Onbegrepen miskraam

<p>Hey meiden,</p><p>Ik weet even niet waar ik het zoeken moet en nu vind ik mezelf hier op het forum.</p><p>Ik zit momenteel in een ongoing miskraam. Tijdens de eerste echo bleek dat ons "vruchtje" gestopt was met groeien rond de 5 weken en dat er waarschijnlijk een miskraam zou volgen. Ik heb eerder een miskraam gehad rond dezelfde periode en dat ging me (na wat huilen/hormonen) relatief goed af. Een paar maanden later raakte ik opnieuw zwanger en kregen we een prachtige dochter. </p><p>Deze nieuwe zwangerschap was ongepland, maar wel heel welkom. Inmiddels heb ik licht bloedverlies en probeer ik de dealen met het verlies. Mijn hoofd zegt "Kom op, waar gaat het nou om, het is nog niet echt iets..." Maar het verlies valt me zwaarder dan gewenst.</p><p>Helemaal omdat mijn partner heeft besloten dat hij totaal geen aandacht schenkt aan de situatie. De eerste keer was hij heel lief en aaide hij over mijn rug terwijl de krampen (die ik toch wel enigszins weeën mag noemen) zich opperden. </p><p>Nu heeft hij geen tijd en mag ik het alleen doen. En of ik ook nog even de baby (nu bijna 11 maanden) wil verzorgen want dat trekt hij nu even niet. Ik voel me eigenlijk behoorlijk tekortgedaan...</p><p>Alsof ik hierop zat te wachten. De echte krampen zijn nog niet begonnen, maar ik vrees dat ik deze alleen mag doormaken.</p><p>Dit geeft me ook twijfels over mijn relatie. Nu bijna 8 jaar samen, maar wel heel pijnlijk dat hij er op dit moment niet voor me is.. </p><p>Heeft iemand hier ervaring mee? Of tips? Ideëen? </p><p>Sorry voor de lange tekst! Van je afschrijven werkt dus kennelijk wel!</p><p> </p><p>Groeten,</p><p>Roos</p><p> </p>
 
In 8 jaar bouw je samen nogal wat op. Gooi dat niet ineens weg. Jullie zitten allebei vol van emoties en hormonen. 
Spreek hem erop aan. Zeg dat je hem nodig hebt, vraag duidelijk om hulp en geef aan wat hij voor je zou kunnen doen. 
jij hebt al het recht om even alleen voor jezelf te zorgen. 


Naast het onbegrip van je man zijn er natuurlijk ook nog de emoties van het verlies van het vruchtje. Geef dat de ruimte. Je hoeft het niet weg te stoppen. Misschien helpt het je als je een goede vriendin in vertrouwen neemt? 
Als je het vruchtje nu een naam geeft dan kunnen jij en je partner er later makkelijker over praten. Want dit kindje is niet volledig ontwikkeld in je buik, maar zit al wel in je hart. 


hou vol lieve vrouw. Veel sterkte?
 
Hoi Wolkjes,
Dankjewel voor je snelle reactie!
Ik zal niet zomaar iets weggooien en al helemaal niet na 8 jaar! 
Ik probeer ook met hem te praten, maar hij is vooral bezig met het verder gaan (wat ik snap hoor) maar ik ben nu nog bezig met de miskraam zelf.. ik weet dat de echte krampen en het "uitstoten" zoals ze het noemen nog komt en ik had gehoopt dat hij me meer steun zou brengen.
Heel eerlijk misschien heb ik hem ook wel een beetje weggeduwd. Ik deal er liever zelf mee tot ik duidelijk heb voor mezelf wat ik er van vind. ook niet echt eerlijk misschien..
 
Hoi Wolkjes,
Dankjewel voor je snelle reactie!
Ik zal niet zomaar iets weggooien en al helemaal niet na 8 jaar! 
Ik probeer ook met hem te praten, maar hij is vooral bezig met het verder gaan (wat ik snap hoor) maar ik ben nu nog bezig met de miskraam zelf.. ik weet dat de echte krampen en het "uitstoten" zoals ze het noemen nog komt en ik had gehoopt dat hij me meer steun zou brengen.
Heel eerlijk misschien heb ik hem ook wel een beetje weggeduwd. Ik deal er liever zelf mee tot ik duidelijk heb voor mezelf wat ik er van vind. ook niet echt eerlijk misschien..
 
Ik zou het er nog eens met hem over hebben. Misschien heeft hij niet goed door wat het met jou doet en misschien is zijn reactie om hiermee te dealen juist om door te gaan met het leven.. Terwijl hij het misschien ook lastig vind.
Mensen reageren soms het tegenovergestelde van hoe ze zich voelen (zoals je nu zelf aangeeft je duwt hem weg terwijl je eigenlijk wil dat hij dichtbij je komt) dit kan bij hem ook het geval zijn. 
Geef aan hoe je je voelt en ben daarin duidelijk wat je nodig hebt. b.v. Ik zou het heel fijn vinden als je me gewoon even vasthoud. En ik denk als je echt fysieke pijn ervaart hij je echt niet links laat liggen!
Ik kan me voorstellen dat het nu echt even lastig is ? Sterkte! 
 
Heyy,

Jeetje wat heftig, miskraam is nooit leuk.
Ik heb zelf begin begin vorig jaar een miskraam gehad en je verhaal komt me herkenbaar voor. Kan het zijn dat ie dicht klapt misschien? Mannen zijn vaak emotionelere wezens als dat ze lijken.. tip: bedenk je dat ie altijd t beste voor je zou willen (verzacht de pijn helaas niet). Helaas heb ik geen beter advies voor je. Heel veel sterkte gewenst..
 
Terug
Bovenaan