Omgaan met teleurstellingen

<p>Ik had er onwijs veel zin in vandaag. Ik had heel heldere afscheiding dus het voelde voor mij als, ik ben supervruchtbaar. Alles uit de kast getrokken, lekker gekookt, lekkere massage, naakt tegen vriendlief aankruipen... Maar te moe is te moe en nu werd het voor hem door mij alsnog laat dat hij kon slapen. Nu heb ik altijd al heel veel moeite met gevoelens en afwijzingen. En dit was de eerste keer dat het voor mij echt voelde als diepe teleurstelling. Ook nog nooit gehad dat ik weet. En daar voel ik me dan weer zò slecht over. Vriendlief werkt zo hard, die heeft zn rust nodig. Wie weet heb ik nog helemaal geen eisprong, wie weet lukt het sowieso deze maand niet. Daarom help, wie kan me helpen met al deze gevoelens? Wat zijn jullie tips? Ik voel me nu echt een vreselijk mens... kinderen moeten niet gemaakt worden die komen vanzelf... </p>
 
Ik begrijp je heel goed! Mijn man werkt ook erg hard en ik heb vaker zin dan hem..
Misschien komt dit door mn vruchtbare dagen, dat ik meer zin heb?
En inderdaad je haalt alles uit de kast en dan wordt je afgewezen.. maar je moet absoluut niet je onzeker voelen en het niet als een afwijzing zien! Het moet allemaal van nature gaan.. 
 
Hier hetzelfde verhaal eigenlijk. Mijn vriend maakt lange dagen en doet fysiek zwaar werk. Soms is hij om half 9 al moe genoeg om te gaan slapen en hij staat om half 6al weer naast zijn bed. Op vruchtbare dagen vind ik eventueele afwijzingen door moeheid of "ik voel me niet in een sexy mood" extra lastig. Want ja, ik sta ook niet altijd te springen om sex (gemiddeld wel vaker dan hij en ook meer op vruchtbare dagen). Maar dan maak ik op dat moment zin. Soms  voelt het misschien ook alsof hij op dat moment niet geïnteresseerd is in zwangerraken. Wij zijn zo gefocust op zaken als helder en elastisch slijm, en als de kans dan voorbij gaat omdat hij moe is voelt het als een verspilde maand. Maar ik weet dat het niet helpt om het zo te zien.. Het is gewoon moeilijk omdat hoe zorgzaam en betrokken je partner ook is, (hij of zij) niet voelt wat jij voelt en er dus ook niet eens bij stilstaat. wat bij ons wel werkt is als ik het gewoon zeg dat ik vruchtbaar ben en dat we de komende dagen extra ons best moeten doen. Dan maakt hij zelf ook tijd en zin en hoef ik helemaal niks uit de kast te trekken.
 
Herkenbaar. Hier ook vaker zin dan vriendlief. En zeker rondom de vruchtbare dagen wil ik klussen, omdat je anders een complete maand weg gooit. 
Het is nog een beetje zoeken naar een goede balans. 
En of kinderen vanzelf komen? Tja, ik denk dat we er toch echt actief voor aan de slag mogen. Tenzij je Maria 2.0 bent :) 
 
Maria 2.0 ? mooi dat ik niet de enige ben... vandaag iets minder helder slijm. Toch nog een gokje waard of denken jullie dat het moment nu al voorbij is? Het is zo dubbel. Je wilt er niet zo mee bezig zijn maarja feit blijft idd dat we geen Marias zijn...
 
Terug
Bovenaan