Hallo allemaal,
Onze Amy is vervelend. Strontvervelend. En met name tegen Oma.
Normaal gesproken is Amy een heel lief meegaand meisje die amper gecorrigeerd hoeft te worden. Maar de laatste 2 weken is het niet meer zo rustig geweest. Ze is flink ziek geweest, oorontsteking, verkouden, waterpokkken, en is daardoor gewend geraakt aan 24/7 aandacht denk ik.
Nu is ze bij mij nog wel lief maar tegen oma, normaal haar beste vriendin, is ze ronduit irritant. Een week geleden moest ze even bij oma in bed slapen - ze was toen ziek- en ik was daar niet bij. Ze wilde toen niet slapen en oma heeft even opgetreden - neem van mij aan dat oma dat heel goed en duidelijk kan. Maar goed, oma won de discussie, ze hebben het goedgemaakt, Amy heeft lekker geslapen en toen was het klaar. Dachten we.
Maar nu is Amy in de contramine was oma betreft. Oma mag niks, nog niet de winkelwagen duwen waar ze in zit, geen pop aanraken, Amy niet aankijken, helemaal niks. Ze veegt zelfs de kusjes boos van haar wang! Aarghh. Ook gaat ze blèren om niks, wat oma ook doet of zegt. Alleen mama mag iets doen. Super irritant!
Ik accepteer dit gedrag niet en word boos, ze moet dan ook sorry zeggen tegen oma en dat doet ze ook. Maar nu blijven we in een kringetje. Ik kan het wel negeren, doe ik ook wel eens, maar dat kan gewoon niet altijd - ze kan gewoon niet overal mee wegkomen toch? De grens is dan echt bereikt.
Hoe doorbreek ik dit nou? Heb al met Amy rustig hierover gepraat, ze geeft geen reden, alleen dat ze stout is tegen oma. Ik vraag of ze boos is op oma, nee hoor zegt ze dan. Dan belooft ze weer beterschap.
Nu hebben we een soort pat-stelling. Ik zeg dat ik heel erg boos word als ze niet lief is tegen oma en ze knikt dan ijverig. Ze doet dan twee minuten lief en als oma dan vraagt of ze nog vriendinnen zijn komt dat fronsje weer. Zucht
Oma heeft 10 kleinkinderen dus die maakt zich absoluut niet druk - ze zegt dat dit 'gewoon' een spelletje is en dat dit vanzelf weer over gaat. Ze gaat nu een paar weken op vakantie, en als ze terug komt dan gaat ze zelf Amy aanspreken op haar gedrag (mocht het dan nog zo gaan). Maar nu wil ze dat niet doen omdat ze dan met een negatief gevoel afscheid moeten nemen. Dat is niet goed voor Amy zegt ze.
Ervaringen hiermee? Ze kan dit ook uithalen met haar vader of met mij. Dat de ene keer mama niks mag, en de andere keer papa niet. Is dat eenkennige nou onderhand over verdorie??
groetjes een gefrustreerde Janet.
Onze Amy is vervelend. Strontvervelend. En met name tegen Oma.
Normaal gesproken is Amy een heel lief meegaand meisje die amper gecorrigeerd hoeft te worden. Maar de laatste 2 weken is het niet meer zo rustig geweest. Ze is flink ziek geweest, oorontsteking, verkouden, waterpokkken, en is daardoor gewend geraakt aan 24/7 aandacht denk ik.
Nu is ze bij mij nog wel lief maar tegen oma, normaal haar beste vriendin, is ze ronduit irritant. Een week geleden moest ze even bij oma in bed slapen - ze was toen ziek- en ik was daar niet bij. Ze wilde toen niet slapen en oma heeft even opgetreden - neem van mij aan dat oma dat heel goed en duidelijk kan. Maar goed, oma won de discussie, ze hebben het goedgemaakt, Amy heeft lekker geslapen en toen was het klaar. Dachten we.
Maar nu is Amy in de contramine was oma betreft. Oma mag niks, nog niet de winkelwagen duwen waar ze in zit, geen pop aanraken, Amy niet aankijken, helemaal niks. Ze veegt zelfs de kusjes boos van haar wang! Aarghh. Ook gaat ze blèren om niks, wat oma ook doet of zegt. Alleen mama mag iets doen. Super irritant!
Ik accepteer dit gedrag niet en word boos, ze moet dan ook sorry zeggen tegen oma en dat doet ze ook. Maar nu blijven we in een kringetje. Ik kan het wel negeren, doe ik ook wel eens, maar dat kan gewoon niet altijd - ze kan gewoon niet overal mee wegkomen toch? De grens is dan echt bereikt.
Hoe doorbreek ik dit nou? Heb al met Amy rustig hierover gepraat, ze geeft geen reden, alleen dat ze stout is tegen oma. Ik vraag of ze boos is op oma, nee hoor zegt ze dan. Dan belooft ze weer beterschap.
Nu hebben we een soort pat-stelling. Ik zeg dat ik heel erg boos word als ze niet lief is tegen oma en ze knikt dan ijverig. Ze doet dan twee minuten lief en als oma dan vraagt of ze nog vriendinnen zijn komt dat fronsje weer. Zucht
Oma heeft 10 kleinkinderen dus die maakt zich absoluut niet druk - ze zegt dat dit 'gewoon' een spelletje is en dat dit vanzelf weer over gaat. Ze gaat nu een paar weken op vakantie, en als ze terug komt dan gaat ze zelf Amy aanspreken op haar gedrag (mocht het dan nog zo gaan). Maar nu wil ze dat niet doen omdat ze dan met een negatief gevoel afscheid moeten nemen. Dat is niet goed voor Amy zegt ze.
Ervaringen hiermee? Ze kan dit ook uithalen met haar vader of met mij. Dat de ene keer mama niks mag, en de andere keer papa niet. Is dat eenkennige nou onderhand over verdorie??
groetjes een gefrustreerde Janet.