<p>Hoi allemaal,</p><p>Ik schrijf dit in de hoop dat iemand er wellicht iets van herkent en omdat ik wel wat steun kan gebruiken.</p><p>Ik heb al jaren de wens om moeder te worden, ondanks mijn jonge leeftijd. Ondertussen heb ik een ontzettend lieve partner met een royaal leeftijdsverschil die kinderen heeft uit zijn eerdere relatie. Samen willen we graag kinderen en heeft hij zijn sterilisatie ongedaan laten maken. De operatie is geslaagd en heel heel heel langzaam begint na anderhalf jaar zijn vruchtbaarheid terug te komen.</p><p>We hadden niet verwacht dat het zo lang zou duren waardoor we al enige tijd met ovulatietesten, zwangerschapstesten en hopen in de weer zijn. Mijn lichaam deed elke maand alsof ik zwanger was; uitblijven menstruatie, misselijkheid, vermoeidheid maar uiteindelijk werd ik toch ongesteld. Afgelopen maand heb ik mijn vriend gevraagd of we konden pauzeren omdat ik het niet trok. Mijn lichaam pakte acuut mijn normale cyclus weer op. </p><p>Desalniettemin zijn de wens en het verdriet prominent aanwezig. Iedere zwangere buik, ieder moment met zijn kinderen of compleet willekeurige momenten herinnert me eraan en maakt me verdrietig. Mijn vriend begint langzamerhand gek van me te worden, dat we het er elke dag over hebben, ik zoveel negatief reageer en veel moet huilen. Ik ben nog met weinig anders bezig.</p><p>Ik zou er graag anders mee omgaan, maar ik lijk er niet uit te komen. </p><p>xx</p><p> </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Obsessief druk met zwanger willen worden
- Onderwerp starter Forward
- Startdatum
Ik weet niet hoe jong je precies bent, maar het is niet raar dat het langer duurt. Focus je op andere dingen zoals school of werk, ga lekker stappen met vriendinnen en geniet er van dat je je vrijheid nog even hebt. Ik ben zelf ook jong moeder, ben nu 21 en geloof me, het is een hoop gedoe om een baby te hebben. Je kan nooit meer “even snel weg” op het moment dat jij wilt. Je wilt niet weten hoe vaak ik dingen moet uitstellen omdat ik geen oppas kan vinden. Gewoon lekker vrijen met je vriend, geen ovulatietesteb meer kopen en dan komt dat kindje vanzelf wel. Succes!
Het is inderdaad een knop die je in je hoofd moet zien om te zetten.
Ik was voor ik zwanger werd van m'n eerste dochter ook heel erg mee bezig. Misschien dat het daardoor ook niet lukte en elke maand last van klachten wat kon duiden op een zwangerschap. Maar helaas elke keer teleurgesteld natuurlijk. Tot ik het op een dag een beetje zat was, de zomer was begonnen en ik dacht ik ga lekker van de zomer genieten en dan zien we daarna wel weer. Dus een maand los gelaten worden en een normale klachtenloze cyclus gehad. (wat op zich ook heel fijn was). Eerlijk toegegeven ik had ik de hoop verloren, en gaf het ook een beetje op. Maand erop was ik prompt zwanger, dat was wel even schakelen. Natuurlijk was ik heel blij, maar ik had m niet zo ineens verwacht. Dan is de verrassing ook des te leuker. Probeer er een positieve draai aan alles te geven, door je leven op een andere manier zinvol te maken. Misschien helpt het als je denkt: het komt wanneer het komt. Maar we hebben het ook leuk zo, en ga dan gewoon dingen doen die ook leuk zijn en wie weet zit het er dan ineens wel in.
Bij m'n tweede dochter was ik overigens brij vlot zwanger, zo snel dat ik m nog niet had zien aankomen en mn buik voelde het weekend alsof ik ongesteld moest worden, maar de menstruatie bleef die maandag toch uit. Dat was ook een verrassing. Ik was er toen ook veel minder mee bezig. Misschien ook omdat ik nog een kind heb rondlopen. Dan is het allemaal minder beladen ofzo.
Ik hoop dat je natuurlijk wel snel een positieve test in handen mag hebben. Wie zal het zeggen hè.
Ik was voor ik zwanger werd van m'n eerste dochter ook heel erg mee bezig. Misschien dat het daardoor ook niet lukte en elke maand last van klachten wat kon duiden op een zwangerschap. Maar helaas elke keer teleurgesteld natuurlijk. Tot ik het op een dag een beetje zat was, de zomer was begonnen en ik dacht ik ga lekker van de zomer genieten en dan zien we daarna wel weer. Dus een maand los gelaten worden en een normale klachtenloze cyclus gehad. (wat op zich ook heel fijn was). Eerlijk toegegeven ik had ik de hoop verloren, en gaf het ook een beetje op. Maand erop was ik prompt zwanger, dat was wel even schakelen. Natuurlijk was ik heel blij, maar ik had m niet zo ineens verwacht. Dan is de verrassing ook des te leuker. Probeer er een positieve draai aan alles te geven, door je leven op een andere manier zinvol te maken. Misschien helpt het als je denkt: het komt wanneer het komt. Maar we hebben het ook leuk zo, en ga dan gewoon dingen doen die ook leuk zijn en wie weet zit het er dan ineens wel in.
Bij m'n tweede dochter was ik overigens brij vlot zwanger, zo snel dat ik m nog niet had zien aankomen en mn buik voelde het weekend alsof ik ongesteld moest worden, maar de menstruatie bleef die maandag toch uit. Dat was ook een verrassing. Ik was er toen ook veel minder mee bezig. Misschien ook omdat ik nog een kind heb rondlopen. Dan is het allemaal minder beladen ofzo.
Ik hoop dat je natuurlijk wel snel een positieve test in handen mag hebben. Wie zal het zeggen hè.
Ik weet dondersgoed dat jullie gelijk hebben, bedankt voor de moeite die jullie genomen hebben om te reageren.
Ik ben nog jong, pas 25, maar mijn vriend een stuk ouder. Dat gegeven is de enige iets reele tijdsdruk die er is. Het is echt dat ik zo ontzettend graag wil. Ik vind het zo lastig om mijn vriend in de weer te zien met zijn kinderen, enkel omdat ik er ook zo graag deel van uit wil maken. Ik kan ook goed met ze opschieten, dat is het niet, maar zijn ex instrueert de kinderen dat ze alleen naar papa moeten gaan als er iets is en die verbinding die 'papa' met de kinderen heeft. Wat zou ik die ook graag hebben... Het in de buurt hebben van zijn kinderen confronteert me iedere keer weer met mijn eigen wens en gebrek aan.
Bedankt voor de adviezen voor de leuke dingen en het waarderen wat ik nu heb. Ik ga mijn best doen
Ik ben nog jong, pas 25, maar mijn vriend een stuk ouder. Dat gegeven is de enige iets reele tijdsdruk die er is. Het is echt dat ik zo ontzettend graag wil. Ik vind het zo lastig om mijn vriend in de weer te zien met zijn kinderen, enkel omdat ik er ook zo graag deel van uit wil maken. Ik kan ook goed met ze opschieten, dat is het niet, maar zijn ex instrueert de kinderen dat ze alleen naar papa moeten gaan als er iets is en die verbinding die 'papa' met de kinderen heeft. Wat zou ik die ook graag hebben... Het in de buurt hebben van zijn kinderen confronteert me iedere keer weer met mijn eigen wens en gebrek aan.
Bedankt voor de adviezen voor de leuke dingen en het waarderen wat ik nu heb. Ik ga mijn best doen
Goedenavond! Heel herkenbaar.. Ben al wat ouder 30..maar heb nu echt de drang Naar een kinderwens.. Mijn man wil ook graag kinderen maar vindt je heel eng waardoor hij dus bijna niks in mij durft klaar te komen. Afgelopen maand voor eerst zonder condoom gedaan.. Maar is nog niet in mij gekomen.. Wel sex tijdens ovulatie gehad.. Van mij mag het gisteren nog gebeuren en kan er dagelijk over praten maar merk dat ik hem ook even tijd moet geven.