Omgaan met verlatingsangst

[Madeliev]

<p>Sinds vorige week heeft onze kleine uk last van verlatingsangst. Hij verliest ons niet uit het oog.. Ook slapen is niet vanzelfsprekend meer. Negen van de tien keer til ik hem even op om het te kalmeren en dan leg ik hem (Moe maar wakker) terug om zelf in slaap te vallen. Vandaag heb ik zelfs een "Spookje" gemaakt van mijn shirt en die heeft hij vastgepakt en is toen gaan slapen. Maar alsnog word hij nu ook snachts regelmatig gillend wakker.</p><p>Overdag speel ik vaak kiekeboe en loop ik naar de keuken terwijl ik blijf zingen.. Om te laten zien dat ik er wel ben.</p><p style="text-align: center;">Hoe ervaren jullie dit? Hebben jullie misschien nog tips..? En hoelang heeft dit geduurd? Het consultatiebureau was maar onduidelijk en ik heb niet echt goed advies gekregen.. (Thanks google) </p>

 

[Michellevd]

Hier het zelfde me zoontje is 16 maanden. In de nachten begin hij ook vaak ineens te huilen en is dan totaal in paniek ik pak hem vaak bij me en ga even op bed zitten tot hij rustig is. Leg hem dan terug in bed vaak wil hij dit niet maar ben er achter wanneer ik steeds terug loop hij dit makkelijk 3 uurtjes vol houd. Ik ga er nu1x uit om hem te steunen en daarna leg ik hem terug in bed en dan huil hij vaak nog wel een half uurtje of langer maar nu na 3 dagen slaapt hij weer heerlijk door en probeer hem dan in de ochtend vaak wakker te maken zodat hij weet dat ik terug kom.. en dit werkt dus wel al is het heel moeilijk 

 

[Gebruiker10104911]

Onze zoon heeft er niet extreem last van, al komt hij vaak wel achter me aan als ik weg loop. Ik vertel hem altijd wat ik ga doen en zeg dan 'tot zo'. Dan vindt hij het meestal wel oké. 
In de nachten neem ik hem meestal even bij me tot hij gekalmeerd is en leg hem dan terug in bed. De ene keer vindt hij het prima, de andere keer begint ie te huilen. Dan ga ik niet meer terug. Vaak houdt hij het dan eerder voor gezien dan dat ik steeds terugga. Daarnaar wil ik hem ook niet teveel aan wennen dat hij steeds uit bed wordt gehaald in de nacht. Dat hebben we al eerder (rond 6 maanden) gehad en dat werd steeds erger.