A
Anoniem
Guest
Hallo,
Wie kan me helpen, ik zit echt met mijn handen in het haar.
Na de geboorte van mijn dochter (july 2006) ben ik weer begonnen met de pil nadat ik eenmaal weer vanzelf ongesteld ben geworden. Het is dezelfde pil die ik al 10 jaar gebruikte.
Maar sinds ik weer aan de pil ben voel ik me zo verdrietig, lusteloos enz.. Gewoon een beetje depri. De ene week gaat het goed en de andere week ben ik zo sjagerijnig en brommerig en kan mijn man ook niets goed doen in mijn ogen.
Ik snap heel erg goed dat dit voor mijn man ook niet leuk is en hij heeft ook gezegd dat hij bij mij weggaat als ik niet verander.
Ik zit hier zo overin, ik ben eigenlijk van binnen gebroken. Ik hou zo ontzettend veel van mijn man en vind het zo erg dat dit ter sprake komt. We waren altijd zo gelukkig en zijn al 10 jaar bij elkaar.
Ik begrijp hem heel goed, maar ik heb mijzelf dan gewoon niet meer in de hand.
Hij zegt dat ik zo anders ben dan eerder en dit klopt ook wel. Ik was eerder veel vrolijker en vol energie. Nu ben ik sjagie en heb vaak geen zin om wat te doen.
Bleh.... Ik baal zo van mezelf.
Wie herkent dit en wie heeft er tips!!
Het is echt een noodkreet.
Jullie zijn de enige waar ik terecht kan. Met vriendinnen of familie praat je daar niet zo snel over. Ze zouden zich kapot schrikken en ik schaam me ook voor mezelf.
Liefs
Wie kan me helpen, ik zit echt met mijn handen in het haar.
Na de geboorte van mijn dochter (july 2006) ben ik weer begonnen met de pil nadat ik eenmaal weer vanzelf ongesteld ben geworden. Het is dezelfde pil die ik al 10 jaar gebruikte.
Maar sinds ik weer aan de pil ben voel ik me zo verdrietig, lusteloos enz.. Gewoon een beetje depri. De ene week gaat het goed en de andere week ben ik zo sjagerijnig en brommerig en kan mijn man ook niets goed doen in mijn ogen.
Ik snap heel erg goed dat dit voor mijn man ook niet leuk is en hij heeft ook gezegd dat hij bij mij weggaat als ik niet verander.
Ik zit hier zo overin, ik ben eigenlijk van binnen gebroken. Ik hou zo ontzettend veel van mijn man en vind het zo erg dat dit ter sprake komt. We waren altijd zo gelukkig en zijn al 10 jaar bij elkaar.
Ik begrijp hem heel goed, maar ik heb mijzelf dan gewoon niet meer in de hand.
Hij zegt dat ik zo anders ben dan eerder en dit klopt ook wel. Ik was eerder veel vrolijker en vol energie. Nu ben ik sjagie en heb vaak geen zin om wat te doen.
Bleh.... Ik baal zo van mezelf.
Wie herkent dit en wie heeft er tips!!
Het is echt een noodkreet.
Jullie zijn de enige waar ik terecht kan. Met vriendinnen of familie praat je daar niet zo snel over. Ze zouden zich kapot schrikken en ik schaam me ook voor mezelf.
Liefs