
Lieve Maantje,

Ik kan me zo goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit. Hoe afgezaagd het ook klinkt het hoort er echt bij, er gaan zoveel emoties door je heen (het lange wachten op het zwanger worden, je toekomstplannen in duigen, etc, etc.) en wat te denken van al die rondrazende hormonen. Die ben je echt nog allemaal niet kwijt.

Neem één ding van mij aan en neem de tijd en de ruimte om je verdriet te verwerken. In eerste instantie dacht ik ook dat ik er direct na mijn mk weer helemaal was, de curettage was toch achter de rug? Ja vergeet het maar en vervolgens  dacht ik dat er een vette depressie aan zat te komen (en daar zit je echt  niet op te wachten).  Zorg ervoor dat je naast het verwerken van al je (terechte!!!) verdriet zoetjes aan naar de toekomst gaat kijken. Langzaam maar zeker gaat dat echt beter. En volgens mij lukt dat alleen als je voldoende rust neemt voor jezelf. Ik weet niet of je fulltime werkt maar ik heb een paar weken een aantal uren per dag minder gewerkt zodat ik 's middags even kon slapen, dan kon ik 's avonds eten en soms naar de sportschool en langzaamaan krabbelde ik weer uit dat dal.

Het gaat jou ook  lukken!!!! Heel veel sterkte ermee en praat het van je af en schrijf lekker hier als je daar behoefte aan hebt.  Succes bij de gyn 5 juli.

Liefs,
Daantje
 
Zoals je misschien gelezen hebt heb ik vorige week geestelijk een miskraam meegemaakt. Ik hoorde  donderdag dat het mis was bij mij en zou maandag een afspraak krijgen voor een curretage. Bij een extra echo omdat de bloedwaarden zo hoog waren bleek er toch nog een levend vruchtje te zitten. Voor mij dus goed nieuws, maar ik heb dus 4 dagen lang moeten meemaken wat jij nu ook doormaakt. Ik leef zo met je mee, wat zal jij je ellendig voelen, natuurlijk mag je verdrietig zijn over je kindje, je bent ook al zo lang bezig! En ik vind niet dat hoe ouder het kindje is, hoe verdrietiger je mag zijn. Zo werkt het gewoon niet, ieder verloren kindje, 4 weken, 14 of 24 kan een enorm verlies zijn voor aanstaande papa en mama, vooral als het zo vreselijk gewenst is!

Doe daarom rustig aan, goed uithuilen en schaam je niet voor je tranen. Je moet dit goed verwerken om een volgende zwangerschap aan te kunnen, anders ga je er aan onderdoor hoor!! Heel veel sterkte, de dames op dit forum denken aan je!!!

Groetjes Saskia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan