<p>Hoi,</p><p> </p><p>Ik vind het erg moeilijk hierover te schrijven, maar ga het toch doen. Heb echt advies nodig. </p><p>Mijn man en ik hebben 'n dochtertje van 2. Na haar bevalling heb ik altijd bekkeninstabiliteit gehouden, en er 2 verzakkingen aan overgehouden. (Voorwand en achterwand)</p><p>We hebben samen besloten te proberen zwanger te worden, en na de zwangerschap wat aan de problemen te doen.</p><p>Nu ben ik 18 weken zwanger, en ervaar ik al best veel last van de bekken en verzakkingen. Het belemmerd me eigenlijk echt dagelijks. Kan weinig doen of ik heb last. Heb ook nogsteeds weinig eetlust en ben zoo moe. Maar mijn man begrijpt het niet. Hij vind dat ik me aanstel. Hij maakt zich vooral erg druk om de seks, die ik hem niet kan geven zoals hij dat wilt. Hij wilt elke week seks. Maar ik vind het eng. Ben bang voor de pijn die het doet. Seks is voor mij niet leuk meer. Maar het is meer een moeten, en als ik het hem niet geef is hij boos. Nu is er veel ruzie. Ik ben verdrietig want hij begrijpt me niet. En hij zegt; als ik geen liefde krijg kan ik het niet geven ook. </p><p>Maar ik trek dit niet meer. Ik zit er doorheen. Wat moet ik nou? Ik voel me zo vaak verdrietig en alleen. Durf er ook niet met mn moeder over te hebben, wat moet ze wel niet over hem denken dan, dat wil ik niet. </p><p>Ik zou graag iets horen van jullie? Stel ik me dan echt aan en moet ik hem maar geven wat hij wilt, of het nou zeer doet of niet?</p>