Nogmaals: bevallingshoudingen in het ziekenhuis??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Al met al heb ik de indruk dat dit het meest bezochte forum is (en dus met de meeste antwoorden) dus wil ik toch mijn vraag hier ook nog eens zetten.

Bij mijn eerste ben ik bevallen in het ziekenhuis.
Omdat het snoertje van de electrode (van de inwendige ctg) snel los liet, zei de verpleegkundige dat ik maar beter kon blijven liggen. Al met al is mijn ontsluiting niet volledig geworden en heb ik een keizersnee gekregen.

Achteraf, zeker nu ik zwanger ben van de tweede, vraag ik mij af in hoeverre de zwaartekracht mij misschien had kunnen helpen als ik had mogen lopen, zitten op een skippybal (lijkt me wel wat en dan vooroverleunend   met hoofd en armen op het bed) of een baarkruk.
Toch hoor (en zie je bij programma's) weinig andere houdingen dan in het bed liggen in het ziekenhuis.
Nu ga ik uiteraard die vraag zeker ook tijdens mijn controle eens stellen, maar naar jullie ervaringen ben ik ook wel heel erg benieuwd:

wie is er in het ziekenhuis bevallen en kreeg de gelegenheid dit op een andere manier te doen dan liggend in het bed? En zoja, moest je dit van te voren aangeven of mocht je dat tijdens de bevalling doen?

Ben erg benieuwd naar reacties......

Groetjes Mosy - 30 wk
 
Herkenbaar, toen ik de eerste keer beviel in het ziekenhuis lag ik ook voornamelijk op het bed. Ik had niet het ctg-draadje maar wel de ctg-band en een infuus. Om het makkelijk te maken hadden ze het infuus links en de ctg rechts staan. Eerst dacht ik dat ik dus niet op mocht staan vanwege al die draden maar toen kwam de verloskundige er zelf mee en met enige hulp mocht ik opstaan en ben lekker in bad gegaan met draden en al. Ook de ctg bleek waterproof. Nu had ik verder niet zo'n behoefte aan rondlopen maar ik heb me achteraf wel afgevraagd of het bij af was gelopen in een keizersnede als ik wat meer bewogen had.  Complicatie was ook dat het kind niet indaalde en de vliezen wel gebroken waren waardoor veel bewegen ook geen optie meer was.
Bij mijn tweede zwangerschap was ik vastbesloten om een normale bevalling te hebben. Weer daalde het kind niet in. De laatste paar weken heb ik avonden op de skippybal doorgebracht zonder enig aanwijsbaar resultaat. Het leek alsof dit kind omhoog kroop. De ochtend dat mijn vliezen braken bleek hij toch ingedaald, (15 dagen overtijd), dus een gewone bevalling kwam in zicht. Toen poepte hij in het vruchtwater. In het ziekenhuis kreeg ik deze keer niet alleen een infuus maar ook een ctg-draadje en een slangetje om het vruchtwater te spoelen. Bewegen was  echt geen optie, terwijl ik er deze keer zwaar behoefte aan had. Ik ben wel helemaal rechtop gaan zitten na wat manipuleren van het kraambed. Gelukkig ging alles heel snel en werd mijn zoon binnen een paar uur normaal geboren. Volgens de dokter kon je het niet voorspellen: sommigen kinderen liggen gewoon fout voor het kanaal en kunnen daardoor niet goed naar buiten terwijl andere precies goed liggen en gewoon makkelijk naar buiten komen, of je nu ligt of loopt. Dat was bij mij dus het geval. Ik kon het tijdens de bevalling ook voelen, ik kreeg een steeds groter wordende druk op mijn schaambeen.   Ik voelde het hoofdje gewoon naar beneden komen en mijn bekken plaats maken. Dit had ik bij de eerste nooit gehad. Mijn dochter was voor de ingang blijven hangen.
Maar goed, het kan dus alle kanten op en er is niet zoveel over te zeggen, maar als jij wil bewegen in het ziekenhuis moet je er gewoon hardnekkig  om blijven vragen.
Succes
Gudeke
 
Mijn eerste is ook geboren via een keziersnede. 9 dagen voordat ze op de wereld kwam, was men al begonnen met het verweken van de baarmoeder, maar dat zette dus maar niet door.

Dat het uiteindelijk een keizersnede werd, had te maken met het feit dat ze niet helemaal goed lag. Haar achterhoofdje is forser dan gemiddeld en ze kwam niet voorbij het schaambeen. Nooit heb ik me afgevraagd of het geholpen had als ik rond had kunnen lopen.

Wel heb ik bij   mijn tweede in het ziekenhuis in bad mogen liggen. Binnen anderhalf uur had ik daardoor volledige ontsluiting. Ik maakte gewoon een opmerking dat ik graag in een bad zou willen, en het werd geregeld (terwijl ik gewoon maar een voor mijn idee loze opmerking maakte). Dat bad heeft zeker geholpen.

Nu moet ik straks over een paar maanden bevallen van mijn derde in eena nder ziekenhuis, ik ga zeker vragen of daar ook een bad is.

Miep
 
mosy, volgens mij kan alles in het ziekenhuis maar is het meer een kwestie van onwil of luiheid van het personeel om je maar gewoon te laten liggen. Ieder ziekenhuis heeft een baarkruk in huis, maar ja, dan moet je dus wel bukken om bij het kindje te komen als verpleger. Ik heb het idee dat een verloskundige thuis veel meer alternatieven aanbiedt en je helpt in andere houdingen om het makkelijker voor je te maken.
In het ziekenhuis zijn ze denk ik toch iets gemakzuchtiger en als dat bed er staat zal dat natuurlijk het eerste ding zijn waar ze je op willen hebben.

Let wel: je kunt in het zieknhuis bevallen in iedere positie die jij wil, en dat hoef je echt niet vantevoren al kort te sluiten. Maar het kan zijn dat jij of je vriend/man wat overtuigender moet zijn als je dat tijdens de weeen voorstelt... Dus gewoon stellen dat je op de baarkruk wilt, en niet vragen of het mischien heel eventueel mogelijk is dat..... Als jij het niet kan, dan moet je geliefde dat voor je regelen.... Assertiviteit dus, en dat kan soms lastig zijn in the heat of the moment.

Maar schroom dus absoluut niet om te doen waar jij je het beste bij voelt!!

Zet m op alvast,
Goudvisje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan