Oma!

[Bloempje27]

Mijn schoonmoeder is iemand met een groot hart. Je kunt alles van haar krijgen, staat elk moment klaar. Echt... een schat van een mens. Ik hou ontzettend veel van haar, maar ik heb wel een probleem. Ze heeft geen grens. Nergens in. Naar ons toe niet, maar ook niet naar de kleinkinderen.
Ze mogen alles, ze krijgen veel snoep, ons gezag wordt nog wel eens ondermijnt. Als ik zeg: "Het is genoeg!", geeft ze dan toch nog snel een snoepje. Ik baal daar best wel van. Wij zijn de ouders.
Mijn man en ik maken samen wel eens afspraken voordat we er heen gaan. Er staat altijd wel wat op tafel aan hapjes of anders pakt ze voor de kinderen wel wat. Maar als we dan hebben afgesproken dan ze niet meer dan 3 lekkere dingen mag, geeft mijn schoonmoeder toch nog een stukje. Ik vind het zo moeilijk om er mee om te gaan.
Ook als langskomt neemt ze vaak een cadeautje mee. ik vind dat niet nodig!

Ik wil niet dat Loïs haar gaat zien als een oma waar alles mag en kan en waar ze volop snoep krijgt. Waar ze geen nee krijgt te horen.

Hoe gaan jullie om met mensen die jullie opvoedgrenzen niet respecteren???

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Moeilijk he?!
Ik herken het wel een beetje. Mijn schoonbroer en schoonzus hebben er lang over gedaan voordat ze snapten dat we Tijn geen zoetigheid willen geven. We hebben dit wel heel stug volgehouden en ook gezegd: als je hem wel een hap geeft zit ie voortaan bij mij op schoot. Nu hebben ze het prima opgepikt en geven ze ook niets meer (aan zoetigheid, andere zaken vragen ze). Wat ik heel moeilijk vind is hun kids. Ze zijn 9 en 11 en dol op onze jongens. Maar... het zijn wel nog kinderen en ik vind dat kinderen niet met kinderen moeten ronddragen. Tijn heeft zelf benen en Wout: prima als ze hem op schoot willen maar niet mee dragen. Als we Wout aan hun geven loopt de oudste er binnen de kortste keren toch vaak weer mee rond. Toen we Tijn vorig jaar (hij was een maand of 4) boven te slapen hadden gelegd had de oudste hem weer uit bed gehaald. Ik was heel boos op haar, had heel duidelijk aangegeven: laten liggen en ze liep bovenaan de trap met hem. Werd een beetje weggewuifd van: ze kan het toch? En ze bedoelt het heel goed. Dan nog wil ik het niet, snap je? Vind dit heel erg moeilijk. Het zijn zo'n schatten en vind contact ook zo belangrijk. Met verjaardagen, bezoekjes zo gaat het prima, maar durf geen van de jongens bijvoorbeeld daar een nachtje te laten logeren hoewel we hun dat heel erg gunnen. Das dan de consequentie...
Is er met jouw schoonouders te praten? Dat werkt vaak het beste. Hebben wij ook al eens gedaan. Je moet alleen uitkijken dat je het niet over allerlei voorvallen gaat hebben maar over het eigenlijke probleem, snap je?

In ieder geval veel succes ermee!

liefs Natasja

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik ben daar eigenlijk niet zo moeilijk in. De meeste mensen waar we op visite zijn, vragen het wel of het mag.
Verder is mijn gedachte dat dat ene uurtje in de week hem echt niet schaad, er is een heel groot verschil tussen thuis zijn en ergens anders zijn en of hij het van ons of van iemand anders krijgt dat ziet Thomas wel in. Verder is het een goed leermoment. We zorgen voor een bordje, en alles wat daarop staat is van Thomas, is dat bordje leeg jammer dan. Hij mag zeker niet uit de overige bordjes of schaaltjes op tafel eten.

Bij mijn ouders of schoonouders blijft Thomas wel eens een hele dag, weekend en eens per jaar wel een week. Toch zijn zij erg bereid om zich aan ons ritme te houden. Mijn moeder is tandartsassistente en als de dood dat het kind gaatjes zou krijgen...daar geen problemen dus.
Mijn schoonmoeder vind ons wel heel streng, maar heeft er wel respect voor. Zij hebben omdat ze 6 dagen per week thuiswerken ook een bepaald dagritme en daarin kan Thomas prima meekomen, dus hebben ze niet veel tijd om hem vol te stoppen.