Nog steeds niks van broertje willen weten

A

AnnetdeK

<p>Hi,</p><p>Mijn dochter is bijna 4 en moet sinds de geboorte van haar broertje (bijna 1) niks van hem hebben. We hadden verwacht dat dit na een paar maanden wel bij zou trekken, maar we zijn inmiddels bijna een jaar verder en het is nog steeds hetzelfde. Ik hoor dit eigenlijk nooit, vind het uiteraard erg jammer, maar begin me er ook een beetje zorgen over te maken. Wie herkent dit? Wat heb je er mee gedaan?</p><p>Ons zoontje had een roerige start met heel veel huilen en daardoor veel spanning in huis. Dat was ook voor onze dochter uiteraard niet prettig. Inmiddels huilt hij wel minder. Er zit ook wel een flink (en luid) temperament in, maar het is toch ook wel vaak een vrolijk jochie. Toch zou mijn dochter nog steeds het liefst hebben dat hij er niet was. Ze negeert hem vooral, heeft hem nog nooit een knuffel of aai gegeven en moet dus eigenlijk helemaal niks van hem hebben. We proberen daar zo min mogelijk aandacht aan te besteden en laten beiden hun gang gaan. Soms proberen we wel wat verbinding te zoeken in spel waarmee ze samen mee kunnen doen, maar dat heeft weinig effect. Ik vind het rot dat ze zo weinig aan elkaar hebben en ook moeilijk dat mijn dochter het hebben van een broertje enkel als last ziet… </p>
 
Oh wat lijkt me dat ontzettend moeilijk! Ik herken het niet en heb zelf niet echt tips voor je, maar ik zou hierbij denk ik echt even hulp zoeken door het bijvoorbeeld aan te kaarten bij het consultatiebureau. Je kunt natuurlijk niet afdwingen dat ze dikke vriendjes gaan worden, maar ik zou er wel alles aan doen om de band wat te versterken.. Veel succes ?
 
Wat vervelend voor jullie. 
Heb er geen ervaring mee. Maar het klinkt best heftig. Zeker als je al een jaar verder bent. Ik zou zeker meer hulp inschakelen om erachter te komen wat je dochter zo stoort aan de situatie. Het is nooit een garantie dat broers en zussen met elkaar overweg kunnen maar als je dochter hem al een jaar zo goed als negeert zou ik er wel meer aandacht aan besteden. 
 
Mijn dochter vond het eerst ook allemaal maar niks ? niet dat ze hem niet leuk vond, maar ook niet dat ze dacht joepie. Denk dat het bij haar vooral zat in alles gaat moeilijker. Als ze ff gauw iets wilde, kon het niet door bijv dutjes, als hij sliep, stil spelen. Aandacht verdelen en noem maar op. Maar merk nu echt sinds een maand of 2 dat het veel beter gaat. Ze knuffelen ineens, hij sjokt wat meer achter haar aan, en ipv haar spel te verstoren doet hij ineens mee ? Het zijn denk ik ook fases ? maar indd wel om moedeloos van te worden.
Jongste is 15 mnd trouwens. Lees wel overal van oh je moet er wat mee, maar wat dan precies? Gezien een 1 jarige nog niet alles snapt.. en een 4 jarige ook niet altijd empathisch is ? Heel veel succes! Dit gaat over ❤️
 
Ik had trouwens het idee dat opdringen erg tegenwerkte, wel heel vaak in herhaling gevallen met bepaalde boodschappen. Misschien lust broertje ook wel een koekje, wil jij hem die geven. Dankjewel grote zus. Of als ze weer eens brommerig was echt benadrukken dat hij baby is en het niet snapt, dus niet haar pest. Nu zegt ze vaak: Laat maar mama ik leg het hem wel uit, ik ben zn grote zus ?. Of betrekken bij dingen die moeten gebeuren, en echt complimenteren na afloop. Misschien weet ze niet goed wat er word verwacht?
 
Bespreek het eens met je huisarts. Sommige kinderen (en of ouders) hebben gewoon een beetje hulp nodig om baby gehuil te verwerken.
 
Omdat je familie bent, hoef je elkaar nog niet te mogen ;). Heel kort door de bocht, maar liefde kun je niet afdwingen. Misschien wel fijn om eens te horen van een (kinder)psycholoog wat je kunt doen om het eventuele trauma van je dochter (en jullie) te verwerken. En wie weet tips over de hechting tussen broer en zus. 
Mijn zus was voor mij als baby heel zorgzaam. Maar vanaf dat ik een jaar of 6 was tot ongeveer 14 jaar hebben we elkaar echt de tent uitgevochten. En ook dat is weer goed gekomen.
 
 
 
Hoi, ik denk dat je dochter gewoon wat tijd nodig heeft om aan de nieuwe situatie te wennen. Ze moet haar plekje binnen het gezin opnieuw vinden. Het eerste jaar gaat er natuurijk veel aandacht naar de nieuwe baby. De baby huilt en dat vindt je dochter niet altijd leuk. Hiervoor was ze altijd gewend om alle aandacht van haar ouders voor zichzelf te hebben. Mijn tip zou zijn om één op één leuke dingen met haar te plannen. Met een beetje positieve aandacht zal ze opfleuren en zal ze gaan merken dat zij ook nog steeds belangrijk is :) Dan ontstaat er daarna misschien ruimte voor haar om ook haar broertje meer toe te laten. Veel succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan