(On)gewenst zwanger

[Maud]

Is er iemand die zichzelf herkent in mijn verhaal. Tips en adviezen zijn zeer welkom.

Mijn vriend en ik hadden na een relatie van 10 jaar besloten om de volgende stap te zetten. Hij gaf al een aantal jaar aan klaar te zijn voor kinderen maar ik twijfelde nog omdat ik het best een grote stap en verantwoordelijkheid vond. Toen ik 32 werd heb ik de keuze gemaakt om niet langer te wachten omdat ik diep in mijn hart voelde dat ik met hem een gezin wilde stichten. Na een half jaar bezig te zijn verbrak mijn vriend ineens onze relatie met daarbij de mededeling dat dit wellicht al jaren zo voelde en echt niet meer verder wilde. Ik was ontroostbaar omdat ik het niet zag aankomen en ook niet begreep. Een kleine maand later kwam ik er tot overmaat van ramp achter dat ik al 2 maanden zwanger was. Ik ben dus zwanger geworden voor hij onze relatie verbrak. Ik ben nu 9 weken zwanger en heb de keuze om abortus te plegen of ervoor te kiezen om het alleen te doen. Persoonlijk vind ik dit een onmogelijke keuze omdat beide niet goed voelen om andere redenen. Ik heb al veel gepraat met vrienden/dokter etc en informatie op internet opgezocht maar ik kan maar geen besluit nemen. Iemand tips of adviezen?

 

[Essil]

Heb je dit ook met je ex besproken? Hij was tenslotte degene die het kind graag wilde?
Als je besluit het te houden, probeer dan wel hulp te regelen. Voor als de zwangerschap zwaar valt, of juist de tijd erna.

 

[Maud]

Bedankt voor je reactie Essil, ik heb het dezelfde dag nog met hem besproken. Hij geeft echter nu aan dat het hem in deze situatie niet wenselijk lijkt om een kindje op te voeden. Abortus heeft zijn voorkeur alleen hij geeft wel aan dat het mijn besluit is en dat hij daar achter zal gaan staan en zijn verantwoordelijkheden als vader zal nemen als het komt. Hij wil alleen wel zeker niet met mij verder.

Ik ben me ervan bewust dat zwanger worden niet vanzelf sprekend is, ik ken ook wat voorbeelden in mijn omgeving waarbij het niet lukt dus voel me bevoorrecht dat het gelukt is maar in de situatie zoals hij nu is vraag ik het me af of ik het ons kindje, mijn ex en mezelf aan moet doen om het in deze situatie op de wereld te zetten.

 

[Essil]

Pijnlijke situatie.

Persoonlijk ben ik van mening dat als een moeder zelf denkt dat het niet aan te kunnen een kind op te voeden, of het om een andere reden niet wil, abortus wel verwaarlozing (of in extreme gevallen mishandeling) kan voorkomen. Wil ik niet mee zeggen dat jij dat nu moet doen.
Als je je erg schuldig voelt naar vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen, kan je natuurlijk ook overwegen het ter adoptie af te staan.
Maar als je toch denkt het misschien best aan te kunnen, kan het moederschap naast zwaar, ook ontzettend mooi zijn!
Bezwaren als geldgebrek zijn op te lossen.

Het is jouw lichaam, dus jouw keus!