Hoi Hoi,
Ik heb toch een klein dingetje, waar ik me nogal druk over maak. Ookal hoor ik dat dus niet te doen...
Mijn moeder en ik hebben een rare band; de ene keer is ze heel aardig en de andere keer weer niet. Zo heeft ze voor iedereen tijd, maar als ik het vraag niet. Of had ze belooft om elke maand te gaan shoppen voor de kleine (wilde ze zo graag) en met 12 weken zijn we wel een keer geweest en daarna nooit meer. Ze komt nooit langs (wij wonen ongeveer 15 km verderop), maar gaan wij erheen, omdat ik toch wel gek ben met mijn moeder. Ik heb al eens flinke ruzie gehad met haar, maar dan laat ze gewoon niks van zich horen en toen heb ik gezegd dat ik geen contact meer wilde, totdat zij eraan toe was om mij te accepteren zoals ik ben, nou dat vond ze helemaal niet erg, al zou ze me nooit meer zien. Maar goed, nu gaat het gelukkig alweer een stuk beter, maar toch. Ze belt nooit (ja, als ze wat nodig heeft) en ik was gister met haar in gesprek over de bevalling. Nou, ze zou niet bellen of wat dan ook (onder het mom van: ik bemoei me niet me je) en als de kleine er is dan komt ze net zo vaak als nu (dat is wel eens in de 3 á 4 maanden!).
Ze is er wel blij mee dat ze oma wordt, maar ze zegt dat ze zich niet met ons wil bemoeien. Nu heb ik haar gezegd dat ik het juist fijn vind als zij ook eens belt of komt en dat ik het fijn vind als ze zich als een echte oma zou gaan gedragen. Ook zeg ik dat het niet erg vind als ze wat vaker komt of zo, want ik zie dat niet als bemoeien, maar als het tonen van interesse. Maar toch wil ze niet komen...
Ik voel me een beetje schuldig dat ik zo over haar schrijf, maar het moest me even van het hart.
Bedankt (en sorry voor dit lange bericht).
Liefs Mariska 2
Ik heb toch een klein dingetje, waar ik me nogal druk over maak. Ookal hoor ik dat dus niet te doen...
Mijn moeder en ik hebben een rare band; de ene keer is ze heel aardig en de andere keer weer niet. Zo heeft ze voor iedereen tijd, maar als ik het vraag niet. Of had ze belooft om elke maand te gaan shoppen voor de kleine (wilde ze zo graag) en met 12 weken zijn we wel een keer geweest en daarna nooit meer. Ze komt nooit langs (wij wonen ongeveer 15 km verderop), maar gaan wij erheen, omdat ik toch wel gek ben met mijn moeder. Ik heb al eens flinke ruzie gehad met haar, maar dan laat ze gewoon niks van zich horen en toen heb ik gezegd dat ik geen contact meer wilde, totdat zij eraan toe was om mij te accepteren zoals ik ben, nou dat vond ze helemaal niet erg, al zou ze me nooit meer zien. Maar goed, nu gaat het gelukkig alweer een stuk beter, maar toch. Ze belt nooit (ja, als ze wat nodig heeft) en ik was gister met haar in gesprek over de bevalling. Nou, ze zou niet bellen of wat dan ook (onder het mom van: ik bemoei me niet me je) en als de kleine er is dan komt ze net zo vaak als nu (dat is wel eens in de 3 á 4 maanden!).
Ze is er wel blij mee dat ze oma wordt, maar ze zegt dat ze zich niet met ons wil bemoeien. Nu heb ik haar gezegd dat ik het juist fijn vind als zij ook eens belt of komt en dat ik het fijn vind als ze zich als een echte oma zou gaan gedragen. Ook zeg ik dat het niet erg vind als ze wat vaker komt of zo, want ik zie dat niet als bemoeien, maar als het tonen van interesse. Maar toch wil ze niet komen...
Ik voel me een beetje schuldig dat ik zo over haar schrijf, maar het moest me even van het hart.
Bedankt (en sorry voor dit lange bericht).
Liefs Mariska 2