Hebben jullie dat ook? Dat het allemaal zo onwerkelijk is. Je gaat het vertellen tegen je ouders/schoonouders, sommige collega's weten het en feliciteren je....Maar het voelt allemaal zo onwerkelijk, zo raar dat ze jou feliciteren.
Ik moest het op mn werk al zeggen, omdat ik verpleegkundige ben. We hebben regelmatig isolatiekamers, waar besmettelijke patienten liggen. Daar ga je normaal binnen met bescherming, mondkap etc, maar als je zwanger bent mag je hier absoluut niet naar binnen! Ik moest het dus al zeggen, voordat ik zelf aan het idee kon wennen. En dan komen collega's je al feliciteren. Zo raar..
Ik voel zeker dat ik zwanger ben, maar toch is het nog zo ver weg. Zijn jullie al bezig met kleertjes, kinderwagens etc? Al was het alleen maar om nu naar te kijken en verder niet. Ik heb dat nu helemaal nog niet. Wij zitten echt nog in die fase "als alles maar goed gaat, eerst een paar werken verder zijn". Ik heb zo'n gevoel als ik er teveel mee bezig ben, het kwaad over mezelf afroep. Misschien een beetje bijgeloof, maar zo voelt het. Als ik eerlijk ben, kan ik nu ook nog niet echt echt genieten. Waarschijnlijk als ik mn echo vrijdag krijg en zie dat alles goed gaat, komt dat gevoel vanzelf wel. Over sommige dingen ben ik nu veel relaxter. Opvang, salaris etc. Ik heb nu echt zoiets van.......dat komt vanzelf wel!! Eerst moet alles in orde zijn met de kleine, eerst de 1e 3 maanden doorkomen en dan zien we wel.
Herkennen jullie dit ook?
Ik moest het op mn werk al zeggen, omdat ik verpleegkundige ben. We hebben regelmatig isolatiekamers, waar besmettelijke patienten liggen. Daar ga je normaal binnen met bescherming, mondkap etc, maar als je zwanger bent mag je hier absoluut niet naar binnen! Ik moest het dus al zeggen, voordat ik zelf aan het idee kon wennen. En dan komen collega's je al feliciteren. Zo raar..
Ik voel zeker dat ik zwanger ben, maar toch is het nog zo ver weg. Zijn jullie al bezig met kleertjes, kinderwagens etc? Al was het alleen maar om nu naar te kijken en verder niet. Ik heb dat nu helemaal nog niet. Wij zitten echt nog in die fase "als alles maar goed gaat, eerst een paar werken verder zijn". Ik heb zo'n gevoel als ik er teveel mee bezig ben, het kwaad over mezelf afroep. Misschien een beetje bijgeloof, maar zo voelt het. Als ik eerlijk ben, kan ik nu ook nog niet echt echt genieten. Waarschijnlijk als ik mn echo vrijdag krijg en zie dat alles goed gaat, komt dat gevoel vanzelf wel. Over sommige dingen ben ik nu veel relaxter. Opvang, salaris etc. Ik heb nu echt zoiets van.......dat komt vanzelf wel!! Eerst moet alles in orde zijn met de kleine, eerst de 1e 3 maanden doorkomen en dan zien we wel.
Herkennen jullie dit ook?