Ha dames!Ik zou als ik jullie was nog even heeeeel goed nadenken over of je wel echt toe bent aan een kleine smurf. Ik heb zelf 1 dochter van 20 mnd en ben aan het klussen voor een 2e. Ik kan je wel zeggen dat mijn leven na de komst van nr 1 drastisch veranderd is.Ik ben ook hoogopgeleid en kon gelukkig 3 dagen gaan werken in dezelfde baan. Nou, het komt er dus op neer dat ik 5 dagen werk in 3 dagen aan het proppen ben!En thuis heb je, zolang ze nog klein zijn wel wat rust. maar als ze eenmaal mobiel worden is het gedaan met je luie leventje.Nu kun je, als je moe thuis komt lekker op de bank ploffen. Dat is er echt niet meer bij. Je komt thuis en de kleine wil maar 1 ding :jouw aandacht. Dan moet er een maaltijd op tafel komen, godzijdank hebben ze kindertijd en sesamstraat uitgevonden. Te veel snacken (lekker makkelijk) kan eigenlijk ook niet meer, want je wilt je kind niet te vaak aan de vettigheid zetten. Er is mij ook nooit van te voren verteld dat er 2 dingen zijn die je nooit meer rustig kan doen, nl eten en poepen! Zodra ik naar de wc ga, staat die kleine meid aan de deur te trekken.En dan heb ik het niet eens over stappen, uitslapen enz.....Je leven staat in teken van die kleine! Een goed oppasvangnet is essentieel om nog een beetje vrijheid te kunnen ervaren. Nou krijg je er echt wel enorm veel voor terug en ik ben echt helemaal gek van mijn dochtertje hoor. Ik zou haar voor geen goud willen missen. En ik ben ook enorm dankbaar dat ik kinderen kan krijgen, want ik weet van zeer dichtbij hoe het moet zijn als dat je niet gegeven is. Ik besef hoe gelukkig ik ben, begrijp me niet verkeerd. Ik merk alleen dat ik ook aan mezelf moet denken, dus regelmatig even er tussenuit, saunaatje met vriendinnen, of lekker rustig even een dagje winkelen (want dat is ook verleden tijd, believe me!)Heel soms, als ik na een gebroken nacht (want kleine ziek)naar een berg wasgoed staar,terwijl ik struikel over het speelgoed en mijn kleine meid haar derde driftbui van die dag heeft, verlang ik wel eens stiekumpjes eventjes naar het leven van voor mijn kind. Maar als ik dan na een opvoedkundige actie een natte zoen krijg en ze haar chocoladehandjes aan mijn witte bloesje smeert, denk ik, ach, wat hou ik toch eindeloos veel van dat kleine ding!