nu DIT weer!!!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Allemaal,

Ik schrijf niet zo heel veel op het forum, heb ik wel een tijdje gedaan. Dat hielp me erg om mijn 2 miskramen beter te verwerken toen. Ik ben met het verwerken nog steeds bezig. Ik weet niet of jullie het nog in het geheugen hebben, maar terwijl mijn schoonzusje zwanger was heb ik in april en in juni een een miskraam gekregen. Zij heeft nooit iets daarover gezegd tegen mij, ze heeft zelfs niet tegen me gesproken, omdat ZIJ het zo moeilijk had er mee. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Via mijn schoonouders gehoord.
We zijn netjes op kraamvisite geweest toen haar zoontje is geboren. Mijn schoonvader was afgelopen weekend jarig, wij er netjes naar toe. Gewoon gepraat met m'n schoonzusje en d'r man. Maar toen hun zoontje naar beneden kwam had ik het toch heel erg moeilijk. Om niet te gaan huilen zonderde ik me een beetje af.
Nu kwam mijn schoonvader hartstikke boos vandaag bij ons binnen, dat wij dat kind negeren. En dat we niet praten met mijn schoonzusje en d'r man.
Nee we hebben het moeilijk met babies en wij hebben iedere maand weer de stress of het wel of niet gelukt is, en daarna weer de stress of het zou blijven.
HEt ging net zo goed met me, maar het lijkt of mijn schoonouders ons niet snappen (ze zeggen van wel). Maar het is toch logisch dat ik geen vreugdeuitbarstingen heb als ik het kind zie van mijn schoonzusje.

Wie heeft er nog meer zulke rot situaties meegemaakt met (schoon)familie na een miskraam. Geen steun of juist verwijten???

Shanaz

 
ow zo herkenbaar!

wij zijn ook niet echt gesteund door verschillende mensen. jammer hoor.
het maakt het wel moeielijk, want soms sta ik echt op het punt om ze flink de waarheid te vertellen.

 ik snap hoe je je voelt, en hier kun je lekker je ei kwijt...
kunnen we samen mopperen!

groetjes Carina
 
He meid, tjee zeg wat enorm vervelend. Ze gunnen jullie ook niet ff de tijd om alles te verwerken he. Kan me niet voorstellen dat mensen zo kunnen reageren (mar ja, ik weet dan ook zelf hoe het voelt om meerdere mk gehad te hebben en de spanning te hebben of het wel.niet gelukt is en of het mag blijven zitten)
Heb er zelf gelukkig geen last van gehad, maar ik hoop voor je dat je niet veel mensen meer tegen zult komen die zo rot tegen jullie doen.

Meid, we zijn er voor je als je je hart wilt luchten en/of steun nodig hebt. Je weet ons te vinden. Veel sterkte ermee!

liefs,
Dion
 
Hoi Shanaz,

Het is inderdaad erg vervelend dat je schoonvader zo rot tegen je deed.
Maar het is voor mensen ook erg moeilijk te begrijpen als ze het zelf niet mee hebben gemaakt. Natuurlijk zegt hun verstand dat een miskraam een erg vervelende en emotionele gebeurtenis is maar ze VOELEN het niet.
Je vertelt dat je je op het moment dat het zoontje van je schoonzus beneden kwam, je  ging afzonderen. Voor jou heel begrijpelijk maar je ziet dat het bij andere mensen anders overkomt.
Waarom zeg je op dat moment niet dat je het moeilijk vindt? Dan is het voor de anderen duidelijk waarom je zoiets doet.
Er staat geen tijdslimiet voor het verwerken van een miskraam. Misschien denkt je schoonfamilie wel dat je het al achter je hebt gelaten.

Ik keur de reactie van je schoonvader niet goed maar ik denk dat je bij hun gewoon duidelijker moet zijn met je gevoelens. Wij begrijpen je heel goed maar dat is dus niet voor iedereen zo vanzelfsprekend.

Ik heb vorig jaar oktober een miskraam gehad en vond dat ook heel erg. Toch kon ik me er snel overheen zetten omdat het voor mij heel abstract was. Ik zag een leeg vruchtzakje. Daar had een kindje in moeten zitten maar het zat er niet. Ik had echt zoiets van: laten weghalen en weer doorgaan. Ik vond het toen juist niet zo fijn dat iedereen er maar op bleef hameren hoe erg het wel niet was. Ik heb dat op mijn werk (heb erg veel collega's) gewoon gezegd dat ik het er liever niet meer over wilde hebben. Dat stelden zij ook erg op prijs omdat zij het ook wel moeilijk vonden.

Gelukkig ben ik daarna weer heel snel zwanger geworden en ik ben eind juli bevallen van een gezonde zoon. Ik weet dat ik heel veel geluk heb gehad daarmee omdat er velen zijn waarbij dat niet zo makkelijk gaat.

Ik wens je heel veel sterkte en geluk en hopelijk gaat het bij jou ook goedkomen.

Groetjes,
Maike
Mama van Sven, 28-7-2007
 
Hallo


Wat is dat erg voor jullie joh!
Ik ben nu 16 weken zwanger en vreselijk bang voor een volgende miskraam. Heb er 1 gehad nu.
Ik zit soms twee keer in de week bij de verloskundige om dat ik het hartje wil horen.

Van beide kanten wordt hier ook raar op gerageerd.
Echt zo van   doe toch eens normaal jij bent echt gek of laat eens na je eigen kijken.


Alleen de huisarts toont meedeleven.

Ik weet wat je voelt.
Het allerbeste ermee
 
Bedankt voor jullie steun!

Ik realiseer me heel goed dat mijn schoonouders het niet hebben meegemaakt, ik heb inderdaad ook niet altijd gezegd dat ik me rot voelde als dat zo was.
Ik wil de dingen zelf allemaal oplossen, maar dat gaat gewoon niet.
Ik ben vandaag naar de huisarts geweest. Ik heb mijn verhaal gedaan en een verwijsbrief naar een psycholoog gekregen. Van de ha kreeg ik inderdaad ook het advies om duidelijker te zeggen hoe ik me voel in bepaalde situaties (vooral als het om babies gaat). Daarnaast ben ik natuurlijk heel erg bang dat het weer een keer fout gaat. Ik ben bijna opgelucht als ik ongesteld wordt, terwijl ik dat eigenlijk ook weer niet wil.
Van de ha. kreeg ik ook het advies om niet actief bezig te zijn met zwanger worden (niet uitrekenen wanneer de vruchtbare dagen zijn, etc.) totdat ik beter in m'n vel zit.
Daar hoort denk ik ook bij dat ik er niet mee bezig moet zijn om hier vaak op het forum te kijken. Waarschijnlijk zal ik dat echt af en toe wel blijven doen.
Om Dion te blijven volgen bijvoorbeeld. Of om te lezen hoe het met de andere meiden gaat.

Groetjes en bedankt.

Shanaz
 
Internet: het is toch logisch dat je heel bang bent voor een mk als je
er al een hebt gehad, mijn vriendin had het zelfde. Die wilde ook zo
veel mogelijk het hartje horen. Waarschijnlijk zijn het ook mensen die het zelf nooit mee hebben gemaakt die zo reageren? Sterkte!

Maikje: Hoi, bij mij zit de angst er goed in om nog eens zwanger te raken, omdat ik na m'n 1e mk gelijk weer zwanger was en weer een mk kreeg. Waarschijnlijk denken mensen in mijn omgeving inderdaad dat ik er al overheen ben. Omdat als ik eenmaal aan het huilen sla, ik ook bijna niet meer kan stoppen. Om dat te voorkomen praat ik dan of heel weinig of helemaal niet. Dat is inderdaad een verkeerde reactie van mij, waar ik nu met behulp van professionel hulp aan ga proberen te werken. Op die manier heb ik ook de hoop dat we over niet al te lange tijd wel gezond zwanger zullen zijn.

Dion: Hoi Dion, ik hoop dat het met jou (en de kleine) nu goed gaat nu je de echo achter de rug hebt. Waarschijnlijk is het geweldig om je misselijk te voelen (terwijl anderen er over zouden klagen). Ondanks dat je misschien toch een beetje bang bent nog, wens ik je veel plezier met je zwangerschap. En ik kom echt nog wel eens op het forum kijken, alleen niet zo veel meer als ik deed. (iedere dag, ook al schrijf ik niet altijd iets).

Carina: jammer he, dat je van sommige mensen ineens niets meer hoort, omdat zij niet weten hoe ze met jouw verdriet om moeten gaan. Dan weet je wel wat je aan iedereen in je omgeving hebt. Als ik geen miskramen en "ruzie" over ons neefje had gehad dan denk ik dat iedereen koek en ei en gezellig was blijven doen. Terwijl er al meer dan 10 jaar wrijving is tussen mijn vriend en zijn zusje en zijn ouders die (praktisch) altijd partij voor haar kiezen. Eens barst de bom.
Maar gelukkig zijn de mensen die je wel steunen er ooknog.


Shanaz
 
He Shanaz,

Hier gaat het goed, vanmiddag 2e echo, dus ben erg benieuwd. Vind het idd niet erg om misselijk te zijn haha.

Ik wil jou nog ff veel succes wensen bij de psycholoog. En ik hoop dat je door het zwanger worden ff van je af te zetten, toch weer snel zwanger mag zijn en dat je dan net zo mag gaan genieten als wij nu doen.

Dikke knuffel en veel liefs,
Dion
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan