<p>Hoi dames,</p><p>zoals de titel al verraad; hoe gaan of gingen jullie om met de angst voor een miskraam?</p><p>Ik ben er gister achter gekomen dat ik zwanger ben, nog heel pril (4 weken). Ik gun mezelf de blijdschap nog niet, want wat als het mis gaat? Voor de geboorte van mijn dochter heb ik een vrij late miskraam gehad die veel impact heeft gehad op mij. <br /><br />Alle tips zijn welkom! </p>
Omgaan met angst miskraam
- Onderwerp starter MammaLo
- Startdatum
Helaas hier twee miskramen en twee keer een afbreking ivm hele ernstige erfelijke afwijking, kindje zou niet kunnen leven.
Nu 22 weken zwanger en zit nog steeds in angst dat er wellicht iets niet goed zou kunnen gaan. Ondanks een goede 20 weken echo en iedere 2 weken controle. Ik denk dat de wens op een gezond kindje zo groot is dat de angst om het e verliezen blijft.
Ik hou mezelf voor dat ze vanaf 24 weken wat gaan doen als het per ongeluk te vroeg komt. Maar ik weet niet of over 1,5 week die angst dan ook echt verdwenen is.. Dat dacht ik namelijk met 12 weken ook en daarna na de 20 weken echo.. Nu hebben wij ook tijdens deze zwangerschap weer complicaties die gevaarlijk kunnen zijn voor ons (nu nog gezond lijkende kindje), maar ik denk dat ik diezelfde onzekerheid sowieso had gehad.
Je staat er nu veel meer bij stil dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is terwijl juist de wens zo groot is.
Ik heb eigenlijk geen tips voor je, want je wilt aan de ene kant blij zijn, maar jezelf ook beschermen voor het geval het wel mis gaat. Het enige wat ik kan doen is voor je hopen op een goede afloop! En wat mij in ieder geval hielp was denken dat er mensen zijn die helemaal niet zwanger kunnen worden. Als het bij ons mis gaat, kunnen we het opnieuw proberen. Er zijn mensen die zelfs dat niet kunnen. Voor mezelf enigszins een opbeurende gedachte, maar het blijft lastig en enorm verdrietig en vervelend.
Nu 22 weken zwanger en zit nog steeds in angst dat er wellicht iets niet goed zou kunnen gaan. Ondanks een goede 20 weken echo en iedere 2 weken controle. Ik denk dat de wens op een gezond kindje zo groot is dat de angst om het e verliezen blijft.
Ik hou mezelf voor dat ze vanaf 24 weken wat gaan doen als het per ongeluk te vroeg komt. Maar ik weet niet of over 1,5 week die angst dan ook echt verdwenen is.. Dat dacht ik namelijk met 12 weken ook en daarna na de 20 weken echo.. Nu hebben wij ook tijdens deze zwangerschap weer complicaties die gevaarlijk kunnen zijn voor ons (nu nog gezond lijkende kindje), maar ik denk dat ik diezelfde onzekerheid sowieso had gehad.
Je staat er nu veel meer bij stil dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is terwijl juist de wens zo groot is.
Ik heb eigenlijk geen tips voor je, want je wilt aan de ene kant blij zijn, maar jezelf ook beschermen voor het geval het wel mis gaat. Het enige wat ik kan doen is voor je hopen op een goede afloop! En wat mij in ieder geval hielp was denken dat er mensen zijn die helemaal niet zwanger kunnen worden. Als het bij ons mis gaat, kunnen we het opnieuw proberen. Er zijn mensen die zelfs dat niet kunnen. Voor mezelf enigszins een opbeurende gedachte, maar het blijft lastig en enorm verdrietig en vervelend.
Hai, ik heb in februari een miskraam gehad en ben nu 20 weken zwanger. Die eerste 12 (eigenlijk zelfs 16) weken vond ik vreselijk. Ik was constant bezorgd en dacht constant iets te merken qua verandering in kwaaltjes als pijnlijke borsten, waardoor ik steeds dacht; zie je wel, het leeft al niet meer. Onze verloskundige hielp me door het mantra; wat ik voel zegt niets over mijn zwangerschap. Ook veranderingen niet. Door constant bij mezelf te denken; dit zegt niets over mijn zwangerschap, gingen de scherpe randjes er een beetje af. Hoop dat het jou ook helpt. Heel veel sterkte!
Hallo,
Geen tips maar herkenning.
Ik heb hele lichte positieve testen, ook ongeveer 4 weken.
In juni vroege miskraam (7+5) gehad, opgewekt met medicatie.
Nu voelt het al heel anders aan dan het begin van de zwangerschap in mei; toen was ik van de een op andere dag een wandelende hormonenbom, en gelijk enorm zwanger gevoel.
Nu voelt het rustiger en meer zoals de eerste zwangerschap twee jaar terug.
Ondanks dat het ergens diep in mijn hart beter voelt dan in mei, durf ik er niet aan toe te geven.
Ten eerste door de miskraam in juni maar ook door de hele lichte testen die (nog) niet oplopen.
De verloskundige heb ik nog niet gebeld. Bij de vorige echo 7+5 was er geen hartactie, dus kan wel een vroege echo maar dat maakt me niet zekerder.
Vanochtend steken links onder in de buik.
En ik weet het hoeft niks te zijn maar toch…
Voor nu zoek ik afleiding, elke dag zonder bloed of andere gekke dingen is er weer 1.
Van de week nog maar eens testen en dan kan ik eind van de week of begin volgende week de verloskundige bellen voor een eerste afspraak.
Geen tips maar herkenning.
Ik heb hele lichte positieve testen, ook ongeveer 4 weken.
In juni vroege miskraam (7+5) gehad, opgewekt met medicatie.
Nu voelt het al heel anders aan dan het begin van de zwangerschap in mei; toen was ik van de een op andere dag een wandelende hormonenbom, en gelijk enorm zwanger gevoel.
Nu voelt het rustiger en meer zoals de eerste zwangerschap twee jaar terug.
Ondanks dat het ergens diep in mijn hart beter voelt dan in mei, durf ik er niet aan toe te geven.
Ten eerste door de miskraam in juni maar ook door de hele lichte testen die (nog) niet oplopen.
De verloskundige heb ik nog niet gebeld. Bij de vorige echo 7+5 was er geen hartactie, dus kan wel een vroege echo maar dat maakt me niet zekerder.
Vanochtend steken links onder in de buik.
En ik weet het hoeft niks te zijn maar toch…
Voor nu zoek ik afleiding, elke dag zonder bloed of andere gekke dingen is er weer 1.
Van de week nog maar eens testen en dan kan ik eind van de week of begin volgende week de verloskundige bellen voor een eerste afspraak.
Ik begrijp en doorvoel die angst. Maar het heeft géén zin om jezelf te behoeden voor het verdriet dat misschien kán komen: het verdriet wordt er namelijk niet minder (heftig) om mocht het zo zijn..
Geniet dus van iedere dag dat je zwanger bent, want ook dit ienieminimensje is jouw aandacht en liefde al waard.
Geniet dus van iedere dag dat je zwanger bent, want ook dit ienieminimensje is jouw aandacht en liefde al waard.