Onbedoeld zwanger

<p>Lieve lezers, </p><p>Ik kamp met een groot probleem. Ben er gisteren achter gekomen dat ik zwanger ben, maar heb pas 2 maanden een officiële relatie met mijn huidige partner en wonen ook nog niet samen. Nu is mijn kinderwens enorm groot en weet dan ook niet of ik nu heel blij koet zijn met deze zwangerschap of niet. Toen ik het ontdekte wel direct mijn vriend op de hoogte gebracht en hij was in complete shock. Hij is er absoluut nog niet klaar voor zegt hij en zeker niet omdat onze relatie nog zo pril is.</p><p>Nu twijfel ik heel erg wat ik moet doen. Abortus staat me eigenlijk heel erg tegen, omdat ik weet hoeveel moeite sommige dames moeten doen om zwanger te worden, maar aan de andere kant wil ik ook weer rekening houden met de gevoelens van mijn vriend.</p><p>Ook ben ik een beetje bang dat mijn leeftijd langzaamaan een rol begint te spelen. Ik ben bijna 33 en weet niet hoe het in een later stadium zal gaan verlopen om zwanger te kunnen worden.</p><p>Zijn er hier misschien mensen die mij tips kunnen geven hier mee om te gaan?</p>
 
Wat schrikken dan!
In jou geval zal ik geen overhaaste beslissingen nemen. Ik was ook ongepland zwanger en mijn vriend schrok gigantisch. zijn reactie was ook gelijk: Abortus.
We hebben besloten dat we een week erover zouden nadenken voordat we naar de huisarts of verloskundige gingen. In die week hebben we allebei veel kunnen nadenken en kunnen praten. 
Uiteindelijk de knoop doorgehakt en we hebben nu een prachtig zoontje.
Geef je vriend en jezelf de tijd om erover na te denken!
 
 
Wat een lastige situatie zeg. Net als de reactie hierboven. Even tot rust komen en goed nadenken. Mijn man was ook shock toen ik  vertelde zwanger te zijn. Nu inmiddels 35 weken. 
En omdat jezelf al zegt, je bent 33 wie weet wat de toekomst brengt. Je hebt een kinder wens. Als je vriend het niet zou willen kan je het dan alleen? Heb je hulp in je buurt? Kan je bij iemand terecht voor eventueel advies? 
 
 
Mijn vriend en ik hebben in een soortgelijke situatie gezeten toen wij elkaar net kenden. Ik denk dat het belangrijk is de situatie van alle kanten te bekijken en niet alleen vanuit jezelf. Hoe is het voor je vriend dat hij een kind krijgt zonder dat hij hier achter staat? (Stel je hypothetisch voor dat het andersom zou zijn. Afgezien dat hij uiteraard ook zijn verantwoordelijkheid hierin niet heeft genomen en deze zwangerschap had kunnen voorkomen).  Hoe is het voor een kind op te groeien met een afwezige vader, wat zeer aanwezig is aangezien jullie elkaar amper kennen? Zijn dit de omstandigheden die je wenst voor je kind? Hoe zou het voor jou zijn alleen een kind op te voeden? Een beslissing maken uit angst (wat als ik hierna moeilijk zwanger wordt) is nooit een juiste. Een zwangerschap is ontzettend heftig en legt veel druk op een relatie, laat staan samen een kind krijgen. Er zijn instanties waar je samen heen kunt gaan die jullie kunnen begeleiden bij deze keuze. Ik wens je veel sterkte toe bij deze ingewikkelde keuze. 
 
Dat je geen abortus wilt doen omdat andere meiden er moeite mee hebben om zwanger te worden, zou ik zelf geen goede reden vinden. Je moet je zelf los zien van anderen en als dat jouw keuze zou zijn, is dat jouw keuze. 
Ik denk alleen niet dat je een abortus zou willen omdat je zelf wel een grote kinderwens hebt. Samen met je leeftijd zou dat een hele goede reden zijn om het niet te doen en het kindje te houden. 
Bovenstaande staat allemaal natuurlijk ook los van de situatie met je vriend op dit moment. 
Succes in elk geval! 
 
Mijn (toen) vriend en ik hebben ook in die situatie gezeten. Ik raakte na 2 maanden onbedoeld zwanger. Het was een hele schrok voor beiden. We hebben het een week laten bezinken en ik wist niet wat ik er mee aan moest maar 1 gevoel had ik wel. Hoe ik het moet doen doe ik het, alleen of samen ik zal er voor gaan. Gelukkig draaide me vriend bij en was heel lief en zorgzaam voor mij. Helaas is dit geeïndigd in een miskraam.
 
Nu 2,5 jaar later zijn we een half jaar getrouwd en 36 weken zwanger van een jongentje.
 
Het is een moeilijke keuze, en iedereen kan wel zeggen wat je het beste kan doen, maar het is jou gevoel. Jij weet het alleen het beste wat jij denkt wat het beste is/kan zijn.
 
Hi,
Mijn vriend en ik waren nog niet eens officieel samen toen ik zwanger raakte. We waren al langer goede vrienden, maar pas net een beetje aan het daten. Heel rustig aan, omdat ik voor 6 maanden naar Azië zou gaan op reis. Ik ben er in Azië achter gekomen dat ik zwanger was en terug naar Nederland gekomen. Je kunt je dus voorstellen dat mijn vriend ook erg geschrokken was en (aangezien ik voor de reis mijn baan en huis had opgezegd) ook eigenlijk liever wilde dat ik het weg liet halen. 
Hij wist echter eigenlijk ook wel dat ik dat nooit zou doen (eigen principes hoor! Ik vind dat iedereen dat zelf moet kunnen bepalen!) en is heel snel bijgedraaid. We hebben inmiddels wel een relatie, ik ben 7 maanden zwanger en hij vindt het nog leuker dan ik! Hij kan niet wachten tot zijn kleine meisje geboren wordt! 
Lang verhaal, maar wat ik eigenlijk wil zeggen: laat het nog even rustig bezinken! Dan wordt vanzelf duidelijk voor jullie allebei wat de goede keuze is denk ik! 
 
Poeh. Ik weet niet of ik op mn 33ste een abortus zou laten doen. Ik had al stress van proberen zwanger te worden op mn 34ste. Zo bang dat we al te laat zouden zijn. Vind dat dus wel een gegronde reden om inderdaad even de tijd te nemen. 
 
Terug
Bovenaan